นี่อึดอัดมากจริงๆ ทนไม่ไหว ความคิดแบบ..ยังไงก็ต้องเลิกอ่ะ!!!!

เราจะไปเที่ยวสงกรานต์กับเพื่อนแต่กลับโดนแฟนห้ามไม่ให้ไปเพราะอ้างว่าเป็นห่วงงั้นงี้ เราอึดอัดแต่ก็เข้าใจว่าเป็นห่วง โอเค.. กูยอมได้ อยุ่บ้านกับครอบครัว (นอนทั้งวัน)

พอถึงวันที่มันต้องไป 3 วันติด เราขอไม่ให้ไปเที่ยวงานงานนึงได้มั้ยส่วนงานอื่น วันอื่นเราไม่ห้าม เพราะเป็นบ้านแฟนเก่าของมัน มันกลับวีนเหวี่ยงใส่ อ้างว่าเพื่อนพามาเลยจำเป็นต้องมา แต่ก็หายเงียบไปตั้งแต่ 4 โมงเย็น จนตอนนี้ก็ยังไม่สามารถติดต่อได้ (22.33น)

ที่ห้ามไม่ให้ไปเพราะ...

1.กลัวมันเจอแฟนเก่า

2.งานนี้มีเรื่องตีกันทุกปี

3.ค่อนข้างไกลจากบ้านของมัน

4.เพื่อนแต่ละคนเมาทั้งนั้น จะกลับถึงบ้านมั้ย

นี่คือเหตุผลที่ห้าม แต่มันกลับเถียงเรา ด่าเรา..
คือ???!!!

เราก็เลยคิดว่า..แบบนี้มันแฟร์กับเราเหรอ?

ห้ามทุกอย่างไม่ให้เราเที่ยวไม่ให้เรากินเหล้า อ้างว่าเป็นห่วง แล้วกูอ่ะ..? เป็นห่วงไม่ได้เหรอ?

หายไปแบบนี้ได้เหรอ? จะให้ไปสนุกกับใครต่อใครแบบนี้ได้เหรอ? ให้ใครก็ได้เอานมมาถูหลังเหรอ?

แค่กูอยุ่บ้านเฉยๆไม่ได้ไปเที่ยวไหนก็อึดอัดจะตายอยู่ละ ยังต้องมาคอยเป็นห่วงมันทั้งๆที่ไม่อยากจะห่วง แต่ความรู้สึกมันคิดไปเองอ่ะ.. นอนดูเพื่อนคนอื่นแรดกันสนุกสนาน กูอ่ะะ???!!!!?????

ควรจัดการกับเรื่องนี้ยังไงเหรอ?????

.

.

ปล. คบกันมา 8 ปีกว่าแล้ว..