วังวนของความรัก

ฉันเดินก้าวไปไร้จุดหมาย
ชีวิตไม่สบายเหนื่อยจริงหนอ
ฉันเห็นชายหญิงนั่งเคลียคลอ
มองแล้วท้อในจิตคิดวางกาย

ฉันเดินมาถึงกลางสะพานลำน้ำกว้าง ฉันยืนมองสายน้ำที่ไหลผ่าน สายลมอ่อน ๆ กระทบผิวหน้า ผมปลิวสยาย ฉันคิดอิจฉาชายหญิงคู่นั้น เขาคงรักกันอย่างมีความสุข

สายน้ำที่ฉันเห็นดูสงบอย่างน่ากลัว กอผักตบไหลตามสายน้ำ ฉันมองดูอย่างเพลิน ๆ  สักพักใหญ่เรือแล่นมาอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดคลื่นกระทบฝั่งไป หลังจากเรือวิ่งผ่านไป เกิดวังน้ำวนขึ้นจากวงเล็กก็เริ่มเป็นวงใหญ่ขึ้น กอผักตบขนาดเล็ก ถูกดูดกลืนหายไปในวังวนนั้น

ฉันหวนนึกถึงวังวนที่เกิดขึ้นในชีวิตของฉัน

เมื่อฉันเริ่มโตเป็นสาว ก็เริ่มมีชายหนุ่มมาโดดล้อมหน้าล้อมหลังหยอกล้อเสมอ แต่ฉันสนใจชายหนุ่มรูปงาม เขาเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลของโรงเรียนเป็นที่ใฝ่ฝันของสาว ๆ แต่ก็เกินเอื้อมที่ฉันจะไปร่วมไขว่คว้า

ฉันชอบวาดรูป และชอบอ่านหนังสือนวนิยายรักและรู้สึกร่วมไปกับเรื่องราวของความรักชายหนุ่มหญิงสาว 

วันหนึ่งฉันนั่งใต้ร่มไม้ริมสนามบาสเกตบอลเพื่อวาดรูป เขาลงสนามซ้อมบาสเกตบอลพอดี ฉันตัดสินใจวาดรูปเขาในขณะที่กำลังโยนลูกบาสเกตบอล มัดกล้ามเนื้อและเส้นเลือดตามแขนที่ฉันกำลังวาดทำให้ฉันรู้สึกหลงใหล มีลมพัดอ่อน ๆ ผ่านใบหน้าฉัน พร้อมกลิ่นหอมละมุน ใจฉันเต้นแรง ฉันรีบเงยหน้าขึ้นมอง เขาวิ่งผ่านหน้าฉันไปพอดี ฉันนิ่งมองเขาอยู่พักใหญ่จนเขาหันมาสบตาพอดี ฉันรีบก้มหน้าวาดรูปต่อ

แดดเริ่มหายไป ตะวันใกล้จะตกดิน ฉันวาดรูปจนเสร็จ กำลังมองดูรูปอย่างมีความสุข ฉันได้กลิ่นหอมอีกแล้ว ฉันเงยหน้าขึ้นมอง เห็นเขาอยู่ตรงหน้า มองมาที่รูป ฉันนั่งตัวแข็งไปชั่วขณะก่อนที่เขานั่งลงข้างแล้วขอดูรูป เขาว่า ฉันวาดรูปได้สวยมาก เขาขอได้ไหม ฉันได้แต่มองตาเขา ก่อนที่เขาจะพูดอีกครั้งว่า “ขอเป็นเพื่อนได้ไหม จะค่ำแล้ว กลับบ้านกันเถอะ อยู่ไหนฉันจะไปส่ง”

ฉันเดินตามเขาไปซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ เขามาส่งฉันที่บ้าน ตัวฉันยังเบา ๆ อยู่ ฉันฝันไปหรือ ฉันเอารูปวาดมานอนดูจนหลับไป มันรู้สึกมีความสุขอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ฉันไปวาดรูปตอนเขาซ้อมบาสเกตบอลอยู่เสมอ ฉันชอบเส้นเลือดที่ขึ้นบนแขนของเขา มันดูแข็งแรงดีสมกับเป็นนักกีฬา  เวลาเขาซ้อมเสร็จแล้วมานั่งข้างฉัน ฉันจะได้กลิ่นหอม ๆ จากตัวเขาเสมอ ฉันรู้สึกหลงใหลเขามากขึ้น

