สวัสดีค่ะเพื่อนๆเรามีประสบการณ์การขายของออนไลน์ที่พึ่งจะลงทุนไปไม่มาก
แต่กลับเหมือนโดนปล้นจนหมด.....
อย่างอื่นต้องบอกก่อนว่า เราทำงานประจำกับแฟน ทำงานห้าง 10โมง-4ทุ่ม ทุกวัน เงินเดือน13000-15000
หลังจากเลิกงานก็ต้องแบกร่างกายไปรับของตอนดึกๆดื่นๆ กลับถึงห้องตี3ตี4แทบทุกคืน
ของที่เรารับมาขาย เราจะขายไปเรื่อยๆตามเทรน ครั้งแรกที่ขายคือช่วงสงกรานต์
เราไปรับซองกันน้ำ กระเป๋ากันน้ำ พอหมดสงกรานต์เราก็เลิกขาย และต่อมามีคนฝากซื้อแก้ว
ด้วยความที่อยากเอาไปทีเดียวเพราะจะได้ไม่ต้องมาบ่อยๆ ที่เราเอาไปขายคือแก้วเก็บความเย็น
ซึ่งเราก็ไม่ได้คาดคิดว่าจะทำเป็นอาชีพหรือหลักเพราะเรามีงานประจำ คืออาศัยคนฝากซื้อมากกว่าแล้วก็คิดค่าหิ้วกำไร10-20
คงเป็นเพราะเราเห็นว่าคนฝากซื้อเยอะ เราจึงถ่ายรูปแก้วในร้าน และโพสลงเฟสบุ๊ค จึงทำให้คนเริ่มสั่งเพิ่มขึ้น
ต่อมา ... เหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น วันที่21/04/62 มีคนทักมาสั่งแก้วกับแฟนเราจำนวน12ใบ
ลายโด-เร-ม่อน จำนวน8ใบ และอย่างอื่นให้คละมาอีก4ใบ (อะไรก็ได้) กับถุงใส่แก้วจำนวน12ใบ (ลายอะไรก็ได้)
นัดรับเท่านั้น ไม่สะดวกโอน ไม่สะดวกมาเอาเอง (ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า ไม่เคยศึกษาเรื่องลิขสิทธิ์มาก่อนจริงๆ
เพราะเราเห็นว่าที่เรารับของ มีคนไปซื้อเยอะมากๆ เยอะทุกวัน ร้านส่งก็ใหญ่โต คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง)
เราไม่ได้เอะใจอะไร เพราะคนรับออเดอร์คือแฟนเรา
จนมาวันที่22/04/62 วันนัดรับของตอนบ่ายๆ
แฟนเราขับมอไซต์จากที่ทำงานไปที่ส่งประมาณ18กิโล ด้วยความว่าคนนี้สั่งเยอะ เลยไปส่ง
ประมาณบ่าย2 แฟนเราโทรมาบอกว่า "โดนล่อซื้อ" ตอนนั้นเราอยู่ที่ทำงาน เรายังอึ้งไปสักพัก แต่ไม่ถึงกับสติหลุด
เราจึงบอกกับแฟนว่าใจเย็นๆก่อน แต่ตอนนั้นก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าจะโดนจริงๆ จนแฟนเราโทรกลับมาอีกที..
เราก็ให้แฟนเล่าว่าเรื่องมันเป็นยังไง ???
