สวัสดีค่ะ​ หนูอายุ17ปี​ แม่อายุ​ 38​ พ่อเลี้ยง40​  น้อง6  ขวบ​  หนูเรียนปวช.
ตอนนี้อาศัยอยู่กับเเม่​ น้อง​ พ่อเลี้ยง​ เเละยายค่ะ​ เเม่หนูเป็นคนค่อนข้างเเรง​ พูดจาเเรงๆ​ เสียงดัง​ ไม่กลัวใคร​ อาละวาดที่โรงเรียนหนูตอนมัธยมยังเคยทำมาเเล้ว​
เเต่ตอนที่เเม่ดีๆ​ ก็รักหนูปกติ​ เเต่จะพูดคำหยาบเป็นชีวิตจิตใจ​ จนมันเป็นเรื่องปกติสำหรับเเม่​  บางทีเเม่ทะเลาะกับหนูเเล้วไม่เข้าบ้านก็มี​

พอขึ้นปวช.​ หนูยิ่งรู้สึกว่าเเม่ยิ่งใช้คำพูดเเรงๆ​ การกระทำแรงๆ​ ทุกวันนี้หนูอยู่บ้านเเล้วรู้สึกผวา​ตลอดเลยค่ะ​ เวลาเเม่กลับมา​ ไม่ใช่พึ่งเป็นนะคะ​ เเต่เป็นเเบบนี้มานานเเล้ว​ จนรู้สึกว่า ไม่อยากอยู่บ้านอีกเเล้วค่ะ​

แต่หนูกีรู้ดีว่า​ ถ้าหนูออกจากบ้าน​ โลกจริงๆมันไม่ได้ง่าย​ ค่าใช้จ่าย​ หนูคงไม่ได้เรียนต่อเเน่​ถ้าออกไป​ เพราะยังไงหนูก็ยืนยันกับตัวเองว่า​ ต้องได้เรียน​ ต้องเรียนจบ​ จะออกจากบ้านเเบบนี้ไม่ได้​     แต่ตอนนี้ไม่มีความสุขเลย​ พูดกับใครไม่ได้​ เพราะในชีวิตก็มีเเต่เเม่​ ไม่เคยเถียงเเม่เลย​ ยอมเเม่ตลอดทุกครั้ง​ เพราะยังไงก็เเม่เรา


####ที่หนูจะปรึกษาวันนี้คือ​ หนูจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงในบ้านหลังนี้ดีคะ​ หนูทำงานพาร์ทไทม์อยู่​ ถ้าอยู่ที่บ้าน​ เงินจากการทำงานนั้นพอใช้​ โดยไม่ต้องขอเเม่ใช้ไปรร.ค่ะ​ เเต่ออกไปข้างนอกคงอยู่ไม่ได้


ปล.หนูไม่โกรธเเม่นะคะ​ เเค่รู้สึกว่าอยู่ด้วยกันต่อไปไม่ได้เเน่ๆ