เมื่อก่อนพ่อเราเป็นคนที่ใจดีมากกกก ตามใจทุกอย่าง แต่หลังๆตั้งแต่แยกกะแม่เรามาพ่อเราก็เปลี่ยนไป เริ่มอารมณ์เสียขึ้น สรรพนามที่ใช้ก็เปลี่ยนไป เมื่อก่อนใช้ พ่อกะลูก เดี๋ยวนี้อารมณ์เสียก็ขึ้นกู

แล้วที่ทนไม่ไหวจนต้องมาตั้งกระทู้นี่คือ เมื่อคืนนี้พ่อเราบอกว่าเราไม่ปิดบ้านกลัวของหาย ด้วยความที่ปิดเทอมเราก็นอนตีหนึ่งตีสองปกติก็จะไม่มีคนล็อคกลอนไง คือประตูเป็นแบบกลอนไม่ใช่ลูกบิด เราก็เลยบอกพ่อว่าให้ปลุกก่อนไปทำงานเลยถ้าไม่ตื่นก็เขย่าปลุกได้เลย พูดแบบนี่ทุกคนก็ต้องเข้าใจว่าให้เขย่าตัวใช่ม้ะ พ่อเราเข้าใจว่าให้ไปเขย่าประตูปลุก เราก็เลยอธิบายว่าไม่ใช่ เค้าหาว่าเราไปด่าเค้า แล้วเค้าก็ทวงบุญคุณขึ้นมาว่าเราใช้เงินเค้าไปด่าเค้าได้ไง อธิบายก่อนว่าเราไม่เคยใช้ถ้อยคำหยาบคายกะพ่อแต่เรื่องน้ำเสียงเรายอมรับว่ามันไม่ดี  อ่ะ  เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องนึง แล้วเค้าชอบหาเรื่องมาว่าเราตลอด อย่างเรื่องเราพักผ่อนช่วงปิดเทอมเราก็อยากอิสระ ผ้าจะซักเมื่อไหร่ก็ได้ใช่ม้ะ แต่พ่อเราเอาผ้าเค้ามารวม ด้วยความที่เค้าต้องซักเสื้อทำงานแล้วใส่ทุกวันเพราะเสื้อมีสามตัว เราก็เลยบอกเค้าว่าถ้ารีบก็ซักก่อนเลย เค้าหาว่าเราเห็นแก่ตัวทีเมื่อก่อนพ่อซักให้ตลอดไม่เคยเกี่ยง แต่เราก็อยากจะพักผ่อนไงช่วงปิดเทอมอ่ะ 

อีกเรื่อง เรื่องอาบน้ำนาน อันนี้ยอมรับว่านานจริงสัก30นาทีได้ เพราะไปเจอสิ่งสกปรกมาเราก็ต้องชำระล้างนานหน่อยเพราะเราโตขึ้นแล้วก็ต้องรักความสะอาดขึ้นเป็นธรรมดา คือพ่อจะอาบตอนไหนเราก็เดาไม่ได้แต่ตอนที่เราอาบพ่อเราจะเร่งเราทันทีบางทีเราก็ทำกิจส่วนตัวเราก็ทำในห้องน้ำพ่อเราก็เร่ง พอวันหลังเราก็รอพ่ออาบน้ำก่อน พ่อเราก็ว่าดึกแล้วทำไมไม่อาบน้ำสกปรก เราก็เลยบอกให้อาบก่อนเลยพ่อเราก็ว่าทำไมกลัวพ่อเร่งหรอเราก็บอกไปตรงๆว่าเราอาบน้ำนาน พ่อเราก็ว่าเราว่าทำไมไม่อาบก่อนถามเราซ้ำๆ แล้วก็หาเรื่อง เราเลยตัดปัญหาโดยการปิดประตูห้องเปิดเพลงดังๆ ก็เอาเราไปนินทากะคนอื่นว่าเราประชดเค้า

คือเค้าไม่ได้หาเรื่องกะเราคนเดียวเค้าหาเรื่องกะย่าด้วยทะเลาะกันทีไรขึ้นกูตลอด เวลาเราได้ยินมันก็แบบสงสารย่า

แล้วตอนเค้าทะเลาะกะเราชอบโยงไปหาแม่เราด้วย

เราคิดว่าสาเหตุหลักคือเค้าคือเค้ามีแฟนใหม่แล้วคงทะเลาะกันมา แล้วชอบมาลงที่เรา พอเราพูดกะจะคุยเรื่องนี้จริงจังทะเลาะกันตลอด เราก็เลยไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก

อยากรู้ว่าจะแก้ปัญหานี้อย่างไรดี
#เราอายุ15แล้วนะ