แฟนบอกว่า พอถึงที่รับของ คนมารับเป็นผู้ชาย(อ้างว่ามารับให้พี่สาว) เปิดเชคของ แล้วพร้อมกับส่งเงินให้แฟนเรา
พอแฟนเรารับเงิน ก็มีผู้ชายมาล้อมด้านหลังอีกประมาณ 3-4คน พร้อมเปิดบัตรแสดงตัวเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ
เจ้าหน้าที่บอกว่า "คุณมีความผิดทางคดีอาญาโทษฐานละเมิดลิขสิทธิ์โดเรม่อน แล้วพูดต่ออีกว่า คดีนี้เป็นคดีอาญาสามารถยอมความได้"
ให้แฟนเราไปเคลียกับลิขสิทธิ์ ที่โรงพัก --- จากนั้น ถึงโรงพัก ----
หลังจากนั้นตำรวจก็ถ่ายรูปของกลางและแฟนเรา ไว้เป็นหลักฐาน
เจ้าหน้าที่ก็พิมพ์เอกสารต่างๆมาให้แฟนเราเซ็นต์ พร้อมพาแฟนเราไปพบร้อยเวรเพื่อดำเนินคดี
แต่แฟนเราขอเจรจากับเจ้าของลิขสิทธิ์ ทางลิขสิทธิ์บอกว่า
"ทางบริษัทให้จ่ายประมาณ50,000-400,000 เพื่อจบคดีนี้" และยังขู่อีกว่า ถ้าจะสู้คดีที่โรงพักต้องโดนค่าปรับประมาณ100,000
แฟนเราเลยถามไปว่าต้องจ่ายเท่าไร ทางลิขสิทธิ์บอกกลับมาว่า "ตามจริงต้องจ่ายค่าปรับ100,000 แต่ทางเราจะช่วยให้เหลือ50,000"
แฟนเราจึงโทรมาหาเราว่า ต้องจ่าย50,000นะ ไม่งั้นเขาจะให้ขัง ซึ่งตอนนั้นในหัวคิดว่า เราจะหาเงินจากไหนตอนนั้น
คือเงินที่ลงทุนไปยังไม่ถึงครึ่ง50,000 แล้วเป็นช่วงกลางเดือน ซึ่งทำงานประจำเงินเดือน2คนรวมกันยังไม่ได้50,000เลย
เราจึงบอกแฟนให้ต่อมัน แล้วให้จบ เพราะแฟนเราอาจจะต้องไปสอบทหารหรืองานราชการ กลัวจะมีประวัติ
แล้วอีกอย่างคือทำงานห้าง ถ้าโดนจับหรือมีคดีติดตัว ก็อาจโดนไล่ออกด้วย แต่มันก็คุ้มกับเงินที่ต่อมันได้
สักพักแฟนเราโทรกลับมาอีกว่า ต่อได้30,000 เราจึงถามว่า ถ้าจ่าย30,000แล้วจบทุกอย่างไหม
แฟนเราบอกว่าทางบริษัท ตกลงที่จะถอนแจ้งความและจบคดี.... ถามว่า30,000มีไหม ไม่มีหรอก
สุดท้าย...ต้องเดือดร้อนแม่ บอกแม่คำเดียว แม่โอนให้ทันที โอนให้บัญชีมัน เราจำชื่อมันได้ขึ้นใจ
ไอ้คนแบบนี้หากินกับคนที่เขาทำมาหากิน เห็นสลิปเงินที่แม่โอนให้มันแล้วเจ็บใจมากๆๆ
แฟนเราบอกว่าพอมันได้เงินมันก็ยิ้มเลย และมันก็ถอนแจ้งความทันที
ซึ่งเราอยู่ที่ทำงาน มีความรู้สึกเครียด และคิดมากที่ต้องทำให้แม่เดือดร้อนไปด้วย
ถ้าเงินนี้เอาไปแล้วเกิดประโยชน์ทำให้คนกลัวทำผิดก็ดีใจด้วย แต่ถ้าเงินเข้าพวกมันเองก็ขอให้พวกมันมีความทุกข์
เหมือนที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ ทุกหยาดเหงื่อกว่าจะได้มา 30,000หายไปในพริบตา
---บทเรียนชีวิตราคาแพง ขอบคุณประสบการณ์ครั้งนี้ ต่อไปจะทำอะไรแล้วคิดให้มากกว่านี้---
เห็นแก่เงิน2,000 เเลกกับ30,000 เฮ้ออออออ~~~
ขายของออนไลน์ไม่ถึงอาทิตย์ แต่ต้องมาเสียค่าโง่
แต่กลับเหมือนโดนปล้นจนหมด.....
