สวัสดีค่ะทุกคน เรามีปัญหาอย่างนึ่งที่แบกรับมานานและหนักใจกว่าผลสอบเลขในทุกๆปีก็คือ สะโพกและขา เราเป็นคนที่อ้วยมากตอนป.2ป.3 แล้วตอนนั่นพุงเยอะมากๆ แล้วตอนป.3 เรากินนมเยอะด้วย เดินออกกำลังกายด้วย เราเลยสูงขึ้นเยอะมากๆที่จำได้ก็ประมาณ5เซน ค่ะ พอขึ้นป.3มาเราเห็นผลต่างเลยค่ะ จ่กที่เตี้ย พุงย้อย แก้มเยอะ กลายเป็นเริ่มสูง พุงหาย แก้มหายจนเห็นลักยิ้มอ่อนๆได้ แต่ปัญหาไม่ใช่แค่นั้นค่ะ! ผลข้างเคียงคือเรา ขาใหญ่ขึ้น! ย้ำเลยค่ะขึ้นเยอะมากๆๆๆๆๆ มันลงจากพุงมาอยู่ขา มันเลยเกิดเป็นจุดเริ่มต้นของชื่อกระทู้ค่ะ เราเป็นคนที่ฮอร์โมนชายเยอะ แต่เราเป็นหญิงนะ เพราะได้พ่อมา ปจด.เรามาตั้งแต่ป.3....ตอนนั้นShockมาก!!! ด้วยการมีปจด.เป็นเรื่องปกติเราเลยไม่คิดอะไร แต่ฮอร์โมนที่มาจากปจด.นั้น คือ สะโพกผาย คุณพระ!!! มันเป็นอะไรที่เยอะมาก ขาใหญ่อ่ะ สงสารรูปร่างตนเองมาก ใครจะถ่ายรูปเรา "ไม่ถ่ายได้มั้ย" บอกอย่างงี้ตลอด ตอนขึ้นป.5มาเป็นงานวันเด็ก เพื่อนในกลุ่มนัดกันใส่กระโปรงเทนนิส เราแบบ....กูไม่ได้หุ่นดีเหมือนเธอนะ "" เราแบบ เอว34 สะโพก44 รอบขา 17 จะไปมีปัญญาหากระโปรงเทนนิสใส่หรอจร๊ะเพื่อน หามา10ร้าน ไม่เจอร้านที่มีเอวเราเลย เจอร้านนึงมี แต่...สะโพก37 เราหาร้าน #กระโปรงเทนนิสสาวอวบอ้วน รู้ป้ะ ในไซส์ที่เราใส่คือเล็กที่สุดในร้านแล้ว ตอนนั้นแบบเป็นลมตายเลย เพิ่งรู้ตอนค้นหาร้านว่ากระโปรงสั้น...เราขาใหญ่อ่ะ เราเลยไม่ซื้อเลย สั่งให้เพื่อนใส่อย่างเดียว ทุกวันนี้ออกกำลังกายขาก็ไม่ลด ใส่กระโปรงได้อย่างเดียวคือกระโปรงนักเรียน กางเกงที่ใส่คือกางเกงวอร์ม ใส่อะไรไม่ได้เลย ขาสงขาสั้น ไม่ใส่เลย เรากลุ้มใจมากและสมเพช ขาและสะโพกตัวเองมาก คนในบ้านก็บอกเราว่า แม่เราน่ะขาใหญ่สะโพกใหญ่น่าจะกรรมพันธุ์ คือเราเศร้ามาก เราด้อยเรื่องรูปร่างเลย แต่ดีที่เราสูงไงเลยไม่กลม เราสูง159-160 คำถามคือ ตามชื่อกระทู้ค่ะ?!😢😭