กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายร่วมกับการหาทางแก้ปัญหาให้ตัวเอง และถ้ามีผู้ร่วมให้ความเห็นอาจจะเป็นแนวทางในการใช้ชีวิตได้เล็ก ๆ น้อย ๆ 

เริ่มจากชีวิตหลังเรียนจบนะครับ 

ผมเรียนจบวิศวะคอมจากวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง หลังจากเรียนจบก็หาเป้าหมายในชีวิตไม่เจอ เพราะว่าตั้งแต่ตอนอยู่ม.ปลายก็แค่ตั้งใจว่าจะเรียนคณะนี้เท่านั้น ไม่ได้ฝันอยากทำอาชีพโน้นอาชีพนี้ ความฝันแค่เรียนจบเท่านั้น โดยผมจบช้ากว่าเพื่อนครึ่งปีครับ (เรียน 4 ปีครึ่ง)

หางานทำที่แรก 
ได้รับความแนะนำจากผู้ใหญ่ว่า "ให้ไปทำงานกับเพื่อนของอาสิ เค้า...(บรรยายสรรพคุณพร้อม)" ใจลึก ๆ ไม่ค่อยอยากไป เนื่องจากไม่อยากให้ทางบ้านมากะเกณฑ์ว่าต้องทำอย่างโน้นนะ อย่างนี้นะ (ตอนเด็กผมเป็นเด็กในกรอบตลอด) แต่สุดท้ายก็ไม่รอด ต้องตามใจผู้ใหญ่ที่บ้านโดยทำงานกับเพื่อนของอา ซึ่งก็ทำได้อยู่ประมาณปีกว่า ๆ ก็ออกมา เนื่องจากงานของบริษัทไม่ได้เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เรียนมา (ผมทำเป็น IT Support ให้กับบริษัทครับ) เลยมีความคิดว่าตัวเองน่าจะไปอยู่บริษัทไอทีดีกว่า และคิดว่าจะอัพเงินเดือนเพิ่มจากเดิมด้วย (เงินเดือนเกือบ 20k) เลยตัดสินใจลาออกครับ หางานอยู่ประมาณ 3 เดือนก็ได้งานที่ใหม่

ที่ทำงานที่สอง
เป็นบริษัทขายอุปกรณ์ไอทีและวางระบบในองค์กร โดยงานที่ผมได้รับผิดชอบตอนแรกคืองาน "ซัพพอร์ตลูกค้าแบบ on-site service" เป็นงานหลัก และมีงานทำเอกสารยื่นประมูลโครงการเป็นงานรอง (ทำ TOR) โดยรวมแล้วก็ถือว่าเป็นงานที่ผมค่อนข้างโอเคกับมันครับ มีทั้งงานในและนอกออฟฟิศ ผมทำงานได้อยู่ประมาณ 2 ปีกว่า ๆ ก็มีแผนจะไปทำงานแถวบ้านแฟน (ตจว.ภาคอีสาน) เพราะว่าแฟนอยากอยู่ใกล้แม่ ประกอบกับเวลานั้นมีบริษัทใหญ่เปิดรับสมัครอยู่พอดี ผมจึงได้ลองไปสมัครดูเหมือนกับถ้าได้ก็ดี ไม่ได้ก้ไม่เป็นไร แต่ผลคือมันได้ครับ ผมเลยได้ลาออกโดยบอกกับ CEO ของที่นี่ไว้เล่น ๆ ว่า "ถ้าทางโน้นมีช่องทางผมอาจจะขอสมัครเปิดสาขาภาคอีสานกับพี่ก้ได้" ก็พูดไว้แบบทีเล่นทีจริง ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วผมก็เริ่มคิดอยากมีธุรกิจของตัวเองหน่อย ๆ แล้ว (เงินเดือนสุดท้ายที่ได้คือ เท่าเดิมครับ เกือบ 20K)

