คือเรื่องมีอยู่ว่าวันนี้แฟนปวดหัวที่จริงเป็นมา2วัน2วันเเรกเค้าขอหยุดงานผมก็ให้หยุดวันที่3เค้าก็ปวดหัวอีก  เค้าใช้ผมไปส่งที่ห้องแต่ผมบอกว่าลองไปหาหมอที่ห้องพยาบาลก่อนเพราะผมติดงานจะทิ้งมาเลยมันไม่ได้เพราะทำงานเป็นทีมเเละผมก็เลยบ่นเรื่องที่ว่าเค้าจะให้ผมชอบของอย่างเดียวผมบอกว่านี้แหละถึงบอกให้เก็บเงินไว้พอมีอะไรจำเป็นต้องใช้เช่นไม่สบายหยุดงานเป็นเดือนเป็นปีจะไม่เดือดร้อนพอหายก็มาทำใหม่แต่เธอกลับบอกว่าผมพูดเเต่เรื่องเงินทั้งๆที่ผมเองก็อยากเก็บไว้ใช้ในอนาคตสร้างรากฐานให้ผมเเละเธอเธอมีลุกติดเธอบอกว่าเมื่อก่อนเธอเลี้ยงลูกไม่ให้อดเธอไม่มีเก็บอยากได้ไรก็ซื้อแต่ตอนนี้ลูกอยู่ฝั่งแฟนเก่าเธอผมเคยพูดกับเธอเเล้วว่าถ้าเกิดลูกอยู่ฝั่งพ่อเค้าพ่อเค้าพร้อมกว่าก็ดีแต่พวกของกินนมอะไรผมกับเธอจะเป็นคนซื้อให้ลูกแต่วันนี้เธอทะเลาะกับผมเธอบอกว่าเธอเลี้ยงลูกไม่ให้อดอยากในความคิดผมคือตอนนี้ลูกเธอก็ไม่ได้อดอยากเเล้วยังอยู่แค่อนุบาล1ค่าใช้จ่ายไม่เยอะโอกาสนี้แหละคือโอกาสเก็บเงินแต่ความคิดของเธอคือผมห่วงเงินสนใจเเต่เงินเธอปวดหัวผมก็ไม่ไปส่งแต่พอผมพักเที่ยงผมรีบไปหาเธอว่าเธอนั่งยุไหนแต่หาไม่เจอเธอบอกผมคิดว่าเธอขี้เกียจเป็นภาระสรุปเลยเเล้วกับผมต้องการจะเก็บเงินเพื่ออนาคตของเธอลูกเธอเเละก็ผมจะให้อยู่ไปวันๆแบบไม่คิดไรอยากได้อะไรก็ซื้อผมทำไม่ได้ผม25 ผ่านอะไรมาเยอะเเละก็ใช่ว่าเธอจะอยากได้ไรผมจะไม่ซื้อให้เพียงเเต่ผมให้ได้เเค่เดือนล่ะ2-3อย่างเธอบอกให้ผมอยู่กับอนาคตเเละเงินของผมไปผมเสียใจนะทั้งๆที่ผมทำงานแค่กางเกงทำงานขาดผมก็ยอมใส่ไปกินข้าววันล่ะ70บาทส่วนเธออยากกินไรผมให้กินหมดตอนนี้ผมกำลังคิดว่าจะเลิกกับเธอดีไหมเพราะเธอบอกอยากให้ผมไปจากชีวิตไม่มีผมเธออยากได้ไรก็ได้ผมไม่เข้าใจทำไมความคิดคนที่เป็นแม่คนเเล้วคิดแบบนี้หรอ