สวัสดีค่ะ ตอนนี้เจ้าของกระทู้ เข้ามหาลัยแล้วเรื่องมันเกิดตอน มัธยม และไม่อาจลืมมันได้เพราะมันอาจเป็นเหตุการณ์ที่เลวที่สุดของชีวิตเลยค่ะและเจ้าของกระทู้อยากจะมาเล่าเป็นอุทาหรณ์ให้กับลูกหลานของท่านนะคะ...
เหตุการณ์ มันเริ่มขึ้นตอนกลับบ้านวิชาโครงงาน แต่ตอนนั้นครูติดธุระ จึงไม่ได้เรียนเลยได้กลับบ้าน เพื่อนเรา ขออนุญาติสมมุติว่าชื่อ C นะคะ เป็นผู้หญิง C เดินมาสะกิดเราแล้วบอกว่า ครู......เรียกให้ไปพบ เราพยักหน้าตอบแล้วรีบเก็บของไปคุยกับครูให้เสร็จธุระ และรีบๆกลับบ้านเพราะมันค่อนข้างมืดแล้วในระหว่างเดิน เราได้ยินเสียงฝีเท้า มาจากด้านหลัง เราเลยคิดว่าเพื่อนเราอาจตามมาเราเลยหันไป ปรากฏว่าเป็นเพื่อนเราจริงๆ ค่ะ เราหันไปคุยกับเพื่อน ว่า
''จะกลับแล้วออ'' เพื่อน C ก็ไม่ได้ตอบอะไรเราแล้วมันก็เดินไปอีกทาง ก่อนมันไปมันก้มหน้าเหงื่อออกก่อนที่มันจะออกไปจากทางเดิน เราก็รีบๆเดินให้ถึงห้องแนะแนว เราบิดกประตูเข้าห้องไปเท่านั้นละค่ะ ครูคนนั้น เขาฉุดเรา เข้ามากอด เราดิ้นและกรี๊ด ครูเขาเอามือปิดปาก ก่อนผลักเราลงพื้น ครูเหยียบ แขนสองข้างของเรา และเอามือปิดปาก หนูพยายาม เตะขาสองข้าง แต่มันโดนอะไรเลย ก่อนที่ครู จะจับหนู คว่ำหน้า แล้วเรา สก๊อดเทป มัดมือเรา ก่อนที่ครู จะดึง กระโปรงและดึงกางเกงใน หนูออกแล้วทำการสอดใส่เข้ามา และข่มขื่น จนครูเขาทำเสร็จ หนูร้องไห้ออกมาหนูคิดในใจ ชีวิตนี้หนูไม่มีใครแล้ว หนูอยากตาย ครูเขาปล่อยหนูออก หนูนั่งกอดเข่าแล้วร้องไห้ ก่อนที่ครูเขาจะยื่นยา บางอย่างให้ และให้เราทาน ก่อนที่หนูจะลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้อง หนูสังเกตุเห็น กล้องบางอย่าง ตั้งอยู่ข้างๆ ใช่ค่ะ มันเป็นกล้อง Ordro HDV ตอนนั้น หนูทั้งเศร้าและเสียใจอยากฆ่าตัวตาย ยิ่งเห็นกล้องนั้น ยิ่งอยากตาย หนูวิ่งออกมาจากอาคารเรียน ก่อนที่รีบวิ่งไปให้เร็วที่สุด จนรู้ตัวอีกที มีรถมอเตอร์ไซต์ ขับเฉี่ยวหน้าหนู คนขับมอเตอร์ไซต์ ตะโกนด่าหนูไม่ระวัง ไม่ดูรถ มัวแต่เมอลอย
