สวัสดีเพื่อนๆ พันทิปทุกคน กระทู้นี้เป็นเหมือนการขอความช่วยเหลือคะ
ช่วยตามหาคน คนหนึ่ง....
เราเองก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครเราคาดเขาน่าจะเป็นคนภาคเหนือ แฮๆ
เรื่องมันมีอยู่ว่า...
วันที่ 25 เมษายน 2562 เราจะต้องเดินทางไปฮอกไกโด ประเทศญี่ปุ่น เราไปขึ้นเครื่องที่สนามบินดอนเมือง
แล้วมันคือเรื่องบังเอิญที่เราไปป๊ะกับเค้าในห้องน้ำ 55555
ในตอนนั้นที่เห็นเขาครั้งแรก เราก็รู้สึกดีแล้วนะ ก็แอบอมยิ้ม
แล้วเราก็ได้ยินเขาพูดเล่นกับแม่และน้องสาวเค้าเป็นภาษาเหนือ (มั้งถ้าเดาไม่ผิด) "ก็แค่จิ้มปึ๊ดปึ๊ด"
เราก็ยังคงอมยิ้มอยู่ไม่หาย แล้วเราก็เผลอหันไปมองเค้า
(น่าจะเป็นจังหวะสบตานิดนึงม้างงง ><)
หลังจากนั้นก็ทำไรไม่ถูก ได้แต่ถอดหมวกแล้วขยี้หัว
แล้วก็ฟังสำเนียงเหนือที่น่ารักของเขาต่อ
)))
และหลังจากนั้นเราก็ออกจากห้องน้ำ แล้วไม่เจอเขา
............ได้แต่คิดในใจถ้าได้เจอกันอีกคงเป็นเรื่องที่ดีมากๆในทริปวันเกิดครั้งนี้ของเรา ^^ ..............
จนกระทั้ง...เรามาถึงสนามบินฮอกไกโด
เห้ยยย!!! เราเจอเขาอีกแล้ว นี่มันพรหมลิขิตชัดๆๆๆๆ
แต่ในตอนนั้นเราเองก็รีบมากได้แต่เดินผ่านไป...อมยิ้มไป... ><
เห้ออ ทำไมเราไม่ทำอะไรสักอย่างนะ คลาดกันอย่างนี้
แล้วจะมีโอกาสได้เจอกันอีกไหม
...........ได้แต่คิดในใจอีกแล้ว ถ้าได้เจอกันอีกครั้งจะต้องขอไอจีเค้าให้ได้ แฮๆๆ ^^ .........
แล้วก็เจอจริงๆอะ ไปเจอที่เที่ยว ที่หุบเขานรกจิโกกุดานิ
จังหวะที่เจอนั้นเราเจอเขาผ่านเลนส์กล้องอะ
แล้วเราก็ลดกล้องลงมาเพื่อที่จะมองหน้าเขาด้วยตาของตัวเอง
"ให้ตายเถอะเราหยุดยิ้มไม่ได้สักครั้งเดียวที่ต้องเผชิญหน้ากับเขา
)))"
แล้วฉันก็พลาดอีกครั้งกับการขอไอจี ทำได้แค่...แอบถ่ายรูปเขา T...T
แต่มีจังหวะหนึ่งในร้านขายของฝากที่หุบเขานรกจิโกกุดานิ
เราได้เข้าใกล้เค้าแต่เค้าคงตกใจ 55555
เราตั้งใจจะไปดูนมที่ตู้กดให้ป้า แต่คางเราไปอยู่ใกล้ไหล่เค้า เค้าก็สะดุ้ง
(จังหวะนั้นดูเหมือนคนโรคจิตอะ 555 แต่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ >< )
..........พลาดมากในจังหวะนั้น ยิ่งทำให้ไม่กล้าขอไอจีเขาอีก แงงงง.......
แล้วเราก็ต้องออกจากหุบเขานรกจิโกกุดานิ ไปกินข้าวแถวที่ชมหมีภูเขาไฟโชวะ
...แต่ก็ยังเป็นความโชคดีนะที่เราได้เจอเค้าอีกรอบ
แต่เราไม่มีทางรู้เลยว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ
เรายังคงชะล่าใจ คิดว่าจะได้เจออีก เหมือนครั้งก่อนๆ "ก็ยืนเขินไป
ยิ้มไป แอบถ่ายรูปไป" ไม่ขอคอนแทคสักที
แล้วเราก็ออกจากร้านอาหารนั่งรถไปดูหมีภูเขาไฟ
แต่เราอยากเจอเขาอีกครั้งอะ ก็เดินย้อนกลับ โหวววโคตรรรหนาวอะ
เห็นเขาเดินมาแล้วโว้ยยย....!!!!!
