ฝนหยุดตก ร่มก็รก พกไม่ไหวทุกคราไป ไม่นึกถึง จึงวางอยู่ไม่เมียงมอง จ้องมา หาแลดูร่มคุดคู้ อยู่ในซอก ช้ำชอกใจ แต่คราใด ฝนกระหน่ำ คำรนฟ้าคนก็หา ร่มมากาง อย่างรักใคร่ไม่มีร่ม ตัวผมนี้ คงเปียกไปโอ้ร่มจ๋า น

โสมเฉิดฉายสาดส่องพราวผ่องฟ้าดวงดารารายล้อมคอยกล่อมขวัญ คืนเดือนแรมแย้มสรวลแสงนวลจันทร์แม้นเพียงเสี้ยวบุหลันปานเปรมปรีดิ์ แม้บางครั้ง หม่นมัว สลัวบ้างเป็นเงาจาง พรางพร่า ใ

 รำพันร้อย ถ้อยรัก ฝากข้ามฟ้าคือสัญญาณ ค้นหา พาเสนอหนึ่งดวงใจ บอกฝาก รักเพียงเธอมั่นเสมอ สุดฝืน กล้ำกลืนรอ แม้นอยู่ไกล อีกฟาก ฝั่งฟ้าฝันส่งจ

หลอนการสะท้อนของกระจกเงา, กระจกโบราณที่ซื้อจากการขายอสังหาริมทรัพย์เริ่มเผยให้เห็นภาพที่สร้างความไม่สบายใจแก่เจ้าของใหม่ ภาพสะท้อนแสดงให้เห็นภาพช่วงเวลาหนึ่งที่เหตุการณ์โศกนาฏกรรมได้เกิดขึ้น 

ไม่ต้องเอ่ยอะไรออกมาบอกฉัน วันเลยผ่านกาลเวียนเปลี่ยนกระแส เธอมีใครคนไหนไว้ดูแล หรือเปลี่ยนแปร เลิกร้างระหว่างใคร เธอเป็นใครไม่อยากรู้ ดูวายวุ่น เพียงขอจุนใจเจือเมื่อหวั่นไหว สร้างรักเราถักทอแล้วต่อใย

เพ็ญสิบสองผ่องพรรณ ดวงจันทร์เจ้าเห็นภาพเงางามก่อนสะท้อนหาลอยกระทง​คงอยู่​เคียงคู่มาประเพณีนำค่าอยู่ช้านานติดในบ่วง​ห้วงฝันอยู่นานเนิ่นเราต่างเพลินชื่นสุขผูกประสานลอยกระทง​สวยซึ้งติดตรึงมานยิ้มเบิกบานห

"ร้อยเรียงคำพร่ำรัก"  ความเอ๋ยความรักสลักเสลา เป็นเหมือนเงาคลุมครอบคอยปลอบขวัญ แต่ความจริงร้ายนัก​คล้ายหลักพัน ดั่งตะวันร้อนแรงสาดแสงมา สัมผัสรักสัมผัสรสทั้งหมดรู้ ความช้ำอยู่เป็นเพื่อ

ถามหัวใจหวั่นไหวไหมยามไกลห่าง รู้ว่าทางเคว้งคว้างเมื่อจางหาย ไม่มีเงาเธออยู่คู่หทัย เหมือนหัวใจซึมเซาความเหงาวน ถามหัวใจมีไหมในใยเยื่อ ซุกปนเจือความห่วงท้วงทุกหน ยามไกลร้างห่างหายใจจ่อมจน ล้าเหลือทนบ

ในวันที่มีเธอข้างอย่างเคียงใกล้ แม้หวั่นไหวใจสับสนยากค้นหา เธอผู้มอบความจริงใจในทุกครา ฉันอ่อนล้า เธอปลอบปลุกลุกขึ้นยืน ตื่นทุกเช้าเธอเฝ้าตามถามความห่วง แม้กาลล่วงทรวงร้าว เศร้าขมขืน รักของเธอคอยโอบ

ห้วงคำนึง ตรึงติด ไม่คิดจาก ส่งกลอนฝาก มากวลี มีความหมาย สลักถ้อยร้อยเรียง ดั่งเคียงกาย ยังซ่านซึ้ง มิวาย ในอารมณ์ วอนสายลม ห่มซับ มารับขวัญ ทุกคืนวัน หวั่นไหว ใจขื่นขม หวงห่วงหา พ