เราเคยมีเพื่ิอนอยู่คนนึงค่ะ เรากับเขารู้จักกันตอนอยู่ม.1 ก็สนิทกัน น่ะค่ะ แต่เพื่อนเราเป็นคนเทื่ยวค่ะ กินเหล้า เทื่ยวกลางคืน  พอขึ้นปวส. เรากับเพื่ิอนก็เรียนด้วยกันมาตลอดน่ะ ค่ะ เพื่อนเราก็ไปสนิทกับเพื่อนต่างห้องซึ่งเป็นผช.ค่ะ เขาจะนัดพวกเพื่อนผช.ไปกินเหล้าด้วยกันบ่อยๆ ขาดเรียนบ่อยมากขึ้นค่ะ แล้ววันนึงเราก็ชวนเขาไปเทื่ยวกันหลังเลิกเรียน เขาก็ตกลงจะไปกับเราน่ะค่ะค่ะไปกัน4คน ค่ะนัดกันอย่าดี กำลังจะเดินออกจากวิลัยเลยค่ะ เพื่อนผช.ของเขาก็มาชวนเขาไปเทื่ยวกินหมูกะทะ สิ่งที่เขาพูดกับเราก็คือ กูไม่ไปกะล่ะน่ะกูไปกับพวกมัน  แต่คือเราก็รู้น่ะค่ะว่าเพื่อนเราเขาชอบผช.คนนึงในกลุ่มนั้น  แต่เพื่อนเราไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย ทุกๆที่เพื่อนเราไปกินเหล้ากับพวกผช.ซึ่งจะมีเพื่อนเราเป็นผญ.คนเดียว เราเตือนเขาตลอดแต่เขาเลือกที่จะไม่ฟังเรา หลังจากนั้นเราก็โกดเขาค่ะ ประมาณ5วันเราก็หายเอง ก็คุยกัน แล้วก็มีเรื่องเข้ามาอีกค่ะ สอบปลายภาค 2วัน เขาก็ไม่มา เรียนค่ะ เราก็ทักไป เขาก็ไม่สนใจน่ะค่ะ  คุณครูก็ให้เราไปตาม เพื่อมาตามสอบ เราส่งแนวข้อสอบให้เขาทุกวิชาเรยน่ะค่ะ อาสาพาเขาไปสอบแต่เขาพูดกับเราว่า อย่ามาเซ้าซี้ได้มั้ย ทุกคนคือเราร้องไห้ อ้ะ  แล้วเราก็ไม่พูดกันอีกเลย เพื่อนเราก็ลาออก ไม่เรียน แล้วพอแม่ของเพื่อนเจอเราเขาก็ทำเป็นเบะปากมองบน  เราเจอพ่อแม่เพื่อนกี่ครั้งเราก็สวัสดีตลอดน่ะค่ะ  เราผิดหรอค่ะ ที่ยื้อเพื่อนให้เรียนไม่ได้ เพื่อนคนนี้ก็ไม่เล่าให้คนอื่นฟังน่ะค่ะว่าเพราะเราคนเดียวที่ทำให้เขาไม่ได้เรียน พูดให้เราเสียหายอ่ะค่ะ แต่เราก็ตัดออกจากการเป็นเพื่อนของกันและกันเล้วค่ะ  เราผิดมั่ยค่ะ