ก่อนที่จะขับออกไป หนูไม่มีสติ และหนูไม่รู้สึกตัว หนูเดินไปและคิดเรื่องที่เกิดขึ้น ยิ่งคิดยิ่งหดหู่ รู้ตัวอีกที อยู่หน้าบ้านของตัวเองแล้ว และก็พึ่งรู้ตัวว่า เราเดินจากโรงเรียนมาบ้าน โดยไม่ขึ้นรถเมล์ เราเช็ดน้ำตาของตัวเองก่อนที่จะบิด ประตูเข้าไป เห็นแม่ นั่งทำงานอยู่ แม่ไม่ได้ถามหนู ว่าทำไมกลับช้า และแม่บอก แค่ว่า กับข้าวอยู่ในครัวนะลูก เราคิดว่าพ่อแม่คงไม่สนใจเราเลยไม่มีใครสนใจเราอีกต่อไป เราขึ้นห้องไปบนห้อง พร้อมหยิบอาหารขึ้นไป เรานั่งก้มหน้า กินข้าวไม่ลง เพราะทนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ หนูหยิบโทรศัพท์แล้วพิมไปใน google ว่า คลิปหลุดนักเรียน ม.ปลาย หนูเลื่อนหา ว่าไอครูคนั้น มันจะปล่อยคลิปที่มันทำกับหนูมั้ย หนูเลื่อนหายังไม่เจอจนไปสะดุดตากับ คนโพสต์ คลิปคนๆหนึ่งใช้ชื่อ รวมคลิปหลุดนักเรียนมปลาย เรากดเข้าไป... พบว่า เป็นครูที่มันข่มขื่นหนู หนูตกใจเมื่อพบว่า คลิปพวกนั้นไม่ต่ำกว่า 20 คลิปเป็นนักเรียนโรงเรียนเดียวกับหนู รุ่นพี่ รุ่นน้องที่หนูรู้จักร และที่สะเทือนใจที่สุดก็คือ
มีเพื่อน C ของหนู... หนูทั้งตกใจ เมื่อหนูเห็นคลิปของตัวเองขึ้นมาล่าสุด หนูเริ่มมีน้ำตาไหลออกมา หนูเสียใจและ อยากตาย หนูไปคว้า วงเวียน เพื่อที่จะปักคอตัวเองตาย แต่หนูทำไม่ได้ เพราะหนูกลัว ทุกๆอย่าง....
หนูตัดสินจะไปบอกความจริงกับท่าน ท่านอยู่อีกห้องฝั่งหนึ่ง หนูกล้าๆ กลัวๆ พ่อแม่ภูมิใจในตัวหนูหนู นึกขึ้นได้ จึงตัดสินใจไม่บอกความจริงพ่อแม่ ดีกว่า
คนที่อ่านกระทู้นี้ อาจคิดว่า บอกๆท่านไปเถอะ ท่านไม่ด่าเราหรอก คุณไม่รู้หรอกค่ะว่าเจอเรื่องพวกนี้กับตัว ท่านจะรู้สึกยังไง
หนูนั่งกุ้มใจและกังวลก่อนที่หนูจะข่ม ตาลงและหลับได้ หนูไม่อยากไปโรงเรียนเลย แต่ก็ต้องไป.... หนูแกล้งป่วยแต่แม่จับได้ หนูจึงต้องยอมไป
หลังจากถึง โรงเรียน หนูไม่กล้ามองหน้าใคร...อีกเลย มีรุ่นพี่ผู้ชายกลุ่มหนึ้งเข้ามาทักแล้วมองเราแปลกๆ...
หนูขอตัดรายละเอียดตรงนี้ ไปเล่าเหตุการณ์สำคัญนะคะ ตอนนั้นหนูตัดสินใจจะบอกพ่อกับแม่ จึงคุยกับเพื่อนที่ชื่อ C นางบอกเรา ว่าถ้าทำได้ก็ดี เพราะจะได้ช่วย นางไปด้วย เราจึงเล่าเหตุการณ์ ให้พ่อแม่ฟัง ท่านรับฟังทุกอย่าง ท่านไม่โกรธ หรือผิดหวังเรา เพราะเราไม่ผิด เพราะเราเป็นผู้เสียหายจากการโดน
ข่มขื่น วันรุ่งขึ้น พ่อแม่ พาไปที่โรงเรียน เพื่อไปเล่าเหตุการณ์และยื่นคลิปให้กับ ผ.อ หลังจากนั้น ผ.อ รับทราบและ เตรียมแจ้งความ ในที่สุด ครูคนนั้นก็โดนจับโทษเพียงแค่จำคุกไม่กี่ปี.... มันก็ไม่สามารถ ชดใช้กับสิ่งที่ ครู ได้ทำลงไป ถึงจะตามลบก็แล้วก็ยังคงหลงเหลืออยู่...
