เจ้าของกระทู้อายุ 28  นิสัยส่วนตัวยอมรับว่า..เป็นคนโหยหาความรักและติดแฟน เมื่อมีการอกหักเกิดขึ้นเราก็จะหาคนใหม่มาแทนที่เรื่อยๆเพราะมันช่วยบรรเทาอาการได้ดี
จุดเปลี่ยนมันอยู่ที่ช่วงมกราคมเลิกกับแฟนคนที่เราคิดว่า..จะหยุดชีวิตอยู่กับคนนี้พอล่ะ เก็บเงินแต่งงานเลย ตอนนั้นเคว้งมาก กินเหล้า เที่ยว คุยๆดีลๆคนหลายคน 
จนกระทั่งต้นเดือนมีนาคม ได้ตกลงคบกันกับเพื่อนของรุ่นน้อง มันเร็วมากคือ..ตกลงคบแล้วใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเลย 
....แต่พอสงกรานต์ มันจบอีกแล้ว เหตุผลคือ ทั้งเราทั้งเขาลืมแฟนเก่าไม่ได้ เราใช้อารมณ์เข้าหากัน และ เราไม่ไหวกับการที่เขาไม่ชัดเจนเรื่องสถานะกับเราในสื่อโซเชียล 
การเลิกกันครั้งนี้เราเสียใจนะ ร้องให้หน่อยๆ แต่ไม่ฟูมฟาย เคลียร์กันรอบเดียว เราขอโอกาส เขาไม่ให้ คือ จบ เราไม่เว้าวอนไดๆ แต่สิ่งที่เหลืออยู่คือ เรารู้สึกว่า..ทำไมเราผิดหวังกับความรักซ้ำๆ 3 เดือน 2 ครั้งนี่ ไม่ปกติแล้วนะ มันต้องผิดพลาดที่ตัวเราล่ะ จึงตั้งใจจะลองใช้ชีวิตคนเดียวเพื่อทบทวนทุกอย่าง และ หาทางรักตัวเองให้เป็น
แต่การกลับมาอยู่คนเดียวมันกลับยากเหลือเกิน จนบางครั้งจะดิ่งจมความเศร้า และ เอาแต่โทษตัวเองว่า..ไม่น่าทำแบบนั้น ไม่งั้นคงไม่เสียเขาไป ที่แย่ๆคือ..คิดถึงหน้าแฟนเก่าทั้ง2คนที่จบไปพร้อมๆกัน จนบางครั้งงงเลยว่า..เสียใจเพราะใครกันแน่ คิดถึงคนไหนกันแน่
ยาวไปหน่อยนะ ขอพื้นที่ระบาย ถ้าท่านไหนใจดี พอให้คำปรึกษา หรือ ชี้แนะ ก็ขอบคุณนะ