แต่เราก็หนหลังกลับไปซื้อมันเผาแล้วก็เดินกลับไปดูหมี
.........จบกัน ไม่ได้ขอไอจี ไม่รู้จักชื่อ ไม่มีคอนแทค........
และวันนั้นก็เป็นวันสุดท้ายของเราที่ได้เจอเค้า ...
หลังจากวันนั้นก็ ภาวนาขอให้เจอเค้าอีกแต่ก็ไม่ได้เจอ
ได้แต่นั่งดูรูปและคิดถึงเค้า
จนถึงวันเกิดฉัน 28 เมษายน ก็ขอให้ได้เจอเถอะ
ถือเป็นของขวัญของเรา ><
แต่ก็ไม่เจอ พยายามหาไอจี หาเฟสของเขาผ่าน การเช็คอินสถานที่ ... แต่ไม่เจอ
กลับมาไทยก็ยังคงพยายามหาเค้า ใช้โปรแกรมหาค้นหาใบหน้าคน ... แต่ก็ไม่เจอ
สุดท้ายนี้อยากให้เพื่อนๆในพันทิป และโซเชียลทุกคนช่วยแชร์กระทู้นี้
"ให้ไปถึงเค้าหน่อยน้าาา"
เขาคือคนที่เราอยากทำความรู้จักมากๆ แต่เพราะความขี้ขลาดเลยทำให้พลาดโอกาสในครั้งนั้นไป
และนี่อาจจะเป็นโอกาสเดียวและโอกาสสุดท้ายที่ทำให้เราได้กล้าอีกครั้ง
กล้าที่จะได้ทำความรู้จักเค้า อยากให้ตัวเค้าได้เห็นกระทู้อันนี้
"...และติดต่อกลับมา"
ขอบคุณค้าบบบ
ปล.อยากใส่รูปประกอบไปด้วยน้าาาแต่มันใส่ไม่ได้ง่ะ Y....Y
เค้าเรียกว่าเรื่องบังเอิญหรือพรหมลิขิตกันเนี่ยย...??!
ช่วยตามหาคน คนหนึ่ง....
เราเองก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครเราคาดเขาน่าจะเป็นคนภาคเหนือ แฮๆ
เรื่องมันมีอยู่ว่า...
วันที่ 25 เมษายน 2562 เราจะต้องเดินทางไปฮอกไกโด ประเทศญี่ปุ่น เราไปขึ้นเครื่องที่สนามบินดอนเมือง
แล้วมันคือเรื่องบังเอิญที่เราไปป๊ะกับเค้าในห้องน้ำ 55555
ในตอนนั้นที่เห็นเขาครั้งแรก เราก็รู้สึกดีแล้วนะ ก็แอบอมยิ้ม
แล้วเราก็ได้ยินเขาพูดเล่นกับแม่และน้องสาวเค้าเป็นภาษาเหนือ (มั้งถ้าเดาไม่ผิด) "ก็แค่จิ้มปึ๊ดปึ๊ด"
เราก็ยังคงอมยิ้มอยู่ไม่หาย แล้วเราก็เผลอหันไปมองเค้า
(น่าจะเป็นจังหวะสบตานิดนึงม้างงง ><)
หลังจากนั้นก็ทำไรไม่ถูก ได้แต่ถอดหมวกแล้วขยี้หัว
แล้วก็ฟังสำเนียงเหนือที่น่ารักของเขาต่อ
และหลังจากนั้นเราก็ออกจากห้องน้ำ แล้วไม่เจอเขา
............ได้แต่คิดในใจถ้าได้เจอกันอีกคงเป็นเรื่องที่ดีมากๆในทริปวันเกิดครั้งนี้ของเรา ^^ ..............
จนกระทั้ง...เรามาถึงสนามบินฮอกไกโด
เห้ยยย!!! เราเจอเขาอีกแล้ว นี่มันพรหมลิขิตชัดๆๆๆๆ
แต่ในตอนนั้นเราเองก็รีบมากได้แต่เดินผ่านไป...อมยิ้มไป... ><
เห้ออ ทำไมเราไม่ทำอะไรสักอย่างนะ คลาดกันอย่างนี้
แล้วจะมีโอกาสได้เจอกันอีกไหม
...........ได้แต่คิดในใจอีกแล้ว ถ้าได้เจอกันอีกครั้งจะต้องขอไอจีเค้าให้ได้ แฮๆๆ ^^ .........