ป.ล พ่อแม่เราบอก เราเข้มแข็งมากที่จะมาบอกพวกท่าน และเข้มแข็งมากที่ไม่ฆ่าตัวตาย
และสุดท้ายขอฝากไว้ สำหรับคนปัญหาบางอย่างให้บอกท่านไปเลยค่ะ แต่ท่านแค่อาจตบตีนิดเดียวก็ยอมทน เพื่อแก้ไขปัญหาค่ะ
โดนครู ข่มขื่น ตอนมัธยมปลาย เตือนลูกหลานของท่าน
เหตุการณ์ มันเริ่มขึ้นตอนกลับบ้านวิชาโครงงาน แต่ตอนนั้นครูติดธุระ จึงไม่ได้เรียนเลยได้กลับบ้าน เพื่อนเรา ขออนุญาติสมมุติว่าชื่อ C นะคะ เป็นผู้หญิง C เดินมาสะกิดเราแล้วบอกว่า ครู......เรียกให้ไปพบ เราพยักหน้าตอบแล้วรีบเก็บของไปคุยกับครูให้เสร็จธุระ และรีบๆกลับบ้านเพราะมันค่อนข้างมืดแล้วในระหว่างเดิน เราได้ยินเสียงฝีเท้า มาจากด้านหลัง เราเลยคิดว่าเพื่อนเราอาจตามมาเราเลยหันไป ปรากฏว่าเป็นเพื่อนเราจริงๆ ค่ะ เราหันไปคุยกับเพื่อน ว่า
''จะกลับแล้วออ'' เพื่อน C ก็ไม่ได้ตอบอะไรเราแล้วมันก็เดินไปอีกทาง ก่อนมันไปมันก้มหน้าเหงื่อออกก่อนที่มันจะออกไปจากทางเดิน เราก็รีบๆเดินให้ถึงห้องแนะแนว เราบิดกประตูเข้าห้องไปเท่านั้นละค่ะ ครูคนนั้น เขาฉุดเรา เข้ามากอด เราดิ้นและกรี๊ด ครูเขาเอามือปิดปาก ก่อนผลักเราลงพื้น ครูเหยียบ แขนสองข้างของเรา และเอามือปิดปาก หนูพยายาม เตะขาสองข้าง แต่มันโดนอะไรเลย ก่อนที่ครู จะจับหนู คว่ำหน้า แล้วเรา สก๊อดเทป มัดมือเรา ก่อนที่ครู จะดึง กระโปรงและดึงกางเกงใน หนูออกแล้วทำการสอดใส่เข้ามา และข่มขื่น จนครูเขาทำเสร็จ หนูร้องไห้ออกมาหนูคิดในใจ ชีวิตนี้หนูไม่มีใครแล้ว หนูอยากตาย ครูเขาปล่อยหนูออก หนูนั่งกอดเข่าแล้วร้องไห้ ก่อนที่ครูเขาจะยื่นยา บางอย่างให้ และให้เราทาน ก่อนที่หนูจะลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้อง หนูสังเกตุเห็น กล้องบางอย่าง ตั้งอยู่ข้างๆ ใช่ค่ะ มันเป็นกล้อง Ordro HDV ตอนนั้น หนูทั้งเศร้าและเสียใจอยากฆ่าตัวตาย ยิ่งเห็นกล้องนั้น ยิ่งอยากตาย หนูวิ่งออกมาจากอาคารเรียน ก่อนที่รีบวิ่งไปให้เร็วที่สุด จนรู้ตัวอีกที มีรถมอเตอร์ไซต์ ขับเฉี่ยวหน้าหนู คนขับมอเตอร์ไซต์ ตะโกนด่าหนูไม่ระวัง ไม่ดูรถ มัวแต่เมอลอย
ก่อนที่จะขับออกไป หนูไม่มีสติ และหนูไม่รู้สึกตัว หนูเดินไปและคิดเรื่องที่เกิดขึ้น ยิ่งคิดยิ่งหดหู่ รู้ตัวอีกที อยู่หน้าบ้านของตัวเองแล้ว และก็พึ่งรู้ตัวว่า เราเดินจากโรงเรียนมาบ้าน โดยไม่ขึ้นรถเมล์ เราเช็ดน้ำตาของตัวเองก่อนที่จะบิด ประตูเข้าไป เห็นแม่ นั่งทำงานอยู่ แม่ไม่ได้ถามหนู ว่าทำไมกลับช้า และแม่บอก แค่ว่า กับข้าวอยู่ในครัวนะลูก เราคิดว่าพ่อแม่คงไม่สนใจเราเลยไม่มีใครสนใจเราอีกต่อไป เราขึ้นห้องไปบนห้อง พร้อมหยิบอาหารขึ้นไป เรานั่งก้มหน้า กินข้าวไม่ลง เพราะทนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้ หนูหยิบโทรศัพท์แล้วพิมไปใน google ว่า คลิปหลุดนักเรียน ม.