บางที....... ก็อยากเกิดเป็น
คนที่ดีที่สุดในโลก​
สมบูรณ์แบบที่สุดในโลก​
เก่งที่สุดในโลก​
เพอร์เฟคที่สุดในโลก

แต่ทั้งๆที่.....เราพอใจในตัวเราแล้วนะ
แต่คนที่เรารักเค้ายังอยากให้เราดีกว่านี้
เก่งกว่านี้​ ประสบความสำเร็จกว่านี้

บางที.... ก็เลยรู้สึก.... แค่รู้สึกว่า​ ที่สิ้นสุด
ของความเก่งนั้นอยู่ตรงไหน​ ถึงจะเข้าเส้นชัย
ถึงจะได้หยุดอยู่ที่ตรงนั้นได้แบบสบายๆ
ไม่ต้องดิ้นรนให้เป็นคนดีกว่านี้แล้ว​ เก่งกว่านี้แล้ว

เวลาปิดไฟในห้องมืดๆ​ บางทีก็นอนมองเพดาน
นอนคิดเรื่องอยากทำ​ ธุรกิจของตัวเอง​ วาดฝันไป
แต่ซักพักก็คิดอีกว่า​ สิ่งที่เราทำมันจะดีพออีกหรือ
เปล่า​ พอทำไปแล้ว​ เค้าอยากเห็นเราไปได้อีกกว่า
นี้หรือเปล่า​...... มันเหนื่อยเนาะ

การที่ครอบครัวมีพร้อม​ แมต้ฝ่คนในครัวยังคอยบอก
เราว่าตัวเรายังไม่พร้อม​ มันทำให้เรา​ งง​ กับชีวิต
เหมือนกัน​

เลยอยากจะถามทุกคนว่า

(  วัยรุ่น,​ )​เราต้องดีแค่ไหน​ พ่อ​ แม่​ ถึงจะโอเคกับลูกๆแบบเรา

แล้ว(คนที่เป็น​ฝั่ง พ่อ​ แม่​)​หละ​ อยากให้ลูกดีแค่ไหนถึงจะพอใจ

ผมเองแค่อยากรู้ทั้งใจฝั่งคนเป็นพ่อแม่คนแบะฝั่งลูกๆอย่างเรา​