วันหนึ่งเขาเอ่ยปากขอคบฉันเป็นแฟน ฉันก็ตอบตกลงด้วยความชอบ แต่ก็ยังไม่แน่ใจเพราะเขามีสาว ๆ รายล้อมอยู่เสมอ

หลังจากวันนั้น เขาเข้าถึงตัวฉันมากขึ้น แอบหอมแก้มตอนฉันเผลอ ชอบมาโอบกอดจากด้านหลัง ฉันรู้สึกหัวใจเขาเต้นอยู่บนแผ่นหลัง ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขากระทบต้นคอของฉัน ทำให้ฉันรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัวหัวใจเต้นแรงขึ้น

เขาเริ่มมีอาการเปลี่ยนไป เมื่อมีเพื่อนผู้ชายเข้าใกล้ฉันทีไร เขาจะแสดงอาการโกรธเสมอ ความรุนแรงเริ่มหนักขึ้น เขาทะเลาะกับฉันทุกครั้งที่มีเพื่อนผู้ชายเข้าใกล้ เขาทำตัวเป็นเจ้าของชีวิตฉันเสียแล้ว ในขณะที่เขาก็ยังรายล้อมด้วยเพื่อนผู้หญิง ซึ่งฉันไม่คิดอะไร เพื่อนก็คือเพื่อน

การทะเลาะกันบางครั้งเขาก็ทำให้ฉันเจ็บ แต่ก็จบลงด้วยเขาเข้ามากอดและพร่ำบอกรักฉันเสมอ ฉันยังให้อภัยเขาหรือ? ยังรักเขาหรือ? อยากจากไปแต่ก็ไปไม่พ้นซักที ชีวิตรักทำไมไม่เหมือนในนวนิยายรักที่ฉันอ่านเลย รักมีแต่ความสุขสมหวัง ฉันกำลังทำอะไรอยู่ทำไมรักของฉันมันดูเหนื่อยจริง ๆ

วันนี้วันสุดท้ายของการเรียน มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉัน แสดงตนว่า เป็นเมียของเขา ห้ามไม่ให้ฉันคบกับเขาอีก เมื่อเขามาหาฉัน ฉันบอกเขาว่า เธอมีเมียแล้ว เราควรเลิกกัน เขามีอารมณ์รุนแรงน่ากลัวมาก เขาทำร้ายฉัน ก่อนที่จะกอดและบอกรักฉันอีก ฉันนิ่งอยู่พักใหญ่แต่ความคิดวิ่งสับสนไปมา จนฉันตัดสินใจสลัดตัวเขาออกจากตัวฉันและวิ่งออกมา ก่อนที่เขาจะวิ่งตามฉัน เมียของเขาก็มาพอดี ฉันได้ยินเสียงคนทะเลาะกันอยู่ไกล ๆ

ฉันเหม่อมองกอผักตบขนาดเล็ก ถูกดูดกลืนหายไปในวังวนนั้นกอแล้วกอเล่า ฉันยังรู้สึกรักเขาอยู่และรู้สึกมีคนโอบกอดฉันจากด้านหลัง ลมหายใจอุ่น ๆ รดอยู่ที่ต้นคอ ฉันคิดวางกายในวังวนของความรัก

ผักตบกอใหญ่กำลังถูกดูดเข้าวังวน ฉันเห็นมันหมุนอยู่กลางวังวนก่อนสลัดหลุดออกมา พร้อมกับวังวนที่สลายหายไป สติของฉันกลับคืนมา ที่ฉันรู้สึกอยู่ไม่ใช่ความรัก ฉันหลงอยู่ในรูป กลิ่น เสียงและสัมผัสของเขา

ฉันสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ฉันรู้สึกแข็งแรงพอที่จะหลุดพ้นจากความหลงแล้ว ฉันปล่อยลมหายใจออกพร้อมเดินออกจากวังวนของความรัก เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไม่มีเขา

 

 
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่