กระทู้นี้ ตั้งมาเพื่อระบายความรู้สึก และหากเพื่อนๆพี่ๆอ่านแล้วมีความคิดเห็นยังไงลองแชร์กันดูได้นะคะ

อาเราค่อยข้างมีตัง มีบ้านเช่าในหมู่บ้านหลายหลัง อาขายบ้านให้หลังนึง เราซื้อบ้านต่อจากอา
หนึ่งล้านห้าแสนบาท แต่ราคาประเมินจริงๆ อยู่ที่ประมาณ สองล้าน ตกลงกันว่า ผ่อนเดือนละ 8000 บาท ก็จะผ่อนประมาณ 15 ปี
โดยที่ไม่ได้เอาเข้าธนาคาร ไม่มีหนังสือซื้อขาย เป็นเหมือนสัญญาปากเปล่า

ผ่อนมาได้เกือบ 3 ปี รู้สึกแปลกๆ เพราะญาติพี่น้องคนอื่นคิดว่าเราอยู่ฟรีๆ แม่เราอธิบายว่าไม่ได้อยู่ฟรีนะ ผ่อนเดือนละ 8000
แต่ก็ยังพูดเกือบทุกๆครั้งที่เจอ แม่เลยทนไม่ไหว ไปถามอาตรงๆ ว่าไปพูดยังไงพวกญาติๆถึงคิดว่าอยู่ฟรี
อาเราบอกว่า ."ก็ผ่อนเดือนละ 8000 แต่ก็เหมือนอยู่ฟรี "
แม่พูดไปว่า "ไม่ได้อยู่ฟรีนะ ขายให้เราแล้ว ถ้าอยู่ฟรี คือไม่จ่ายเลย นี่จ่ายเดือนละ 8000 นะ"

เลยกลับมาคุยกันในบ้านว่า ถ้าเขาพูดแบบนี้ แล้วถ้าเราผ่อนไปเรื่อยๆ จนครบ 15 ปี แล้วเขาจะ โอนบ้านให้ไหม
คิดไปถึงว่าจะเอาเข้าธนาคารดีมั้ย ยอมเสียดอกเบี้ย แต่เพื่อความสบายใจ
หรือจะทำหนังสือสัญญาซื้อขายดีมั้ย แต่ถ้าเราคุยเรื่องนี้กับเขา เขาจะคิดว่าเราคิดเล็กคิดน้อยหรือเปล่า

คอมเมนท์ได้นะคะ อยากฟังความคิดเห็นจากคนอื่นค่ะ