เราถามแฟนว่า "ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ยังจะเลือกมาจีบเราไหม" แฟนตอบกลับมาว่า "ก็มันย้อนไม่ได้แล้วนี่" แล้วก็หัวเราะแห้งๆ
บทสนทนานี้สามารถแปลเจตนาแฟนเราเป็นอย่างอื่น
ที่มีความหมายเชิงบวกได้ไหมคะ คนคิดมากอย่างเราฟังแล้วมันจุกๆอึ้งๆ คิดได้แต่ความหมายเชิงลบ ไม่กล้าถามแฟนตรงๆว่าที่พูดน่ะจริงไหม ใจนึงกลัวเค้ามองว่างี่เง่า ใจนึงก็กลัวคำตอบด้วย55
สมัยเราโสด
เราเป็นคนพึ่งพาตัวเองได้ อารมณ์ดี ชอบทำกิจกรรม แต่ก็ชอบอยู่คนเดียวตอนวันหยุด ทำอะไรคนเดียว คล่องตัว มีความเป็นผู้นำสูง ชอบทำอะไรเร็วๆและต้องรอบคอบ มีคำชมเข้าหูเสมอๆว่าเราทำงานเก่งเรียนรู้งานใหม่ๆเร็ว (ถือคติที่ว่า รอบคอบเข้าไว้เจ้ากรรมนายเวรจะได้ทำงานยากขึ้น555) ด้วยเพราะพื้นฐานเรามาจากครอบครัวที่ไม่ค่อยพร้อมจึงพยายามตัด%ความผิดพลาดออกจากชีวิตให้มากที่สุด กลัวการผิดแผนมากๆ ถ้าผิดแผนจะหงุดหงิดออกทางสีหน้าแววตาทันที เป็นคนที่เยอะสิ่งคนนึง555 แต่เราไม่เคยบลัฟความรู้หรือเหยียดใครนะ จะให้เกียรติคนอื่นเสมอ เงินเดือนเรามากกว่าเค้า ณ ตอนนั้น
สมัยแฟนเราโสด
แฟนเราเป็นคนขี้เล่นและอัธยาศรัยดีมาก เป็นคนอารมณ์ดีและทำงานเก่ง(งานขาย) เป็นคนมีสัจจะ ไม่เคยเห็นเค้าผิดคำพูดที่ให้ไว้กับใครเลย เค้าเป็นลูกคนเกือบสุดท้อง(จาก4คน) แต่ด้วยนิสัยและความมุมานะ จึงทำให้เป็นผู้นำในบ้านเสมอ เค้าเป็นคนอบอุ่น เป็นคนดีมากๆคนนึงเลย
พอเราคบกันได้สักพัก เราก็ตัดสินใจลาออกเพื่อย้ายมาทำงานใกล้ๆเค้า เงินเดือนน้อยลงกว่าตอนอยู่กรุงเทพ(แต่ถ้าคิดเรื่องค่าครองชีพเรทนี้ก็ไม่น่าเกลียด) เราได้ย้ายเข้าบ้านแม่เค้าเลย(ครอบครัวเค้าดีไม่มีปัญหาอะไร) เราคบกันดีมาเรื่อยๆ อยู่ในสภาวะทิ้งตัวใส่กันอยู่เป็นปีๆเพราะเราสบายใจมากจริงๆ ด้วยความมุมานะ ต่อมาแฟนได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าฝ่ายขาย ซึ่งต้องใช้ทักษะงานออฟฟิศบางอย่างซึ่งแฟนไม่ถนัด เช่น excel หรือการทำรีพอร์ต เราเลยต้องเทรนแฟนให้ได้พื้นฐานให้เร็วที่สุด ไม่อยากให้เค้าดูด้อยกว่าคนในระดับเดียวกัน แต่กลายเป็นว่าระหว่างสอนงาน เค้าใจร้อนอยากเป็นเร็วๆเลยมักจะลืมในสิ่งที่เราสอนไปแล้ว เค้าคงท้อและมักพูดทำนองว่า "ตัวเองเก่งจนเค้าดูโง่ไปเลยอะ" "ตัวเองเก่งขนาดนี้ไม่น่ามาอยู่ตรงนี้เลยเนอะ เค้าไม่น่าพาตัวเองมาตกต่ำเลย(คงหมายถึงที่เงินเดือนเราน้อยลง)" และอีกหลายประโยคที่คล้ายกันนี้ ซึ่งเค้าดูซีเรียส ดูเฟลมาก ตัวเราก็เฟลมากเช่นกัน เก็บมาคิดทุกคำพูด คิดไปไกลเตลิดเปิดเปิงไปหมดเลยค่ะ
ช่วงนี้เราเลี่ยงไม่ค่อยสนทนากับเค้ามากเท่าเดิม เพราะไม่มั่นใจเลยว่าบางคำพูดบางการกระทำของเรา มันจะไปข่มเค้า หรือทำให้เค้ารู้สึกแย่อะไรอีกไหม เราไม่มีความสุขเลย รู้สึกห่างจากเค้ามาเรื่อยๆ เค้าจะรักเราน้อยลงเพียงเพราะแค่เราดูเก่งเกินไปในสายตาเค้าแค่นั้นเหรอ ถ้าเป็นเรื่องงานหรืออื่นๆเราตัดสินใจเองได้นะ แต่พอเป็นเรื่องความรัก ไปไม่เป็นเลยค่ะ555 รู้สึกยากอะ งี่เง่าจัง555 #ใต้เลข5มีน้ำตาซ่อนอยู่
เห้ออ โล่ง ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
ถามแฟนว่า "ถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะเลือกเราไหม" แฟนตอบว่า...
