^{ผมเลิกกับแฟนซึ่งงเรารักกันมาก แต่พอผมโดนทหารอะไรหลายๆอย่าง ทำให้ผมคิดมากและคำพูดของคนที่}
ค่อยพูดให้ว่าไปทหารเมียคงหาผัวใหม่รอซึ่งผมก็เป็นคนที่คิดมากอยู่แล้วผมก็พยายามไม่คิด แต่มีอยู่วันหนึ่งซึ่งแม่ยายผมเอาบัตรแฟนผมไปกู้เงินนอกระบบมาผมก็เข้าใจน่ะว่ะเงินมันต้องใช้ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรและก็ต้องซื้อใช้เข้าบ้านรอบแรกก็ผมกับแฟนก็ส่งจนหมดแล้วมันก็เริ่มมีตามหลายอีกหลายครั้ง แต่ครั้งที่เป็นจุดที่ทำให้ผมกับแฟนทะเลาะกันหนักมากคือ แฟนไม่ยอมบอกผมว่าแม่เอาบัตรไปกู้เงินนอกระบบมาอีก ซึ่งผมก็โมโห่มากพูดออกไปแบบไม่คิดอะไรเลย คำที่ผมพูดมันออกไปคือ แม่ตัวเองไม่เคยคิดถึงลูกบ้างไหมว่ะลูกจะมีเงินเก็บหรือป่าวหรือสร้างอนาคตใหม่ คำๆนี้ทำให้เเฟนผม คิดอะไรหลายๆ ผมก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นที่พูดออกไปคืออารมชัววุป ก่อนที่จะทะเลาะกันผมกะแฟนฐานะต่างกันมาก ซึ่งผมไม่มีอะไรเลย ต่างกับแฟนผมมีทุกอย่างรถยนต์บ้านมีครบ ซึ่งผมเป็นเด็กที่ตามลาความฝันเห็นเพื่อนออกกะบะกันผมก็อยากมีรถบ้างจึงคุยเรื่องเก็บเงินกันแต่รถของเเฟนยังส่งหางวดอยู่เราสองคนเงินเดือน45,000 ไม่พอใช้เลยคับไหนจะค้ารถมอเตอร์ไซและรถเก่งอีก แต่ผมก็เข้าใจน่ะว่ะหลายจ่ายเยอะ ผมอยากให้แฟนมีเงินเก็บเอาไว้ใช้ในยามจำเป็น แล้วอย่างที่บอกฐานะผมกะเเฟนต่างกันซึ่งเข้าเคยใช้ตังที่ไม่ค่อยขาดมือพอแฟนเริ่มท้องผมก็บอกว่าเราต้องเก็บไวใช้น่ะตอนจะคลอดผมก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานเข้ากะแล้วก็ควงกะต่ออาทิตหนึ่งผมแทบไม่พักเลยทำงานทั้งอาทิตหาโอทำเพื่อเตียมตั้งไว้เพื่อลูกออก หลังจากที่แฟนผมคลอดลูกแล้วหลายจ่ายก็เริ่มเยอะขึ้น แทบทุกวันผมเอาตังไปทำงานติดตัวด้วยแค่50 บาทผมกลัวลูกเมียไม่มีตังไวใช้ ซึ่งตอนลูกผมออกมานั้นลูกของผมไม่แข็งแรงมีน้ำในสมองทำให้ผมกับแฟนแทบไม่มีเวลาพักเลิกงานไปหาลูกหาเสร็จไปทำงานต่อจนวันนั้นมาถึงวันที่ลูกผมเสียก็หนักเอาการ ผมเริ่มรู้สึกว่าเมียผมเปลี่ยนไปหลังจากลูกเสีย ซึ่งผมก็เข้าใจน่ะว่าลูกเสีย แต่บ้างครั้ง การมีอะไรกันมันก็ช่วยได้ในบ้างครั่งซึ่งผมก็เข้าใจแต่พักหลังๆมาเริ่มเรื่องอะไรหลายๆมาผมยิ่งคิดมากหนักกว่าเดิมยิ่งถึงใกล้วันจะไปทหารของผมแล้วเรื่องมันก็ผมเยอะขึ้น เรื่องที่ผมโมโห่สุดคือเพื่อนมันแกล้งแอบคบกันกับรุ่นพี่ในที่ทำงานเพื่อให้แฟนของรุ่นพี่ในที่ทำงานเลิกกับเข้าแต่ผมดันมารู้และเริ่มสังสัยและโดนเเฟนคนที่เป็นแฟนของรุ่นพี่แฟนผมอย่างที่ผู้หญิงจะทำได้อ่ะคับ ผมโมโห่มากแบบขาดสติไปเลย ซึ่งทำให้เดินไปถามรุ่นพี่ของแฟนผมแบบไม่กลัวตอนพักเที่ยงบนโรงอาหารคนประมาณ800ร้อยกว่าคนทำให้พวกเพื่อนที่เป็นเพื่อนกับเเฟนและน้องของแฟนผมนั้งอึ่งไปตามๆกันเลยหลังจากนั้นเราก็ทะเลาะกันหนักขึ้นๆ จนแทบจะเช็คโทรศัพกันเลยซึ่งเป็นผมที่พยายามจะเช็คโทรศัพมากกว่าและผมซื้อโทรศัพให้ใหม่ทำให้แฟนผมเปลี่ยนไปมากกว่าเดิม .การที่แฟนผมเปลี่ยนไปก็มีเพราะผมไปว่าให้แม่เค้าอย่างนั้นซึ่งแฟนผมอยู่กับแม่มาตั้งแต่เล็กๆจนแม่แฟนผมได้แฟนใหม่ผมรู้ว่าแฟนผมรักแม่มาก แฟนผมบอกเลิกผมก่อนจะมาทหารซึ่งเป็นอะไรที่รับไม่ได้เลย พอผมมาทหารต้องฝึกสามเดือนงดใช้โทรศัพ ผมแทบจะบ้าเลยซึ่งในระยะสามเดือนที่ฝึกมีแต่แม่ยายกับลูกที่มาเยี่ยมคนที่ผมเคยพูดให้แก่ในทางทีไม่ดีมันทำให้ผมคิดได้หลายๆอย่าง ผมติดทหารเเฟนผมต้องหาตังเพียงคนเดียวก่อนจะมาทหารผมบอกไว้จะส่งให้ทุกเดือนน่ะ พอผมได้ขึ้นกองร้อยเงินเดือนออกผมก็ส่งให้ทุกเดือนพยายามง้อๆ ทำตามทุกอย่างที่ให้เปลี่ยน เป็นทหารอารมใจร้อนผมก็เย็ยลงและอดทนมากขึ้นบ้างครั้งผมโทรไปหาหรือทักไปหากิ๊กไม่เคยตอบผมเลยจนบ้างครั้งมันทำให้ผมท้อทำดีด้วยทุกอย่างขนาดนี้ขอโทษขนาดนี้ง้อไม่รู้จะง้ออะไรแล้วผมง้อกิ๊กมาจะเข้าเดือนที่ห้าล่ะยังไม่มีวี่แววเลยทักไปอ่านแต่ก็ไม่ตอบ ผมเข้าใจว่าเหนื่อยจากการทำงานแต่บ้างครั้งก็ตอบรับสายกันบ้าง โทรไปก็ไม่รับทักไปอ่านแต่ไม่ตอบทุกวันนี้ผมเริ่มจะถอดใจล่ะ ผมควรจะถอยออกใช่ไหม😢😢