สวัสดีค่ะเรื่องราวที่จะเล่าต่อไปนี่เป็นเรื่องราวของเพื่อนเราค่ะแต่มันเกี่ยวข้องกับเราอย่างมากถึงมากที่สุดขะเริ่มเกรินก่อนนะคะ
เรากับเพื่อนนามสมมุติ มุกละกันค่ะ เรากับมึกรู้จักกันที่เรียนพิเศษที่เปรียบเสมือนบ้านค่ะ เพราะว่ามีอะไรหลายๆคนมักจะไปปรึกษาครูสอนพิเศษเสมอ เร่กับมุกเรียนด้วยกันและสนิทกันประมาณ 5-6 ปีแล้วค่ะหากไม่สนิทมุกจะมีลักษณะนิสัยเงียบๆไม่ค่อยพูดถาสนิทกันก็พูดเยอะอยู่555555มุกเป็นคนที่มีหน้าตาระดับสวยอยู่ค่ะ คนที่เรียนพิเศษชอบมุกเยอะค่ะคนที่เราเคยชอบเขาก็ชอบมุกค่ะ(คหสตประกอบด้วยแถวนั้นมีแต่โรงเรียนชายล้วนมั้งคะหลายๆคนที่มาเจอมุกเลยเกิดชอบขึ้นมา)เราใช้ชีวิตปกติสุขกันค่ะจนกระทั่งอี***เข้ามาเราขอใช้นามสมมุติว่า บอยละกันค่ะบอยเป็นคนเฟรนลี่มากมากจากโรงเรียนชายล้วนหน้าตาก็โอเคค่ะแต่เอาจริงไม่รู้ว่าควรเรียกเฟรนลี่หรือขี้อ่อยเอาเป็นว่าน้องผู้หญิงที่เรียนพิเศษที่นี้น่าจะเคยโดนมันนั่งตักอ่ะค่ะเราก็เคยแต่เราก็แบบไม่เอาและก็อย่างที่คิดบอยชอบมุก และชอบมากๆมีคนบอกว่าถึงขั้นเปลี่ยนแปลงตัวเองให้แบบเรียนเก่งขึ้นบลาๆแต่มันก็ไม่ช่วยอะไรหรอกค่ะ เพราะมุกไม่ชอบบอยอยู่แล้วและไม่คิดจะชอบด้วยค่ะจากนั้นบอยก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้มุกชอบแต่ยิ่งทำเรารู้สึกยิ่งเกลียดค่ะฟังไม่ผิดหรอกค่ะเราเองที่เกลียดมัน ด้วยความที่มุกมีเราเป็นเพื่อนที่เรียนพิเศษคนเดียวว่าง่ายๆเรามีกันสองคนค่ะใครที่ชอบมุกมักจะเข้าทางเรา เรื่องที่เราเกลียดบอยมีมากมายค่ะ มันล้อเราเรื่องความอ้วนค่ะ ตอนแรกก็โอเคแต่หลังๆมันเยอะไปจริงๆเพิ่งรูจักกันไม่กี่เดือนเพื่อนคนอื่นที่เรียนพิเศษผช.เหมือนกันรู้จัก4-5ปียังไม่เคยล้อเราเลยคือมันล้อบ่อยจริงๆแล้วก็ชวนคนอื่นล้อด้วยแบบวาดรูปเราเป็นหมูลงกระดานก็ด้วยเยอะมากค่ะแต่เดี๋ยงนี้ไม่ค่อย แล้วก็มีเรื่องปากกาเฟเบอคาสเทลแท่งละ10บาทถูกก็จริงมันชอบมาขอยืมเราค่ะเราก็ให้ยืมเกือบทุกครั้งและไม่คืนเกือบทุกครั้งหลายๆแท่งรวมกันมันก็แพงค่ะไม่ใช่แค่เงินแต่เรื่องครสด้วยแบบเห้ยยืมไปแล้วก็ไม่รักษาทำหายเกือบตลอดจนวันหนึ่งทนไม่ไหวเราเลยบอกมันไปว่าให้ซื้อมาคืน