สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยค่ะ
พ่อ59 แม่50 ลูก15 พ่อก็หัวหงอกแล้ว แม่ก็เข้าสู่วัยทอง ลูกก็ช่วงวัยรุ่นเลย เรากำลังขึ้น ปวช.1 อยาลองทำไรเองบ้างจะได้ไม่ดูง้องแง้ง แต่พ่อแม่ไม่เคยปล่อยให้ทำอะไรเลย คือเข้าใจว่าเป็นห่วงรู้ค่ะเขาสอนตลอดเราก็รับฟังทุกครั้ง แล้วเขาก็แก่แล้วเราก็ไม่อยากเป็นภาระอ่ะรบกวนเวลาอะไรประมาณนี้ เพื่อนๆที่คบที่อายุเท่าเราพอเขาอายุเท่านี้พ่อแม่เขาก็ปล่อยอ่ะเขายังไม่ว่าอะไรเลยอ่ะ เราเหมือนลูกติดพ่อแม่อ่ะแต่เราไม่ใช่น่ะเว้ย เพื่อนๆเราเข้าใจเราหมดทุกคน แต่เราเกรงใจเพื่อนอ่ะทำอะไรจะกลับอย่างนู้นอย่างนี้จะไปไหน ก็ทำไม่ได้เราต้องขอพ่อแม่ตลอดไปรับไปส่ง กว่าจะทำอะไรก็ช้าไปหมด เราต้องให้เพื่อนรอ มันแบบเฟลมาก ขึ้นสองแถวไม่เป็นนั่งวินไม่เป็นขี่มอไซไม่เป็น ขนาดเด็กประถมยังขึ้นเป็นเลยอ่ะ คือเราก็ลองอ่ะถึงขั้นแบบ เวลานี้สองแถวสีนี้ผ่านบลาๆ วินมีตรนนี้ คันละบลาๆ แต่พ่อแม่ไม่เคยให้เราทำอะไรเองเลยไปไหนมาไหนก็ต้องให้เขามารับแล้วกว่าจะมาคือช้ามาก คือเราหน่ายอ่ะ มีบางวันนั่งรอแม่มารับที่รร.ละคือรร.จะปิดละอ่ะแม่ก็ยังไม่มารับเลยทั้งๆที่บ้านเราอยู่ใกล้รร.มาก! จนยามรร.เดินมาทำไมไม่กลับเองให้พ่อแม่มารับทำไมโตแล้วนี่น่าจะกลับเองได้แล้วน่ะ ในใจนี่แบบอืมค่ะคือก็อยากกลับเองเหมือนกันแต่พอจะขอกลับเองเมื่อไรหวายลงหลังทันทีค่ะซิส ทำไรไม่เป็นเลยอ่ะเราเบื่อมากไม่เข้าใจทำไมต้องห้ามทุกอย่างอ่ะ รู้ว่ารักรู้ว่าเป็นห่วงแต่คือปล่อยบ้างก็ได้ไหมอ่ะ คือบ้างครั้งมีแพลนไปเที่ยวกับเพื่อน เราก็ขอพ่อแม่เรียบร้อยพอถึงเวลาวันไปมาสั่งไม่ให้ไปอิฉันงงมากค่ะ แบบเสื้อผ้าหน้าผมของทุกอย่างคือเตรียมอย่างดีกำลังก้าวเท้าออกจากบ้านเท่านั้นแหละ ก็มาบอกว่าไม่ให้ไปแล้วคือเราฟิวขาดเลยอ่ะ ของทุกอย่างคือโยนทิ้งเข้าป่าหลังบ้านหมดมันแบบตั้งนานทำไมไม่บอกอะไรประมาณนี้แล้วคือค่าของค่าต่างๆที่ต้องจ่ายคือจ่ายเรียบร้อยพร้อมลุย แล้วมาทำแบบนี้มันไม่ใช่ป่ะคือเรานั่งร้องไห้ตรงนั้นเลยเราเศร้ามาก แล้วมันก็เป็นแบบนี้ทุกครั้ง! แล้วพ่อแม่บางครั้งชอบเล่าเรื่องแบบสมัยตัวเองอายุเท่านู้นเท่านี้บลาๆ ทำยังงั้นทำยังงี้ คือเรางงอ่ะคือตอนเขาอายุเท่านั้นเขายังสนุกได้เลย เราก็อยากสนุกบ้างอ่ะทำไมไม่ปล่อยบ้างอ่ะ 
#ถ้าอ่านแล้วงงก็ขอโทษด้วยค่ะ
#พึ่งตั้งครั้งแรก+ตอนนี่ฟิวขาดสุดๆ(((