ยอมรับตามตรงในหลายกระทู้ๆก่อนหน้าว่า ผมแอบคิดว่าเราจะชนะ
แต่ผมไม่คิดว่าเราจะชนะด้วยสกอร์ที่ทำให้เราเข้ารอบได้

เพราะเกมรุกเราไม่ใช่สไตล์ที่จะกดคู่แข่งจนโงหัวไม่ขึ้นได้
และโดยเฉพาะทีมที่เราเจอแคือทีมที่มักจะกดคู่แข่งมาตลอดแบบบาซ่า

4 ประตูมันเป็นเรื่องที่อัศจรรย์มาก

คงเพราะเกมรุกบาซ่านัดนี้ขึ้นมาได้แค่ฝั่งขวาของเราละมั้งเลยทำให้ความหลากหลายความน่ากลัวในเกมรุกไม่เฉียบขาดเท่านัดก่อน
แต่จริงๆประตูที่สมควรเรียกว่าเฉียบขาดในนัดแรกที่เจอคือประตูแรกเท่านั้นแหละ
ประตูที 2 ฝั่งเกมรับเราผิดพลาดเองซะมากกว่า
และประตูที่3มันคือความอัศจรรย์ของยอดดาวเตะแบบเมสซี่ 

แต่ 3 ประตูแรกของเราเกมนี้ มันไม่ใช่การผิดพลาดของกองหลัง
แต่มันมาด้วยเกมรุกของเราล้วนๆ ซึ่งเป็นการเข้าทำที่ธรรมดาทั่วไปของทีมรองที่เข้าทำใส่ทีมต่อ
ด้วยลูกเปิดจากด้านข้างซะเป็นส่วนใหญ่

และประตูที่ 4 ลูกลักไก่ที่จะมาโทษอาโนลด์ไม่ได้
เพราะทีมที่เล่นเกมรับ ต้องตั้งโซนพร้อมจะรับมือลูกเตะมุม ตั้งแต่รู้ว่าเสียเตะมุมแล้ว
บาซ่าเผลอไผลกันไปเอง

เราเข้าชิงเป็นหนที่ 2 ใน 2 ฤดูกาล แถมยังชนะบาซ่า ทีมที่สามารถเรียกได้ว่าเป็น Top 2 ที่เก่งที่สุดในโลกฟุตบอลปัจจุบัน
อีกทีมคือแมนซิตี้
บางทีผมก็อดสงสารบาซ่าไม่ได้ ที่ต้องมาตกรอบอีกครั้ง ทั้งที่ควรจะเข้ารอบแบบ 90% แล้ว หลังจากจบเลกแรก
เป็นปีที่ 2 ติดต่อกัน

แต่ก็สงสารทีมตัวเองมากกว่า ถ้าต้องมาพลาดลุ้นแชมป์ถ้วยใบเดียวที่ยังพอลุ้นได้ในฤดูกาลนี้
ทั้งที่เราทำกันมาดีตลอด

เรายังมีลุ้น 2  แชมป์ ถึงแม้มันจะริบหรี่ จนแทบไม่เหลือแสงให้เห็นแล้วสำหรับถ้วยที่เรามาอย่างยาวนาน
และถ้วยที่ยังมีโอกาส 50-50 อย่างแชมป์เปี้ยนลีก
เป็นไปได้ก็อยากเจออาแจกซ์มากกว่าสเปอร์ส อย่างน้อยๆชื่อชั้นเขาก็เป็นรองเรามาก
แต่กับสเปอร์ส ยุคปัจจุบัน ไม่ว่าเจอกันเมื่อไหร่ มันก็ยังเป็นงานยากของเราเสมอ