ปลาย หนูเลื่อนหา ว่าไอครูคนั้น มันจะปล่อยคลิปที่มันทำกับหนูมั้ย หนูเลื่อนหายังไม่เจอจนไปสะดุดตากับ คนโพสต์ คลิปคนๆหนึ่งใช้ชื่อ รวมคลิปหลุดนักเรียนมปลาย เรากดเข้าไป... พบว่า เป็นครูที่มันข่มขื่นหนู หนูตกใจเมื่อพบว่า คลิปพวกนั้นไม่ต่ำกว่า 20 คลิปเป็นนักเรียนโรงเรียนเดียวกับหนู รุ่นพี่ รุ่นน้องที่หนูรู้จักร และที่สะเทือนใจที่สุดก็คือ
มีเพื่อน C ของหนู... หนูทั้งตกใจ เมื่อหนูเห็นคลิปของตัวเองขึ้นมาล่าสุด หนูเริ่มมีน้ำตาไหลออกมา หนูเสียใจและ อยากตาย หนูไปคว้า วงเวียน เพื่อที่จะปักคอตัวเองตาย แต่หนูทำไม่ได้ เพราะหนูกลัว ทุกๆอย่าง....
หนูตัดสินจะไปบอกความจริงกับท่าน ท่านอยู่อีกห้องฝั่งหนึ่ง หนูกล้าๆ กลัวๆ พ่อแม่ภูมิใจในตัวหนูหนู นึกขึ้นได้ จึงตัดสินใจไม่บอกความจริงพ่อแม่ ดีกว่า
คนที่อ่านกระทู้นี้ อาจคิดว่า บอกๆท่านไปเถอะ ท่านไม่ด่าเราหรอก คุณไม่รู้หรอกค่ะว่าเจอเรื่องพวกนี้กับตัว ท่านจะรู้สึกยังไง
หนูนั่งกุ้มใจและกังวลก่อนที่หนูจะข่ม ตาลงและหลับได้ หนูไม่อยากไปโรงเรียนเลย แต่ก็ต้องไป.... หนูแกล้งป่วยแต่แม่จับได้ หนูจึงต้องยอมไป
หลังจากถึง โรงเรียน หนูไม่กล้ามองหน้าใคร...อีกเลย มีรุ่นพี่ผู้ชายกลุ่มหนึ้งเข้ามาทักแล้วมองเราแปลกๆ...
หนูขอตัดรายละเอียดตรงนี้ ไปเล่าเหตุการณ์สำคัญนะคะ ตอนนั้นหนูตัดสินใจจะบอกพ่อกับแม่ จึงคุยกับเพื่อนที่ชื่อ C นางบอกเรา ว่าถ้าทำได้ก็ดี เพราะจะได้ช่วย นางไปด้วย เราจึงเล่าเหตุการณ์ ให้พ่อแม่ฟัง ท่านรับฟังทุกอย่าง ท่านไม่โกรธ หรือผิดหวังเรา เพราะเราไม่ผิด เพราะเราเป็นผู้เสียหายจากการโดน
ข่มขื่น วันรุ่งขึ้น พ่อแม่ พาไปที่โรงเรียน เพื่อไปเล่าเหตุการณ์และยื่นคลิปให้กับ ผ.อ หลังจากนั้น ผ.อ รับทราบและ เตรียมแจ้งความ ในที่สุด ครูคนนั้นก็โดนจับโทษเพียงแค่จำคุกไม่กี่ปี.... มันก็ไม่สามารถ ชดใช้กับสิ่งที่ ครู ได้ทำลงไป ถึงจะตามลบก็แล้วก็ยังคงหลงเหลืออยู่...
ป.ล พ่อแม่เราบอก เราเข้มแข็งมากที่จะมาบอกพวกท่าน และเข้มแข็งมากที่ไม่ฆ่าตัวตาย
และสุดท้ายขอฝากไว้ สำหรับคนปัญหาบางอย่างให้บอกท่านไปเลยค่ะ แต่ท่านแค่อาจตบตีนิดเดียวก็ยอมทน เพื่อแก้ไขปัญหาค่ะ