ใช่ค่ะมันเอามาคืนแต่ไม่ใช่บี่ห้อเดิม+เหมือนอันเก่าอ่ะค่ะเหมือนหยิบๆมาจากของตามพื้นพอเราถามมันบอกพ่อเอามาให้ค่ะคือเราเห็นรอยเขรอะๆด้วยดูก็รู้ว่าของเก่าอ่ะบางทีอาจจะหยิบมาจากปากกาคนที่ลืมไว้ที่เรียนพิเศษก็ได้เอาเป็นว่าเรามั่นใจค่ะว่ามันไม่ใช่ของใหม่แทนที่จะซื้อคืนให้คือแบบเสียครสมากจริงๆเอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยละกันค่ะมันเริ่มจากว่าบอยอยากชวนมุกไปถ่ายรูปแต่ประเด็นคือต้องมีเราด้วยเพราะมุกจะไม่ไปแบบสองต่อสองคือมุกบอกต้องมีเราไปด้วย(จริงไแล้วมุกก็ไม่อยากไปหรอกค่ะแต่มุกไม่กล้าบอกกลัวแบบทำร้ายน้ำใจ)เราก็นัดกันอต่สุดท้ายเราไม่ไปค่ะเพราะมันเกิดจากความโมโหของเราเหตุการณ์คือเราเล่าอย่างย่อๆตอนนั้นหิวมากอยากรีบกลับบ้านแต่โดนเะพื่อนบอยแกล้งเราขอร้องให้บอยช่วยจนต้องเอามุกมาช่วยแบบบอกว่าถ้าไม่ข่วยจะไม่ไปถ่ายรูปกับมุกด้วยวันพรุ่งนี้(วันนั้นมุกไม่มา)สุดท้ายมันไม่ช่วยและทำหน้ากวนตีนเราเลยไม่ไปค่ะ พอหลายวันต่อมาเราก็มีไปเที่ยวกับมุกบ้างค่ะพอบอยเห็นมันชอบเอาไปบอกครูแล้วครูก็ชอบมาบอกว่าแบบวันหลังพามันไปด้วยนู้นนี้หรือถ้าจะไปก็ไปแบบไม่ต่องให้บอยรู้ เหมือนชีวิตถูกตีกรอบว่าจะไปไหนกับมุกไม่ได้เลย เดี๋ยวมาต่อ
เมื่อคนที่ชอบล้ำความเป็นส่วนตัวมากไป
เรากับเพื่อนนามสมมุติ มุกละกันค่ะ เรากับมึกรู้จักกันที่เรียนพิเศษที่เปรียบเสมือนบ้านค่ะ เพราะว่ามีอะไรหลายๆคนมักจะไปปรึกษาครูสอนพิเศษเสมอ เร่กับมุกเรียนด้วยกันและสนิทกันประมาณ 5-6 ปีแล้วค่ะหากไม่สนิทมุกจะมีลักษณะนิสัยเงียบๆไม่ค่อยพูดถาสนิทกันก็พูดเยอะอยู่555555มุกเป็นคนที่มีหน้าตาระดับสวยอยู่ค่ะ คนที่เรียนพิเศษชอบมุกเยอะค่ะคนที่เราเคยชอบเขาก็ชอบมุกค่ะ(คหสตประกอบด้วยแถวนั้นมีแต่โรงเรียนชายล้วนมั้งคะหลายๆคนที่มาเจอมุกเลยเกิดชอบขึ้นมา)เราใช้ชีวิตปกติสุขกันค่ะจนกระทั่งอี***เข้ามาเราขอใช้นามสมมุติว่า บอยละกันค่ะบอยเป็นคนเฟรนลี่มากมากจากโรงเรียนชายล้วนหน้าตาก็โอเคค่ะแต่เอาจริงไม่รู้ว่าควรเรียกเฟรนลี่หรือขี้อ่อยเอาเป็นว่าน้องผู้หญิงที่เรียนพิเศษที่นี้น่าจะเคยโดนมันนั่งตักอ่ะค่ะเราก็เคยแต่เราก็แบบไม่เอาและก็อย่างที่คิดบอยชอบมุก และชอบมากๆมีคนบอกว่าถึงขั้นเปลี่ยนแปลงตัวเองให้แบบเรียนเก่งขึ้นบลาๆแต่มันก็ไม่ช่วยอะไรหรอกค่ะ เพราะมุกไม่ชอบบอยอยู่แล้วและไม่คิดจะชอบด้วยค่ะจากนั้นบอยก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้มุกชอบแต่ยิ่งทำเรารู้สึกยิ่งเกลียดค่ะฟังไม่ผิดหรอกค่ะเราเองที่เกลียดมัน ด้วยความที่มุกมีเราเป็นเพื่อนที่เรียนพิเศษคนเดียวว่าง่ายๆเรามีกันสองคนค่ะใครที่ชอบมุกมักจะเข้าทางเรา เรื่องที่เราเกลียดบอยมีมากมายค่ะ มันล้อเราเรื่องความอ้วนค่ะ ตอนแรกก็โอเคแต่หลังๆมันเยอะไปจริงๆเพิ่งรูจักกันไม่กี่เดือนเพื่อนคนอื่นที่เรียนพิเศษผช.เหมือนกันรู้จัก4-5ปียังไม่เคยล้อเราเลยคือมันล้อบ่อยจริงๆแล้วก็ชวนคนอื่นล้อด้วยแบบวาดรูปเราเป็นหมูลงกระดานก็ด้วยเยอะมากค่ะแต่เดี๋ยงนี้ไม่ค่อย แล้วก็มีเรื่องปากกาเฟเบอคาสเทลแท่งละ10บาทถูกก็จริงมันชอบมาขอยืมเราค่ะเราก็ให้ยืมเกือบทุกครั้งและไม่คืนเกือบทุกครั้งหลายๆแท่งรวมกันมันก็แพงค่ะไม่ใช่แค่เงินแต่เรื่องครสด้วยแบบเห้ยยืมไปแล้วก็ไม่รักษาทำหายเกือบตลอดจนวันหนึ่งทนไม่ไหวเราเลยบอกมันไปว่าให้ซื้อมาคืน ใช่ค่ะมันเอามาคืนแต่ไม่ใช่บี่ห้อเดิม+เหมือนอันเก่าอ่ะค่ะเหมือนหยิบๆมาจากของตามพื้นพอเราถามมันบอกพ่อเอามาให้ค่ะคือเราเห็นรอยเขรอะๆด้วยดูก็รู้ว่าของเก่าอ่ะบางทีอาจจะหยิบมาจากปากกาคนที่ลืมไว้ที่เรียนพิเศษก็ได้เอาเป็นว่าเรามั่นใจค่ะว่ามันไม่ใช่ของใหม่แทนที่จะซื้อคืนให้คือแบบเสียครสมากจริงๆเอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยละกันค่ะมันเริ่มจากว่าบอยอยากชวนมุกไปถ่ายรูปแต่ประเด็นคือต้องมีเราด้วยเพราะมุกจะไม่ไปแบบสองต่อสองคือมุกบอกต้องมีเราไปด้วย(จริงไแล้วมุกก็ไม่อยากไปหรอกค่ะแต่มุกไม่กล้าบอกกลัวแบบทำร้ายน้ำใจ)เราก็นัดกันอต่สุดท้ายเราไม่ไปค่ะเพราะมันเกิดจากความโมโหของเราเหตุการณ์คือเราเล่าอย่างย่อๆตอนนั้นหิวมากอยากรีบกลับบ้านแต่โดนเะพื่อนบอยแกล้งเราขอร้องให้บอยช่วยจนต้องเอามุกมาช่วยแบบบอกว่าถ้าไม่ข่วยจะไม่ไปถ่ายรูปกับมุกด้วยวันพรุ่งนี้(วันนั้นมุกไม่มา)สุดท้ายมันไม่ช่วยและทำหน้ากวนตีนเราเลยไม่ไปค่ะ พอหลายวันต่อมาเราก็มีไปเที่ยวกับมุกบ้างค่ะพอบอยเห็นมันชอบเอาไปบอกครูแล้วครูก็ชอบมาบอกว่าแบบวันหลังพามันไปด้วยนู้นนี้หรือถ้าจะไปก็ไปแบบไม่ต่องให้บอยรู้ เหมือนชีวิตถูกตีกรอบว่าจะไปไหนกับมุกไม่ได้เลย เดี๋ยวมาต่อ