ตอนนี้ผมมีชีวิตโดยความรู้สึกผิดจากอดีตที่เคยทำกับคนอื่น ทั้งผิดจริงหรือคิดไปเองว่าเรื่องนั้นๆเราผิด ความกลัวทำให้ผมปิดกลั้นตัวเองไม่กล้าที่จะเผชิญหน้าต่อสิ่งใด  เกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ ความรู้สึกนี้ทำไห้ทรมานนอนใม่หลับคิดมากจนเก็บๆปใันทุกคืนกลัวที่จะนอนกลัวที่จะตื่น  ไม่อยากออกสังคม  กลัวที่จะพูดคุยกับไครกลัวทำผิดอีก ทั้งๆที่บางเรื่องเราทำดีที่สุดแล้ว อาจจะใม่ใด้ทำร้ายใครหรืออาจจะทำร้ายใครสับสนไปหมด  ความรู้สึกในใจมันอัดอั้นพร้อมที่จะระเบิดตลอดเวลาคุยกับๆครใม่ใด้เหมือนใว้ใจใครไม่ได้  อยากเอาความรู้สึกพวกนี้ออกไปให้หมดสั้กทีอยากจะระบาย อยากมีคนให้คอยปรึกษาแต่คนรอบข้างคนที่รู้จักผมกลับระแวงไปสะเสียหมด  เหมือนจริงๆแล้วตอนนี้ผมใม่ใด้ใช้ชีวิตแต่เป็นการเอาความคิดในอดีตหรือความกลัวที่กำลังกัดกินใจตัวผม มาคิด คิดคิดคิดแล้วก็คิดจนแทบจะบ้าหรือบ้าไปแล้วก็ไม่รู้  แล้วจะมีชีวิตต่อไปใด้ยังใง ผมพึ่งอายุ21เองครับ ทำไมเหมือนผมใม่มีจุดยืนในสังคมทำไมผมต้องเป็นแบบนี้   ท้อเหลือเกิน