เราเจอผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นรุ่นพี่ที่คณะ 
เป็นผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง เราเจอเขาบ่อยมาก และทุกครั้งที่เจอกัน 
เขาจะชอบส่งยิ้มให้เราบ่อยๆ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ชื่ออะไร 

เวลาผ่านไปเขาก็ได้ฟอลโล่ไอจีเรามา แต่พอเข้าไปส่อง เห้ย เขามีไลฟ์สไตล์ที่คล้ายๆเราว่ะ  
ที่สำคัญ เพลย์ลิสเพลงที่เขาฟังก็คล้ายๆเรา เราจะรู้สึกดีมากๆเวลาเจอคนที่ฟังเพลงแนวเดียวกัน
เเละพอส่องไปเรื่อยๆเรากลับรู้สึกชอบอย่างบอกไม่ถูก เขารักสัตว์ขนาดที่สร้างไอจีให้หมาจรจัด
เอามาเลี้ยงที่คณะ ตั้งชื่อให้ อาบน้ำให้ พาไปฉีดวัคซีน คอยซื้ออาหารมาให้
เขาเป็นคนที่มีเสน่ห์มากเมื่อได้จับกีตาร์และก็ร้องเพลง 555 เป็นหนุ่มศิลปินที่รักในในธรรมชาติและเสียงเพลง
ทุกครั้งที่ได้ดูเรื่องราวของเขา มันก็ทำให้เรายิ้มตามตลอด อื้มม มันน่ารักจริงๆ

ถึงเราจะชอบเขาขนาดไหนเราก็ไม่เคยทำความรู้จักกันสักที ไม่รู้แม้กระทั้งชื่อของเขา เพราะไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง
แต่พอมารู้ตัวอีกที เราก็ได้พบว่า เขามีแฟนอยู่แล้ว คบกันมานานแล้วด้วย  
นาทีที่รู้น่ะหรอ 555 ฟีลคนอกหักเลยแหละ  

เขาทั้งสองดูรักกันมาก เข้ากันได้ดี แอบเจ็บทุกครั้งที่เห็นเขาอยู่ด้วยกัน กอดคอดูคอนเสิร์ตด้วยกัน
เขาทั้งคู่โชคดีมากๆที่ได้พบกัน และได้รัก ในเวลาและสถานที่ที่เหมาะสม
ตอนแรก เรากะจะแอบชอบแบบนี้ไปเรื่อยๆ คอยมองอยู่ในมุมของเรา พยายามจะไม่ิดอะไรมาก

แต่ความรักมักเล่นตลกกับเราเสมอ 
อยู่ดีๆเขาก็ไดเรกสตอรี่มาหาเราว่า "เล่นกีตาร์เป็นมั้ยๆๆ คาโป้เฟรต3 คอร์ด G D Em C วนๆ"
นาทีนั้นเราตกใจมาก อะไรของเขาวะ หน้ากูเหมือนคนเล่นกีตาร์หรอ เราก็บอกว่าเล่นไม่เป็นแบบปัดๆไป
จากนั้นเขาก็ไดเรกมาบ่อยๆแบบงงๆ ส่งเพลงให้บ้าง เราเข้าโรงพยาบาลก็คอยถามแบบเป็นห่วง
ถามว่าปีใหม่นี้เที่ยวไหนโดยพิมพ์ชื่อเรามาด้วย คือรู้จักชื่อเรา ในขณะที่เราไม่รู้จักชื่อเขาด้วยซ้ำ
เราเลยพูดเรื่องแฟนเขาขึ้นมาเพื่อนเป็นการเตือนว่า เธอมีแฟนแล้วนะ เลิกทักมาบ่อยๆ ได้เเล้ว
และหลังจากวันนั้น เขาก็ได้หายไปเลย ไม่ทักมา ไม่ไลค์ แต่เจอกันที่คณะก็ยังคงส่งยิ้มให้อยู่

ผ่านไป 5 เดือน เหมือนจะทำใจได้เลย เราก็ใช้ชีวิตปกติ เราได้มีโอกาสไปร้องเพลงเปิดหมวกที่งานอาร์ตแห่งหนึ่ง 
และได้บังเอิญเจอกับเขา เขาเดินตรงมาที่เราพร้อมกับดวงตาที่เป็นประกายและรอยยิ้มที่สดใส 
"พี่ขอแจมด้วยคนได้ไหม" 
"อึ้ง..."
"งั้นเราร้องแก้มน้องนางนั้นแดงกว่าใครนะ เดี๋ยวพี่จะเล่นกีตาร์"

เรารีบปฏิเสธ บอกว่าร้องไม่ได้เพราะกลัวแฟนเขามาเห็น แต่ที่สำคัญก็คือ กลัวใจตัวเอง
เเต่เขาก็ยังยืนว่าจะเล่น เขาเลยขอเพลง ถามจันทร์ พร้อมกับบอกว่าเราน่าจะร้องได้
เรายืนร้องเพลงด้วยกัน 2-3 เพลง มือเราสัมผัสกันเบาๆตอนเรายื่นคอร์ดให้ จากนั้นเราจึงรีบขอตัวกลับก่อนเพราะกลัวจะร้องไห้ออกมา

ในที่สุดความรู้สึกเดิมๆก็กลับมาอีกแล้วว่ะ ยอมรับนะว่าวันนั้นเรามีความสุขมาก แต่มันเป็นไปไม่ได้ไง
เราอยากจะหยุดความรู้สึกแบบนี้ แต่มันยากมาก ไม่รู้ว่าตอนนี้จะต้องรู้สึกยังไง มันว้าวุ่นใจ คิดถึงเขา เสียใจที่ทำอะไรไม่ได้
และก็เสียดายที่เจอคนที่ตามหาแต่ไม่สามารถรักเขาได้

"ลืมบอกว่าทุกครั้งที่เขาเข้ามาทักทาย มันไม่ใช่ฟีลคนเจ้าชู้ หรือให้ความหวังนะ
เขาก็เป็นตัวของ เขาเป็นธรรมชาติของเขา เขาไม่ได้ทำอะไรเลย มีเเค่เราที่คิดไปเอง"