คือเรื่องมันเริ่มจากเรากับแฟนจะทำกิจกรรมร่วมกันคือเล่นเกม แรก ๆ เราก็เล่นด้วยกันปกติ แพ้บ้างชนะบ้าง สำหรับเรามันดีมากเลย เขามีมุมน่ารัก ๆ ทำอะไรร่วมกัน พอหลัง ๆ มามันเริ่มเลยเถิด ต้องบอกก่อนว่าแฟนเราเป็นคนมีเซ้นเกมดีมาก แบบเล่นเกมเก่งมาก ๆ ต่อให้เริ่มเล่นเกมพร้อมกัน ก็จะเป็นเขาเสมอที่ชนะ เรื่องมันอยู่ที่ว่าเราเล่นไม่เก่ง เขาเลยโมโหเวลาเล่นด้วย แบบเราทำเขาแพ้ ทำเขาแรงค์ลดอะไรแบบนี้ เขาก็ว่าเราว่าทำไมเล่นไม่ได้ เล่นมาตั้งนานแล้ว ไม่เห็นจะเล่นดีสักครั้ง น่าเบื่อ เราก็เลยพยายามเล่นให้มากขึ้น เพราะอยากชนะเกมกับเขา แต่โชคไม่เข้าข้างเราทำไม่เคยได้เลย อาจจะมีฟลุ๊กบางที่ชนะ เขาก็ว่าเรา จนเราทนไม่ไหว เราเลยร้องไห้ออกมา ร้องต่อหน้าเขาเลย ว่าเราพยายามแล้วมันไม่ได้ เขาก็บอกให้พยายามอีก ไม่อยากเป็นพวกขี้แพ้ มันวนลูปแบบนี้ไปเรื่อย ๆ แบบเราเล่นเกมด้วยกัน เราเล่นแย่ เขาว่า เราร้องไห้ แบบนี้ตลอดที่ผ่านมา จนเรารู้สึกว่าเราไม่อยากร้องไห้แล้ว เราก็บอกเขา แต่พอเล่นเกมเราก็เป็นแบบนี้ทุกที เวลาเราเล่นดีเขาไม่ค่อยจะชมเราเท่าไหร่ พอเราพลาดเขาจะโมโหตลอด เราเลยเริ่มรู้สึกว่ามันไม่แฟร์สำหรับเรา ในขณะที่เราพยายามทำความเข้าใจเขาว่าเกมคือชีวิตจิตใจของเขา เกมต้องเล่นให้ชนะ เราเลยพยายามเล่นมาก ๆ แต่แบบมันไม่ใช่ทางเรา ในขณะที่เราพยายามอย่างที่เขาบอก เขากลับไม่เคยพยายามทำความเข้าใจเราเลยว่าเราได้แค่นี้จริง ๆ ทุกคนไม่ได้เก่งเหมือนเขา เขาได้แต่บอกเล่นได้แค่นี้ก็ไม่ต้องเล่น ลบเกมซะ เป็นแบบนี้ตลอด แต่ทุกอย่างกับเขามันดีมากเลย เขาปฏิบัติกับเราดีมาก จนเรารักเขามากจริง ๆ แต่มันทำให้เรากลายเป็นคนกลัวกลางคืน เพราะเราจะเล่นเกมกลางคืน และเราจะเป็นคนที่ต้องร้องไห้ตลอดหลังจากเล่นเกม คำถามที่เราอยากปรึกษาคือเราจะทำอะไรได้บ้าง หรือต้องพูดอย่างไร ให้เขาเข้าใจว่าเราสุดแล้ว แต่มันได้แค่นี้ เราเคยพูดตรง ๆ เขาก็บอกเล่นไม่ได้ก็ไม่ต้องเล่น เราควรทำอย่างไรเพื่อรักษาความสัมพันธ์นี้ให้มันดีกว่านี้