ช่วงนี้เป็นช่วงที่คนไทยทั้งประเทศมีความสุข
จขกท จึงขอนำเรื่องที่ให้ข้อคิดดีๆ ซึ่งได้รับจากเพื่อนๆ มานำเสนอ
เรื่องแรก: เห็นตน

อาจารย์ผู้มีชื่อเสียงคนหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าลึก
มีคนอยากเป็นลูกศิษย์มากมาย
วันนั้นมีชายสองคนรอนแรมมาหา
เพื่อสมัครเป็นลูกศิษย์

อาจารย์บอกชายทั้งสอง
ว่าคนที่ได้รับเลือกให้มาศึกษาด้วย
จะต้องผ่านการทดสอบ
ชายทั้งสองตอบตกลง

อาจารย์จับนกไว้ในมือ
แล้วยื่นให้ชายทั้งสองคนละตัว
บอกให้ชายทั้งสองไปฆ่านกที่มี
แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องไม่ให้ใครเห็น
ว่าเขาเป็นคนฆ่านกเด็ดขาด

ชายคนแรกประคองนกไว้ในมือ
แล้วเดินไปในป่าลึก
เขามองไปมาไม่เห็นใคร
เขาจัดการฆ่านกทันที
แล้วนำซากนกมายื่นให้อาจารย์ดู

ชายคนที่สอง
เดินไปในป่าลึกทิศตรงกันข้ามกับชายคนแรก
เขามองไม่เห็นผู้คนในแถบนั้น
และตัดสินใจจะฆ่านกในทันที

เมื่อเขามองไปที่นกในมือ
เขาก็เห็นว่านกตัวนั้นจ้องมองมาที่เขาอยู่
ทันใดนั้นเขาก็ฉุกคิดได้ว่า
นกตัวหนึ่งละที่เห็นเขา
และสองเขาก็เห็นตัวเองกำลังจะฆ่านกด้วย

คิดได้ดังนั้นเขาจึงเลิกล้มความตั้งใจ
นำนกกลับไปมอบให้อาจารย์ดังเดิม
พร้อมบอกว่าไม่มีที่ไหน ที่จะไม่มีใครเห็น
ว่าเขาฆ่านก เพราะเขาจะเห็นตัวเองเสมอ

อาจารย์รับนกคืนมา
พร้อมประกาศรับชายคนที่สองเป็นลูกศิษย์
แล้วส่งชายคนแรกกลับบ้านไป

🐦🐦🐦🐦🐦🐦🐦

เรื่องที่สอง: ความถูกต้อง

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ความถูกต้อง
( พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล)

มีสามีภรรยาคู่หนึ่ง ไปฟังเทศน์ แต่สามีลืมปิดมือถือ ขณะที่พระท่านกำลังเทศน์
ปรากฏมือถือของสามีมีเสียงเรียกเข้าและเป็นเสียงดังมาก จึงโดนพระตำหนิ
และคนไปฟังเทศน์ก็หันมามองกันเป็นแถว

พอเลิกจากการฟังเทศน์ บางคนก็เข้ามาต่อว่าต่อขาน หาว่าไม่มีมารยาท ไม่รู้จักกฎเกณฑ์การมาฟังเทศน์ ทำให้ผู้อื่นไม่มีสมาธิ
และขณะนั่งรถกลับบ้านก็โดนภรรยาต่อว่าต่อขานอย่างหนัก

ด้วยความกลุ้มอกกลุ้มใจ จึงเข้าไปในบาร์
ขณะดื่มเบียร์ก็กังวลอยู่กับคำต่อว่าต่อขานของคนรอบข้างเมื่อตอนเช้า เลยทำให้วางขวดเบียร์ พลาดตกโต๊ะ
เบียร์กระเด็นถูกเสื้อผ้าและรอบๆข้าง ขวดแตกกระจาย

เขาเห็นคน 2-3 คนเดินเข้ามา จึงนึกว่าวันนี้เป็นวันซวยจริงๆ คงจะโดนต่อว่าต่อขานอีก
แต่ตรงกันข้าม พวก พนง ที่เดินเข้ามาต่างถามไถ่ว่า เขาเป็นอะไรหรือเปล่า โดนแก้วบาดไหม

พนง บางคน ก็เอาผ้ามาเช็ดโต๊ะ บางคนก็เอาไม้กวาดมากวาดเศษเบียร์ออกให้หมด บางคนก็เอาไม้ม็อบมาถู
ส่วนตัวผู้จัดการก็ถือเบียร์มาวางให้อีกขวดพร้อมกล่าวว่า "ความผิดพลาดเกิดขึ้นได้เสมอ ต่อไปขอให้ระวังขึ้นแล้วกัน "

ตั้งแต่นั้นมา ผู้ชายคนนี้เลิกไปวัดอีกต่อไป แต่หันมาเข้ามาบาร์แทน
เพราะเขาได้รับมิตรไมตรี ความเมตตา ความเอื้ออาทรจากคนในบาร์มากกว่าคนเข้าวัด
ทั้งที่คนเข้าวัด ควรมีเมตา มีน้ำจิตน้ำใจ และรู้จักการให้อภัย มากกว่าคนในบาร์ แต่ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง

ฉะนั้นคนเข้าวัด ก็ต้องระวัง อย่ายึดถือกฎเกณฑ์ความถูกต้อง จนเป็นคนแล้งน้ำใจ
อย่าลืมว่ามนุษย์เราไม่มีใครที่จะไม่ผิดพลาด ยิ่งความผิดพลาดเล็กๆน้อยๆ ก็ไม่ควรเอามาทำให้เป็นเรื่องใหญ่
ถึงกับต้องต่อว่าต่อขาน กลายเป็นผลักไสให้คนออกไปจากวัด
แทนที่เขาจะมาเข้าวัด ฟังเทศน์ ฟังธรรมเพื่อขัดเกลาจิตใจ กลับทำให้ผู้อื่นหันหลังให้วัดโดยเด็ดขาด

ความถูกต้อง มิใช่อยู่ที่การรักษากฎเกณฑ์อย่างเคร่งครัด
แต่บางครั้งต้องมีการอะลุ่มอะหล่วย และเข้าใจผู้อื่นบ้าง
สังคมถึงจะอยู่ได้อย่างมีความสุข