แต่ก่อนครับผมเป็นคนที่ค่อนข้างจะใจอ่อน และขี้สงสารคนมากๆ เจอใครมาเล่าปัญหาของเขาเองให้ฟัง หรือเขาเดือดร้อนขาดแคลนอะไรสิ่งใด ก็ยินดีพร้อมจะช่วย โดยเฉพาะเรื่องเงิน555 แต่พอเราช่วยใครไปมากๆแล้วรู้สึกว่าเราไม่ได้อะไรกลับมาเลย ช่วยเสร็จเขาก็ลืมเราไปแบบไม่เห็นฝุ่นหรือไม่เคยนึกถึงเราบ้างเลยเนอะเวลาที่เรามีปัญหาไรมั้ย หรืออยากให้ช่วยเหลือในสิ่งใดบ้าง แต่พอมาวันนี้ผมเปลี่ยนความคิดใหม่ครับ เรารักตัวเองมากขึ้น เห็นใจคนอื่นสงสารคนอื่นๆน้อยลง เห็นแก่ตัวเองบ้างไรงี้ จะให้ช่วยเหลืออะไรแบบแต่ก่อนก็จะคิดแล้วคิดอีกหรือจะพิจารณาดูแบบเด็ดขาดเลย555 ใครเคยเป็นแบบเดียวกับผม และเปลี่ยนความคิดใหม่ให้เห็นแก่ตัวมากขึ้นก็อธิบายเหตุผลมาได้นะครับ มาแลกเปลี่ยนความคิดกันครับ