คือเราเป็นคนที่ค่อนข้างยอมคนพอสมควร อะไรปล่อยผ่านได้ก็ปล่อย (จนบางทีเหมือนกลายเป็นเราที่ทำตัวโง่ๆจนนเหมือนถูกแกล้ง ถูก bully ค่ะ) แต่จะเป็นคนเก็บกดค่ะ ถึงจุดนึงที่ไม่โอเคจริงๆจะระเบิดออกมาแถมยังคิดบัญชีย้อนหลังอีก

ทีนี้เราเจอสภาพสังคมที่ทำให้เราปวดหัวมากๆค่ะ เจอกับคนอักเสบเกือบทุกวัน ตรรกกะประหลาด ภูมิใจในสิ่งที่คนอื่นมองว่าไม่ดี ยืมเงิน(เคยให้ยืมครั้งเดียวแล้วพอเลยค่ะ กว่าจะคืนต้องทวง กลายเป็นคนต้องไปง้อเลย โชคดีด้วยที่นิสัยเราไม่ได้ป๋าเลี้ยงใคร กลายเป็นสังคมเหล่านั้นยืมเงินกันเอง ปั่นเงินหมุนกันข้างใน เห็นแล้วปวดหัว แฮะๆ) เห็นแก่ตัว เอาแต่ใจ ยึดอารมณ์ตัวเอง จนทำให้เราเครียดจนต้องพบจิตแพทย์ (พักหลังๆไม่ได้ไปพบและทานยาเลย ไม่มีเวลาค่ะ)

บางครั้งก็ย้อนคิดนะคะ ตกลงเรา((แม่_)ผิดปกติเอง หรือสังคมมันส่งผลให้เราผิดปกติ(วะ)) หลังๆมานี่เราเริ่มรู้สึกตัวว่าควรออกห่าง (ว่าเราโง่ก็ได้ค่ะพึ่งมาคิดได้ แต่ถ้าไม่เจอกับตัวเองจะตัดสินใจได้ยากจริงๆ ลาออกก็ไม่ได้ แต่ใกล้จะได้ออกแล้วค่ะทนอีกปีนิดๆ) ก็เริ่มออกห่าง แต่ก็ยังโดนสภาพแวดล้อมอักเสบทำร้ายอีก เรามั่นใจค่ะเราไม่ใช่คนทำร้ายใครก่อน (มีพูดคำหยาบบ้างแต่เป็นคำอุทานมากกว่า มั่นใจว่าไม่ทำร้ายจิตใจใครก่อนแน่ๆ) แต่ที่เราถูกทำร้ายน่าจะเป็นเพราะเราไม่ออกมาปกป้องสิทธิ์ตนเองค่ะ ซึ่งถ้าเราทำ เราเชื่อว่าจะไม่จบแค่คำพูดแน่ๆ ด้วยความเก็บกด คงได้มีลงไม้ลงมือแน่ๆ (เพราะในอดีต เคยอดทนกับคำพูดมากที่สุดจนถึงที่สุดแล้วไปเผลอไปทำร้ายร่างกายคนอื่นค่ะ โชคดีที่คนนั้นให้อภัยเรา จากนั้นเขาก็ไม่เคยทำร้ายเราอีกเลย)

หรือควรจะลงไม้ลงมือไปเลยดีคะ ประมาณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา บางครั้งที่เก็บกดเงียบไปเลยทำเป็นเมิน ก็ยังมาตอแยอีก คือในใจมันร้อนน่ะค่ะอยากให้คนที่ทำได้รับผลกรรมเร็วๆ ไม่เห็นว่ากรรมจะตามทันยังไงเลย ทำยังไงให้ไม่โกรธ ไม่หงุดหงิดดีคะทั้งๆที่เราเองไม่ได้ทำอะไรผิดเลย อยากให้กรรมตามสนองไวๆเสียด้วยซ้ำ หรือมันเกิดจากเราผิดเองกันแน่คะ (หลายๆคนก็ไม่โอเคกับสังคมที่เราอยู่เลยค่ะ หลายคนเตือนให้เราออกมา ซึ่งเราโง่เองที่รู้ตัวช้าไป โทษตัวเองนี่แหล่ะค่ะ แต่เรื่องแบบนี้ตัดสินใจได้ยากจริงๆ) ขอไม่รับการซ้ำเติมนะคะ เราซ้ำเติมตนเองมามากพอแล้ว อยากได้การแก้ปัญหาค่ะ