เราเป็นคนค่อนข้างคิดมาก คิดไม่ตก บางเรื่องเล็กๆเราก็คิดให้มันใหญ่ 
-เรื่องแรกก็เรื่องงานศพ ไม่ใช่เรากลัวผีจนวิตกนะ เราก็กลัว แต่เราจะกลัวงานศพมากกว่า เราจะคิดวิตกหนักมากเวลาได้ยินเสียงธรนีกรรแสง เราจะคิดไปถึงว่า ถ้ามีคนในครอบครัวเราจากไปเราจะทำยังไง ตอนนั้นเราจะเป็นยังไง เราจะดูแลตัวเองได้มั้ย เราไม่อยากให้ใครจากเราไปเลย เราพยายามไม่คิด จากยิ่งพยายามไม่คิดทำอย่างอื่นก็แล้ว แต่สมองมันก็ยังคิดไม่ตกจนเกิดความกลัว แล้วก็พาลพานอนไม่หลับเลย(กรณีงานศพใกล้บ้านกับถ้าคิดหนักมากๆจะเป็นแต่นานๆทีจะเป็น) ถ้าหนักสุดๆเราจะต้องเข้าไปนอนกับพ่อแม่อ่ะ เราไม่ไหวจริงๆมันฟุ้งซ่านกลัวไปหมดเลย

-สอง เรากลัวคนเมา คนกินเหล้า คนเสพยา คนที่อาระวาด ตบตีกัน เราจะกลัว เราไม่อยากเข้ายุ่ง เราเคยมีประสบการณ์ที่ไม่ดีกับมันตั้งแต่เด็ก ที่เราเห็นบ้านตรงกันข้ามกินเหล้าแล้วอาระวาด มันทำให้เรากลัว เคยเห็นเขาอาระวาดถือพร้าข่มขู่คนอื่นด้วยงี้ มันยิ่งทำให้เรากลัว แล้วคือ เราเคยเห็นคนเมายา แล้วเราขับรถผ่านเขา เขานั่งบนมอเตอร์ไซต์หันหน้ามายิ้มให้เรา มันเป็นภาพที่สยองมาก สยองกว่าหนังผีอีก มันติดตาแล้วทำให้เรากลัว  ล่าสุด คนเมาเดินเข้ามาในบ้าน เราไม่รู้ว่าญาติ(ห่างๆของน้า) เขาเมามาก เดินเซ แล้วมาถามว่าไม่มีคนอยู่บ้านหรอ ตอนนั้นคือหัวใจเราอยู่ตาตุ่มอ่ะ กลัวไปหมด น้องก็อยู่ในห้องจะวิ่งหนีทิ้งน้องก็ไม่ได้ จนเราหันไปเห็นตาพอดีเราก็ชี้ให้เขาดูแล้วเขาก็เดินหนีไป เรากลัวจริงๆ กลัวจนเหมือนฉี่จะราดเลย 

และเราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เราพยายามปลง พยายามไม่คิด พยายามปล่อยมัน ให้คิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่มันก็ยังกลัวอยู่ดี เราควรไปพบจิตแพทย์มั้ยคะ เราต้องทำยังไงดีกับปัญหาครั้งนี้