ข้อแรกไม่ทราบ เพราะไม่ใช่คนฝรั่งเศสครับ

ข้อสอง “ภูมิใจ” ครับ ใครจะเรียกนกสองหัวหรือยังไงก็แล้วแต่ สุดท้ายแล้วแผ่นดินนี้ก็คงอยู่มาได้ เรามีแผ่นดินอยู่ ได้พูดภาษาไทย มีพระพุทธศาสนา มีพระมหากษัตริย์ ก็เพราะบรรพชนของเราปกป้องดูแลไว้

มิตรแท้ศัตรูแท้ไม่มีจริงในโลกครับ เราก็ต้องดิ้นรนเพื่อให้ชาติตัวเองอยู่รอด การทูตแบบนี้ถือเป็นการทูตที่ชาญฉลาดของบรรพบุรุษเรา ทำให้ชาติเรามีอิสระจนทุกวันนี้ อย่าลืมว่าตอนนั้นกำลังเรามีแค่ไหน กองทัพเราเข้มแข็งแค่ไหน ดูสภาพตัวเองด้วย

อย่างสวิตเซอร์แลนด์เขาประเทศเล็กนิดเดียว ถูกล้อมไปด้วยเยอรมัน ฝรั่งเศส อิตาลี ชาติตัวแสบทั้งนั้นเลย แต่เขาวางตัวเป็นกลางเขาก็อยู่รอดได้ ส่วนชาติที่ทำตัวเป็นไผ่แข็งไม่ยอมลู่ไปตามลมทั้งที่ไม่ดูกำลังตัวเองว่าสู้เขาได้ไหม มันก็จะโดนหนัก ดูเพื่อนบ้านเรา พม่า ลาว กัมพูชาสิ ทุกวันนี้เป็นยังไง ยกเว้นพวกประเทศหมู่เกาะมลายูอันนั้นเขาคุมเส้นทางค้าขายทางทะเลเขาเลยฟื้นตัวเจริญได้ไวกว่า

จริง ๆ แล้วช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 มีประเทศเดียวที่เข้าใจการกระทำของเราก็คืออเมริกาที่เราด่ากันทุกวันนี้นั่นแหละ เขาเข้าใจว่าเราต้องจำยอมญี่ปุ่นเพื่อความอยู่รอด อเมริกาได้จึงรับรองว่าไทยไม่เป็นฝ่ายแพ้สงคราม และเป็นมิตรกับประเทศเล็ก ๆ อย่างเรามาจนทุกวันนี้ (บางคนอาจบอกว่าอเมริกาเป็นมิตรเพื่อผลประโยชน์อย่างเดียว แต่อย่าลืมว่าไทยไม่ได้มีบ่อน้ำมันยักษ์ มีแต่ข้าวกับกุ้ง ไทยไม่ควรอยู่ในสายตาอเมริกาเลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็ยังดีกับเราเสมอมา)

ปัจจุบันไทยเราก็ยังคงเป็นมิตรกับหลายฝ่ายนะ เรียกนกหลายหัวได้ไหม? เช่น ฝ่ายโหดsus (จีน, อิหร่าน, รัสเซีย, เกาหลีเหนือ) พวกนี้ไม่ถูกกับฝ่ายประชาธิปไตยจ๋า (ญี่ปุ่น, อเมริกา, เกาหลีใต้) แต่ไทยเราก็ผูกมิตรกับทั้งสองฝั่ง ศัตรูของมิตรไม่ได้แปลว่าจะต้องเป็นศัตรูกับเราด้วยเสมอไป

มีอีกหลายประเทศที่ทำแบบเราก็เพื่อความอยู่รอดของชาติและประชาชนของเขาเอง ศักดิ์ศรีกินไม่ได้หรอก อย่ายึดติดมากเลยครับ ถ้าบรรพบุรุษไม่ตัดสินใจอ่อนเอนไปตามสถานการณ์ เราก็จะตกเป็นเมืองขึ้นของชาติใดชาติหนึ่ง สุดท้ายเราก็ไม่มีศักดิ์ศรีของตัวเองอยู่ดี น่าขายขี้หน้าไม่ต่างกัน