แล้วก็เจอจริงๆอะ ไปเจอที่เที่ยว ที่หุบเขานรกจิโกกุดานิ
จังหวะที่เจอนั้นเราเจอเขาผ่านเลนส์กล้องอะ
แล้วเราก็ลดกล้องลงมาเพื่อที่จะมองหน้าเขาด้วยตาของตัวเอง
"ให้ตายเถอะเราหยุดยิ้มไม่ได้สักครั้งเดียวที่ต้องเผชิญหน้ากับเขา
แล้วฉันก็พลาดอีกครั้งกับการขอไอจี ทำได้แค่...แอบถ่ายรูปเขา T...T
แต่มีจังหวะหนึ่งในร้านขายของฝากที่หุบเขานรกจิโกกุดานิ
เราได้เข้าใกล้เค้าแต่เค้าคงตกใจ 55555
เราตั้งใจจะไปดูนมที่ตู้กดให้ป้า แต่คางเราไปอยู่ใกล้ไหล่เค้า เค้าก็สะดุ้ง
(จังหวะนั้นดูเหมือนคนโรคจิตอะ 555 แต่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ >< )
..........พลาดมากในจังหวะนั้น ยิ่งทำให้ไม่กล้าขอไอจีเขาอีก แงงงง.......
แล้วเราก็ต้องออกจากหุบเขานรกจิโกกุดานิ ไปกินข้าวแถวที่ชมหมีภูเขาไฟโชวะ
...แต่ก็ยังเป็นความโชคดีนะที่เราได้เจอเค้าอีกรอบ
แต่เราไม่มีทางรู้เลยว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ
เรายังคงชะล่าใจ คิดว่าจะได้เจออีก เหมือนครั้งก่อนๆ "ก็ยืนเขินไป
ยิ้มไป แอบถ่ายรูปไป" ไม่ขอคอนแทคสักที
แล้วเราก็ออกจากร้านอาหารนั่งรถไปดูหมีภูเขาไฟ
แต่เราอยากเจอเขาอีกครั้งอะ ก็เดินย้อนกลับ โหวววโคตรรรหนาวอะ
เห็นเขาเดินมาแล้วโว้ยยย....!!!!!
แต่เราก็หนหลังกลับไปซื้อมันเผาแล้วก็เดินกลับไปดูหมี
.........จบกัน ไม่ได้ขอไอจี ไม่รู้จักชื่อ ไม่มีคอนแทค........
และวันนั้นก็เป็นวันสุดท้ายของเราที่ได้เจอเค้า ...
หลังจากวันนั้นก็ ภาวนาขอให้เจอเค้าอีกแต่ก็ไม่ได้เจอ
ได้แต่นั่งดูรูปและคิดถึงเค้า
จนถึงวันเกิดฉัน 28 เมษายน ก็ขอให้ได้เจอเถอะ
ถือเป็นของขวัญของเรา ><
แต่ก็ไม่เจอ พยายามหาไอจี หาเฟสของเขาผ่าน การเช็คอินสถานที่ ... แต่ไม่เจอ
กลับมาไทยก็ยังคงพยายามหาเค้า ใช้โปรแกรมหาค้นหาใบหน้าคน ... แต่ก็ไม่เจอ
สุดท้ายนี้อยากให้เพื่อนๆในพันทิป และโซเชียลทุกคนช่วยแชร์กระทู้นี้
"ให้ไปถึงเค้าหน่อยน้าาา"
เขาคือคนที่เราอยากทำความรู้จักมากๆ แต่เพราะความขี้ขลาดเลยทำให้พลาดโอกาสในครั้งนั้นไป
และนี่อาจจะเป็นโอกาสเดียวและโอกาสสุดท้ายที่ทำให้เราได้กล้าอีกครั้ง
กล้าที่จะได้ทำความรู้จักเค้า อยากให้ตัวเค้าได้เห็นกระทู้อันนี้
"...และติดต่อกลับมา"
ขอบคุณค้าบบบ
ปล.อยากใส่รูปประกอบไปด้วยน้าาาแต่มันใส่ไม่ได้ง่ะ Y....Y