ห้วงเวลาปัจจุบัน
ผมได้มาทำงานที่ตจว.ทางภาคอีสานโดยเงินเดือนเท่าเดิม แต่ได้รับวันทำงานเพิ่มเป็น 6 วัน บริษัทนี้เป็นสายโรงงานครับ มีโอที มีการทำงานเป็นกะ โดยรวม ๆ แล้วรายได้ผมก็ยังคงเท่าเดิมครับ ทำมาได้เกือบปี เริ่มมีความรู้สึกคิดถึงที่เดิม (วันทำงาน 5 วัน)  สายงานที่ทำออกเป็น Programmer ซะส่วนใหญ่ ส่วนตัวตั้งแต่เรียนมาก็ไม่ได้ชอบสายนี้เลยและไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องมาทำงานสายนี้ หลังจากทำงานมาได้เกือบ 2 ปีผลที่ได้คือสายงานนี้ก็ไม่ได้แย่นะ มีช่วงพักช่วงหนักตาม ๆ กันไป ผมไม่แน่ใจว่าคนที่เป็น Programmer อาชีพเค้าจะมีอารมณ์แบบนี้หรือเปล่า หรือว่าหนักกันตลอด คิดกันตลอดเลย 

สิ่งที่คิดว่าตัวเองผิดพลาดไป
1. ผมควรอัพเงินเดือนตัวเองตั้งนานแล้ว เพราะว่าที่ผ่านมาผมยืนพื้นไว้ที่ 20K มาตลอด ผมเคยถามเพื่อน ๆ ผมที่เรียนจบมาด้วยกัน ปรากฏว่าเพื่อน ๆ ผมไปกัน 40K อัพ กันหมดแล้ว โดยวัยเกือบ 30 ปี ผมรู้สึกเสียดายเวลาเอามาก ๆ อาจจะเพราะผมไม่สามารถทนสถาวะตกงานไม่ไหว (มีแค่ตอนที่เปลี่ยนที่ทำงานจากที่แรกไปที่ที่สอง ระยะเวลาหางานคือ 3 เดือน ที่เหลือคือมีงานทำตลอด) เวลาไปสมัครงานเลยบอกเงินแค่เงินเดือนที่ตัวเองได้มา แต่ไม่เคยคาดหวังเงินเดือนเพิ่มขึ้น ผมว่าตรงนี้ผมพลาดเอามาก ๆ 

2. เรื่องการมาทำงานตจว. สิ่งที่คาดหวังไว้คือมีเงินเก็บเยอะขึ้นเพราะของราคาถูก แต่สิ่งที่ได้ตอนนี้คือไม่มีเงินเก็บเท่าที่ควร โดยตอนอยู่กทม.ผมใช้เงินประมาณ 20K ต่อเดือน (เงินเดือนผมกับแฟนรวมกันประมาณ 40K )จะเหลือเก็บกันประมาณ 10K แต่หลังจากย้ายมาผลคือ

2.1 ค่าหอที่กทม.อยู่ประมาณ 2500 แต่พอมาอยู่ตจว. ค่าห้อง 3000 อัพ (รายจ่ายเพิ่มขึ้นอีก)
2.2 ค่าข้าวพอ ๆ กับที่กทม.เลย (กระเพราะไข่ดาว 40 บาท)
2.3 ค่าครองชีพเท่า ๆ กับกทม.เลย (เวลาซื้อของใช้ในบ้าน ก็เข้าบิ๊กซี เซเว่นเหมือนกัน ราคาก็ใกล้เคียงกันมาก ๆ )

และด้วยแฟนผมย้ายที่ทำงานจากกทม.มาต่างจังหวัด จากที่เคยได้เงินเดือน 20k เหลือ 10k ต้น ๆ และมีภาระเพิ่มจากการซื้อรถด้วย (กลับมาอยู่ตจว.ก็จริง แต่บ้านแฟนอยู่นอกเมืองเลยตัดสินใจซื้อรถ) ทำให้เงินเก็บแทบไม่เหลือ ผมอาจจะพลาดตรงนี้ด้วยอีกตรงด้วยก็ได้

3. หวังว่ากลับมาจะได้กลับบ้านแฟนทุกอาทิตย์ กลายเป็นได้เดือนละครั้ง เนื่องจากวันหยุดไม่ตรงกัน (ผมสลับเป็นเสาร์ 1 เดือน อาทิตย์ 1 เดือน แต่แฟนหยุดวันอาทิตย์) อันนี้ก็ช็อค โดยหลัง ๆ ผมมีความคิดว่า "กุอยู่กทม.หยุดเสาร์อาทิตย์ กุกลับทุกอาทิตย์ยังได้เลย"

ถ้าจะกลับไปกทม.ตอนนี้ยังทันไหม หรือจะเปิดธุรกิจค้าขายเล็ก ๆ ดี เหมือนรู้สึกว่าตัวเองเดินเกมส์ชีวิตพลาดมาก ๆ หลายรอบด้วย ขอคำแนะนำด้วยครับ!!!!