ปกติเป็นคนหลับง่ายหลับลึกปกติเลยตอนอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด แต่ตอนนี้เข้ามาฝึกงานที่กรุงเทพได้ประมาณสามสัปดาห์แล้วค่ะ

จะว่าไม่ชินที่ก็ไม่ใช่ เพราะเรามานอนอยู่หอกับพี่สาว ซึ่งหอนี้เราก็เคยมาเที่ยวเล่นช่วงปิดเทอมบ้าง แต่ก็หลับยาวไม่เคยต้องตื่นมาก่อนนาฬิกาปลุกแบบนี้

เราตั้งปลุกเพื่อไปฝึกงานเวลา 6.30 น. ทุกเช้าค่ะ แล้วทุกวันที่เรามาอยู่นี่ เราจะตื่นเองประมาณ 04.30-05.00 น. ทุกวัน ไม่ได้ปวดเข้าห้องน้ำหรืออะไรแนวนั้นเลยค่ะ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาดื้อๆ ทีนี้พอจะนอนต่อก็นอนไม่หลับ พอต้องลุกตื่นเวลา 06.30 น. จริงๆ ทำให้รู้สึกเพลียทุกวัน เหมือนนอนไม่พออยู่ตลอด

ตอนอยู่บ้านหรือหอพักที่มอที่ตจว.(บ้านกับมออยู่จังหวัดเดียวกัน) เราไม่เคยเป็นแบบนี้ค่ะ ต้องตั้งปลุกตื่นไปเรียนไปทำธุระก็เป็นประจำค่ะ แต่ไม่เคยต้องตื่นกลางคันก่อนนาฬิกาปลุกแบบนี้เลย ไม่ใช่คนตื่นเช้าด้วย ถ้าให้ตื่นเองจะตื่นสาย หลับลึกเลย ไม่มีการตื่นสะดุ้งกลางคันแบบนี้  ใครพอมีคำแนะนำบ้างคะ

ส่วนตัวเราคิดว่าหรือเป็นเพราะเราขี้กังวล คิดมาก บวกกับคิดถึงบ้าน ถ้าใครเคยอ่านกระทู้ที่แล้วของเรา คร่าวๆ คือเรารู้สึกไม่ค่อยมีความสุขกับการต้องมาฝึกงานที่นี่ด้วยค่ะ

ปล.สุขภาพจิต เพราะอยากได้แนวคิดคำแนะนำเรื่องสภาพจิตใจค่ะ
      ระบบร่างกาย/สุขภาพกาย ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
      ปัญหาวัยรุ่น เป็นนิสิตนักศึกษาอยู่ค่ะ เผื่อใครเคยเจอปัญหานี้เหมือนกัน
      ชีวิตในต่างแดน อาจจะไม่ค่อยเกี่ยว แต่เผื่อมีคำแนะนำอะไรบ้างค่ะ เพราะเป็นเด็กต่างจังหวัดไม่เคยต้องอยู่ห่างบ้านนาน โดยเฉพาะกรุงเทพฯ

*ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยค่ะ