อย่างอื่นต้องบอกก่อนว่า เราทำงานประจำกับแฟน ทำงานห้าง 10โมง-4ทุ่ม ทุกวัน เงินเดือน13000-15000
หลังจากเลิกงานก็ต้องแบกร่างกายไปรับของตอนดึกๆดื่นๆ กลับถึงห้องตี3ตี4แทบทุกคืน
ของที่เรารับมาขาย เราจะขายไปเรื่อยๆตามเทรน ครั้งแรกที่ขายคือช่วงสงกรานต์
เราไปรับซองกันน้ำ กระเป๋ากันน้ำ พอหมดสงกรานต์เราก็เลิกขาย และต่อมามีคนฝากซื้อแก้ว
ด้วยความที่อยากเอาไปทีเดียวเพราะจะได้ไม่ต้องมาบ่อยๆ ที่เราเอาไปขายคือแก้วเก็บความเย็น
ซึ่งเราก็ไม่ได้คาดคิดว่าจะทำเป็นอาชีพหรือหลักเพราะเรามีงานประจำ คืออาศัยคนฝากซื้อมากกว่าแล้วก็คิดค่าหิ้วกำไร10-20
คงเป็นเพราะเราเห็นว่าคนฝากซื้อเยอะ เราจึงถ่ายรูปแก้วในร้าน และโพสลงเฟสบุ๊ค จึงทำให้คนเริ่มสั่งเพิ่มขึ้น
ต่อมา ... เหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น วันที่21/04/62 มีคนทักมาสั่งแก้วกับแฟนเราจำนวน12ใบ
ลายโด-เร-ม่อน จำนวน8ใบ และอย่างอื่นให้คละมาอีก4ใบ (อะไรก็ได้) กับถุงใส่แก้วจำนวน12ใบ (ลายอะไรก็ได้)
นัดรับเท่านั้น ไม่สะดวกโอน ไม่สะดวกมาเอาเอง (ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า ไม่เคยศึกษาเรื่องลิขสิทธิ์มาก่อนจริงๆ
เพราะเราเห็นว่าที่เรารับของ มีคนไปซื้อเยอะมากๆ เยอะทุกวัน ร้านส่งก็ใหญ่โต คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง)
เราไม่ได้เอะใจอะไร เพราะคนรับออเดอร์คือแฟนเรา
จนมาวันที่22/04/62 วันนัดรับของตอนบ่ายๆ
แฟนเราขับมอไซต์จากที่ทำงานไปที่ส่งประมาณ18กิโล ด้วยความว่าคนนี้สั่งเยอะ เลยไปส่ง
ประมาณบ่าย2 แฟนเราโทรมาบอกว่า "โดนล่อซื้อ" ตอนนั้นเราอยู่ที่ทำงาน เรายังอึ้งไปสักพัก แต่ไม่ถึงกับสติหลุด
เราจึงบอกกับแฟนว่าใจเย็นๆก่อน แต่ตอนนั้นก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าจะโดนจริงๆ จนแฟนเราโทรกลับมาอีกที..
เราก็ให้แฟนเล่าว่าเรื่องมันเป็นยังไง ???
แฟนบอกว่า พอถึงที่รับของ คนมารับเป็นผู้ชาย(อ้างว่ามารับให้พี่สาว) เปิดเชคของ แล้วพร้อมกับส่งเงินให้แฟนเรา
พอแฟนเรารับเงิน ก็มีผู้ชายมาล้อมด้านหลังอีกประมาณ 3-4คน พร้อมเปิดบัตรแสดงตัวเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ
เจ้าหน้าที่บอกว่า "คุณมีความผิดทางคดีอาญาโทษฐานละเมิดลิขสิทธิ์โดเรม่อน แล้วพูดต่ออีกว่า คดีนี้เป็นคดีอาญาสามารถยอมความได้"
ให้แฟนเราไปเคลียกับลิขสิทธิ์ ที่โรงพัก --- จากนั้น ถึงโรงพัก ----
หลังจากนั้นตำรวจก็ถ่ายรูปของกลางและแฟนเรา ไว้เป็นหลักฐาน
เจ้าหน้าที่ก็พิมพ์เอกสารต่างๆมาให้แฟนเราเซ็นต์ พร้อมพาแฟนเราไปพบร้อยเวรเพื่อดำเนินคดี
แต่แฟนเราขอเจรจากับเจ้าของลิขสิทธิ์ ทางลิขสิทธิ์บอกว่า
"ทางบริษัทให้จ่ายประมาณ50,000-400,000 เพื่อจบคดีนี้" และยังขู่อีกว่า ถ้าจะสู้คดีที่โรงพักต้องโดนค่าปรับประมาณ100,000
แฟนเราเลยถามไปว่าต้องจ่ายเท่าไร ทางลิขสิทธิ์บอกกลับมาว่า "ตามจริงต้องจ่ายค่าปรับ100,000 แต่ทางเราจะช่วยให้เหลือ50,000"
แฟนเราจึงโทรมาหาเราว่า ต้องจ่าย50,000นะ ไม่งั้นเขาจะให้ขัง ซึ่งตอนนั้นในหัวคิดว่า เราจะหาเงินจากไหนตอนนั้น
คือเงินที่ลงทุนไปยังไม่ถึงครึ่ง50,000 แล้วเป็นช่วงกลางเดือน ซึ่งทำงานประจำเงินเดือน2คนรวมกันยังไม่ได้50,000เลย
เราจึงบอกแฟนให้ต่อมัน แล้วให้จบ เพราะแฟนเราอาจจะต้องไปสอบทหารหรืองานราชการ กลัวจะมีประวัติ
แล้วอีกอย่างคือทำงานห้าง ถ้าโดนจับหรือมีคดีติดตัว ก็อาจโดนไล่ออกด้วย แต่มันก็คุ้มกับเงินที่ต่อมันได้
สักพักแฟนเราโทรกลับมาอีกว่า ต่อได้30,000 เราจึงถามว่า ถ้าจ่าย30,000แล้วจบทุกอย่างไหม
แฟนเราบอกว่าทางบริษัท ตกลงที่จะถอนแจ้งความและจบคดี.... ถามว่า30,000มีไหม ไม่มีหรอก
สุดท้าย...ต้องเดือดร้อนแม่ บอกแม่คำเดียว แม่โอนให้ทันที โอนให้บัญชีมัน เราจำชื่อมันได้ขึ้นใจ
ไอ้คนแบบนี้หากินกับคนที่เขาทำมาหากิน เห็นสลิปเงินที่แม่โอนให้มันแล้วเจ็บใจมากๆๆ
แฟนเราบอกว่าพอมันได้เงินมันก็ยิ้มเลย และมันก็ถอนแจ้งความทันที
ซึ่งเราอยู่ที่ทำงาน มีความรู้สึกเครียด และคิดมากที่ต้องทำให้แม่เดือดร้อนไปด้วย
ถ้าเงินนี้เอาไปแล้วเกิดประโยชน์ทำให้คนกลัวทำผิดก็ดีใจด้วย แต่ถ้าเงินเข้าพวกมันเองก็ขอให้พวกมันมีความทุกข์
เหมือนที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ ทุกหยาดเหงื่อกว่าจะได้มา 30,000หายไปในพริบตา
---บทเรียนชีวิตราคาแพง ขอบคุณประสบการณ์ครั้งนี้ ต่อไปจะทำอะไรแล้วคิดให้มากกว่านี้---
เห็นแก่เงิน2,000 เเลกกับ30,000 เฮ้ออออออ~~~