ดอกไม้ที่เห็นว่ามันดูสวยเมื่อใส่แจกัน
ได้ถามมันไหมว่าโดนบังคับหรือสมัครใจ
มีคนที่พรากมันมา อำลากิ่งก้านใบ
แล้วสุดท้ายมาร้องไห้บนแจกัน

และฉันก็รู้ว่าเธอก็รักก็ห่วงเท่าไร
ให้หันทางไหนก็มีเธอชี้คอยบอกกับฉัน
ใจจริงก็รักเธอ ทั้งรักและผูกพัน
แต่ว่าใจมันทนทำตามต่อไปไม่ไหว

แค่อยากเป็นตัวเอง
อยากเป็นตัวฉันคนเดิม
อย่าเติมอะไรลงไป
ฉันเคยเหนื่อย ใช้ชีวิตหนักหนัก
มีรักก็อยากให้ผ่อนคลาย

อยากให้รักฉัน
แบบที่เป็นฉันจริงจริง
อย่าทำให้เป็นใครใคร
รักเธอมาก รักเธอมากที่สุด
แต่มันก็ต้องเปลี่ยนไป
วันนี้ฉันจะจากไป 
ฉันขอไปเป็นตัวเอง

อย่าคิดว่าฉันไม่แคร์ไม่รักไม่ห่วงใยใคร
แค่ขอไปใช้ไปมองชีวิตในแบบลำพัง
วันหนึ่งหากพบตัวเอง วังเวงหมดหนทาง
และวันนั้นดอกไม้จะกลับมาหาแจกัน