ปัจจุบันเราอายุ 30 ขวบ เรามีเพื่อนผู้ชายคนนึงอยู่คนละห้อง เขาตามจีบเรามาตั้งแต่ม.ปลาย ตามจีบตามหยอดเรามาตั้งแต่ MSN ยัน Line รวมๆ ก็10 กว่าปี
ตอนม.ปลายยังเจอกันบ่อย เขาก็มีของให้ทุกวันวาเลนไทน์หรือวันเกิดเรา เราเคยลองใจเขาชวนมาเที่ยวที่บ้านมาเจอพ่อแม่เราเขาก็กล้ามา เรามองเขาเป็นเพื่อนมาตลอดแต่บางทีก็แอบเขินใจสั่น (ช่วงหลังๆ) ส่วนเขาชัดเจนกับเรามากว่าไม่ใช่เพื่อน เรามีแฟนรักๆ เลิกๆ มาตลอด แถบไม่ว่างโสดเลย และ เราไม่เคยเห็นเขามีแฟนเลย ทั้งๆ ที่เขาก็หน้าตาดี และ ก็ฮอตมาก ถามเพื่อนก็บอกไม่มี
ตอนมหาลัยและทำงานไม่ค่อยได้เจอกัน ก็มีคุยกันบ้าง เจอกันบ้าง เขาทักมาฝ่ายเดียว เขาชวนไปกินข้าว เขาไม่เคยลืมวันเกิดเราเลย แต่เราไม่เคยจำวันเกิดเขาเลย เมื่อก่อนเรามองเขาเป็นเด็กติดเกมส์คนหนึ่ง แต่เราก็ติดนะ 55555 ตอนนี้เขาหน้าที่การงานมั่นคงอยู่ในบริษัทชื่อดัง เงินเดือนก็เกือบแสนไปแล้ว ส่วนเรายังตามเขาอีกไกลเลย สรุปเราต้องเปลี่ยนความคิด เด็กติดเกมส์ไม่จำเป็นต้องเป็นคนไม่เอาไหน

2-3 ปีที่แล้วเขามีแฟน ลงรูป Facebook หวานน่ารักมาก และ เขาก็เริ่มห่างจากเราไป ไม่ได้คุยกันเลย แม้แต่วันเกิดเราเขาก็ไม่ได้มาอวยพรเหมือนเดิม เรื่องนี้เราก็เข้าใจนะ ไม่ได้เรียกร้องอะไร แค่แบบนอยด์ๆ
ตอนนี้เราโสดมาปีกว่าแล้ว ก็เหงา และพอมาคิดดีๆ เขาก็ดีกับเรามาเสมอ เรากลับไม่แสดงพลังอะไรตอบกลับไปให้เขาบ้างเลย วันนี้พูดตรงๆ รู้สึกเสียดาย เจ็บที่เห็นเขาลงรูปคู่กัน ก่อนหน้านี้เขาคงเจ็บกว่าเรามากและนานกว่าเรามาก ถ้าย้อนกลับไปได้ เราคงเปิดใจกับเขาดูสักตั้ง เห้อออออ

อย่าด่าเราเลยนะ TT อยากแชร์เรื่องราวของเรา สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเรามักไม่เห็นคุณค่า...จนกระทั่งวันนึงมันกำลังจะจากไป ในที่นี้จากไปแล้ว เห้อออออ
ใครเคยเป็นบ้าง แชร์ได้นะค่ะ