บทสนทนานี้สามารถแปลเจตนาแฟนเราเป็นอย่างอื่นที่มีความหมายเชิงบวกได้ไหมคะ คนคิดมากอย่างเราฟังแล้วมันจุกๆอึ้งๆ คิดได้แต่ความหมายเชิงลบ ไม่กล้าถามแฟนตรงๆว่าที่พูดน่ะจริงไหม ใจนึงกลัวเค้ามองว่างี่เง่า ใจนึงก็กลัวคำตอบด้วย55
สมัยเราโสด
เราเป็นคนพึ่งพาตัวเองได้ อารมณ์ดี ชอบทำกิจกรรม แต่ก็ชอบอยู่คนเดียวตอนวันหยุด ทำอะไรคนเดียว คล่องตัว มีความเป็นผู้นำสูง ชอบทำอะไรเร็วๆและต้องรอบคอบ มีคำชมเข้าหูเสมอๆว่าเราทำงานเก่งเรียนรู้งานใหม่ๆเร็ว (ถือคติที่ว่า รอบคอบเข้าไว้เจ้ากรรมนายเวรจะได้ทำงานยากขึ้น555) ด้วยเพราะพื้นฐานเรามาจากครอบครัวที่ไม่ค่อยพร้อมจึงพยายามตัด%ความผิดพลาดออกจากชีวิตให้มากที่สุด กลัวการผิดแผนมากๆ ถ้าผิดแผนจะหงุดหงิดออกทางสีหน้าแววตาทันที เป็นคนที่เยอะสิ่งคนนึง555 แต่เราไม่เคยบลัฟความรู้หรือเหยียดใครนะ จะให้เกียรติคนอื่นเสมอ เงินเดือนเรามากกว่าเค้า ณ ตอนนั้น
สมัยแฟนเราโสด
แฟนเราเป็นคนขี้เล่นและอัธยาศรัยดีมาก เป็นคนอารมณ์ดีและทำงานเก่ง(งานขาย) เป็นคนมีสัจจะ ไม่เคยเห็นเค้าผิดคำพูดที่ให้ไว้กับใครเลย เค้าเป็นลูกคนเกือบสุดท้อง(จาก4คน) แต่ด้วยนิสัยและความมุมานะ จึงทำให้เป็นผู้นำในบ้านเสมอ เค้าเป็นคนอบอุ่น เป็นคนดีมากๆคนนึงเลย
พอเราคบกันได้สักพัก เราก็ตัดสินใจลาออกเพื่อย้ายมาทำงานใกล้ๆเค้า เงินเดือนน้อยลงกว่าตอนอยู่กรุงเทพ(แต่ถ้าคิดเรื่องค่าครองชีพเรทนี้ก็ไม่น่าเกลียด) เราได้ย้ายเข้าบ้านแม่เค้าเลย(ครอบครัวเค้าดีไม่มีปัญหาอะไร) เราคบกันดีมาเรื่อยๆ อยู่ในสภาวะทิ้งตัวใส่กันอยู่เป็นปีๆเพราะเราสบายใจมากจริงๆ ด้วยความมุมานะ ต่อมาแฟนได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าฝ่ายขาย ซึ่งต้องใช้ทักษะงานออฟฟิศบางอย่างซึ่งแฟนไม่ถนัด เช่น excel หรือการทำรีพอร์ต เราเลยต้องเทรนแฟนให้ได้พื้นฐานให้เร็วที่สุด ไม่อยากให้เค้าดูด้อยกว่าคนในระดับเดียวกัน แต่กลายเป็นว่าระหว่างสอนงาน เค้าใจร้อนอยากเป็นเร็วๆเลยมักจะลืมในสิ่งที่เราสอนไปแล้ว เค้าคงท้อและมักพูดทำนองว่า "ตัวเองเก่งจนเค้าดูโง่ไปเลยอะ" "ตัวเองเก่งขนาดนี้ไม่น่ามาอยู่ตรงนี้เลยเนอะ เค้าไม่น่าพาตัวเองมาตกต่ำเลย(คงหมายถึงที่เงินเดือนเราน้อยลง)" และอีกหลายประโยคที่คล้ายกันนี้ ซึ่งเค้าดูซีเรียส ดูเฟลมาก ตัวเราก็เฟลมากเช่นกัน เก็บมาคิดทุกคำพูด คิดไปไกลเตลิดเปิดเปิงไปหมดเลยค่ะ
ช่วงนี้เราเลี่ยงไม่ค่อยสนทนากับเค้ามากเท่าเดิม เพราะไม่มั่นใจเลยว่าบางคำพูดบางการกระทำของเรา มันจะไปข่มเค้า หรือทำให้เค้ารู้สึกแย่อะไรอีกไหม เราไม่มีความสุขเลย รู้สึกห่างจากเค้ามาเรื่อยๆ เค้าจะรักเราน้อยลงเพียงเพราะแค่เราดูเก่งเกินไปในสายตาเค้าแค่นั้นเหรอ ถ้าเป็นเรื่องงานหรืออื่นๆเราตัดสินใจเองได้นะ แต่พอเป็นเรื่องความรัก ไปไม่เป็นเลยค่ะ555 รู้สึกยากอะ งี่เง่าจัง555 #ใต้เลข5มีน้ำตาซ่อนอยู่
เห้ออ โล่ง ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