วันหนึ่งผมไปเฝ้าคุณตาที่ป่วย ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งผมนั่งเล่นเกมไปเพลินๆ หลานจะเดินไปเล่นที่หญ้าปลอมเพราะเห็นว่าเด็กๆเล่นกันอยู่แต่มีคุณยายแก่ๆคนหนึ่งที่มากับหลานโกหกหลานว่าเขาไม่ให้เหยียบเสร็จแล้วจูงมือหลานออกไปจากที่นั่นถ้าคุณยายรีบคุณยายทำไมไม่บอกหลานไปตรงๆว่า รีบเพราะเวลาเยี่ยมมีจำกัดหรือรีบเพราะมีธุระที่อื่นต่อทำไมไม่บอกหลานไปตรงๆทำไมต้องโกหกว่าเขาไม่ให้นู่นนี่นั่น ทั้งๆที่เห็นอยู่ตําตาว่า ก็ยังมีคนเล่นมีคนอยู่แถวนั้นเป็นอยู่ คุณสอนลูกหลานว่าไม่ให้โกหกเพราะมันเป็นสิ่งไม่ดี แต่คุณปฏิบัติสายเอง ผมอยากจะรู้ว่ามันหมายความว่ายังไงและมีเหตุผลอะไรทำไมคนแก่ต้องโกหกหลานตัวเอง ผมสงสัยอีกว่า ต่อไปลูกหลานจะเชื่อไหมว่าการโกหกไม่ดีในเมื่อ ผู้ใหญ่เล่นโกหกซะเอง​ ผมถามลุงใน Facebook มาที่เป็นเพื่อนแม่บอกว่าถ้าเกิดมีหลานแล้วจะเข้าใจเอง ตอนนี้ผมก็มีหลานแล้วครับ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี