โปรไฟล์ผม หาเงินเรียนเอง ตั้งแต่ป.ตรี ได้ทุนเรียน จบป.โท เล่นกีฬาหาเงินจนเรียนจบ ฐานะครอบครัวค่อนข้างจน
ส่วนแฟน จบกศน.ม.6 ทำงานที่บ้าน ฐานะดีกว่าบ้านผม 
นิสัยผม มักทำอะไรจริงจัง ไม่ยอมแพ้ ข้อเสีย ไม่ค่อยใส่ใจคนรอบข้าง ไม่ค่อยแสดงออกเรื่องความรัก แต่มักทำอะไรพิเศษในวันสำคัญ
แฟนมักหน้าบึงตลอด ไม่มีความอดทน อยากได้นู้นได้นี่ ชอบมองในแง่ลบ มีข้ออ้างตลอดที่จะทำอะไร
              ผมคบมา 2 ปีกว่า ปีหน้าตัดสินใจว่าจะแต่งาน ผมออมเงิน 1/4 ของเงินเดือน ส่วนเธอออมน้อยกว่าผม  เพื่อเป็นเงินแต่งาน แต่ผมก็ต้องจ่ายเงิน ภายในบ้าน ไหนแม่ ไหนหลาน แต่เธอไม่แบกรับอะไรเลย ปีแรกเราไม่เคยทะเลาะกันเลย หลังเริ่มทะเลาะกันบ่อย อย่างเรื่องผมบ้างาน จนไม่มีเวลาไปหาเธอ  ทำไมเธอไม่เข้าใจผมนะ อย่างไปวิ่งด้วยกัน ผมชอบวิ่งทำเวลา แต่เธอวิ่งช้ามาก ผมวิ่งนำเธอไปรอบนึง เห็นหน้าเธอไม่พอใจ เธอบอกว่าอยากวิ่งด้วยกัน แต่เธอไม่พยายามวิ่งให้เร็วขึ้นเลย 400 เมตร ใช้เวลา 4 นาที ผมพยายามกระตุ้นเธอตลอด แต่เธอไม่สนใจเลย 
             ล่าสุดไม่นานมานี้ เราขับมอไซต์ไปเที่ยวกัน ปรากฏว่าน้ำมันหมดก่อนถึงปั้ม 2 กิโล เธอโกรธมาก บ่น ต่อว่าผม ผมก็ยิ้มๆ แล้วบอกว่า เอาน่า ถือว่าลดน้ำหนัก เธอก็บ่นไม่หยุด ผมก็พูดขึ้น จะให้ผมทำไง ให้โกรธโมโหตัวเองเหรอ ชอบเหรอ ให้ผมเป็นคนขี้โมโหขี้โวยวาย เธอถึงเงียบ
ผ่านมาอีก 2 วัน เราดูหนังกันที่บ้าน ผมก็เล่นเกมส์ เธอก็โกรธ ที่ผมเล่นเกมส์ ผมรู้ว่าผมผิด ผมก็ขอโทษเธอ แต่เธองอนไม่พูดกับผม สุดท้ายผมทนไม่ไหว ผมเลยบอก "ถ้าคิดว่าดีก็ทำต่อไป" หล้งจากนั้นผมไม่พูดกับเธอ ผมมาคิดดูว่า ผมจะต้องทนกับคนแบบนี้ ทุกครั้งเลยเหรอ เราวางแผนกันว่า อีกก 3 เดือนจะมาอยู่ด้วยกัน จะทำธุระกิจร่วมกัน ผมจะออกทุนให้ เธอชอบดูไลฟ์ขายเสื้อผ้า ผมก็เลยบอกว่า หาเสื้อผ้ามาขายสิ เธอบอกมันยาก กำไรไม่เยอะ ผมบอกให้เธอหาข้อมูล แต่เธอไม่สนใจ ผมรู้เลย ถ้าเธอเป็นแบบนี้ต่อไปเราก็ต้องทะเลากันอีก ผมเลยตัดสินใจไม่พูดกับเธออยากให้เธอคิดมากขึ้น 
               ที่ผมคบกับเธอเพราะ ทนกับนิสัยผมได้ ที่เลือกงานมากกว่า แฟน อย่างปีใหม่ ผมไปงานบ้านเธอผมยังเอางานที่ทำบ้านเธอเลย เธอก็โกรธนะแอต่เห็นงานผมเยอะ 
           ขอเหตุผลซักข้อที่ให้ผมอยู่ต่อ ผมก็รักเธอนะ แต่ไม่ชอบความไร้เหตุผลของเธอ