ตอนนี้เราสับสนมาก
เนื่องจากเราอาศัยอยู่บ้านกับครอบครัวเรา
แล้วคือพี่ชายเรากับพี่สะใภ้ชอบเที่ยวกลางคืน แล้วก็ชอบเอาลูกมาฝากตอนกลางคืน กับแม่ (เรานอนกับแม่) แล้วหลานเล็กก็ชอบตื่นระหว่างคืน ซึ่งก็ทำให้เราต้องตื่นไปด้วยทุกทีที่หลานร้อง เรานอนไม่พอ แล้วมันมีผลกระทบกับการทำงาน ไมเกรนขึ้น ซึ่งเราก็ไม่เคยบ่น จนกระทั่งเราทนไม่ไหว บอกแม่ว่าไม่อยากให้หลานมานอน
แต่แม่ พ่อพี่ๆที่บ้านกลับบอกว่าเราเห็นแก่ตัว ถ้านอนไม่ได้ก็ไปนอนที่อื่น
พอเราบอกว่าแล้วทำไมไม่ให้ไปนอนกับพ่อแม่เขา ซึ่งแต่ละครั้งที่เราเห็นคือเอาลูกมาฝากแล้วตัวเองก็ไปเที่ยวกลางคืน ซึ่งแม่กลับเข้าข้างพี่ชายและพี่สะใภ้ บอกแต่ว่าทนไม่ได้ก็ไปนอนที่อื่น
เมื่อก่อนเราก็เที่ยวบ่อย เที่ยวเก่ง แต่ตอนนี่เราอยากอยู่บ้าน อยู่กับครอบครัว แต่เรากลับเป็นคนโดนว่า เรานอนเร็วตื่น8-9 โมง แม่เราว่าเราว่าตื่นสาย ไม่ยอมมาช่วยดูหลาน แต่พ่อแม่หลานไปเที่ยวกลับตี 3-4 ตื่นเที่ยง แม่เราไม่พูดอะไรเลย
เราอยากรู้ว่าเราผิดตรงไหน เห็นแก่ตัวหรอ หรือถ้าเราออกไป เราจะเป็นคนอกตัญญูไหม
เราผิดไหม
เนื่องจากเราอาศัยอยู่บ้านกับครอบครัวเรา
แล้วคือพี่ชายเรากับพี่สะใภ้ชอบเที่ยวกลางคืน แล้วก็ชอบเอาลูกมาฝากตอนกลางคืน กับแม่ (เรานอนกับแม่) แล้วหลานเล็กก็ชอบตื่นระหว่างคืน ซึ่งก็ทำให้เราต้องตื่นไปด้วยทุกทีที่หลานร้อง เรานอนไม่พอ แล้วมันมีผลกระทบกับการทำงาน ไมเกรนขึ้น ซึ่งเราก็ไม่เคยบ่น จนกระทั่งเราทนไม่ไหว บอกแม่ว่าไม่อยากให้หลานมานอน
แต่แม่ พ่อพี่ๆที่บ้านกลับบอกว่าเราเห็นแก่ตัว ถ้านอนไม่ได้ก็ไปนอนที่อื่น
พอเราบอกว่าแล้วทำไมไม่ให้ไปนอนกับพ่อแม่เขา ซึ่งแต่ละครั้งที่เราเห็นคือเอาลูกมาฝากแล้วตัวเองก็ไปเที่ยวกลางคืน ซึ่งแม่กลับเข้าข้างพี่ชายและพี่สะใภ้ บอกแต่ว่าทนไม่ได้ก็ไปนอนที่อื่น
เมื่อก่อนเราก็เที่ยวบ่อย เที่ยวเก่ง แต่ตอนนี่เราอยากอยู่บ้าน อยู่กับครอบครัว แต่เรากลับเป็นคนโดนว่า เรานอนเร็วตื่น8-9 โมง แม่เราว่าเราว่าตื่นสาย ไม่ยอมมาช่วยดูหลาน แต่พ่อแม่หลานไปเที่ยวกลับตี 3-4 ตื่นเที่ยง แม่เราไม่พูดอะไรเลย
เราอยากรู้ว่าเราผิดตรงไหน เห็นแก่ตัวหรอ หรือถ้าเราออกไป เราจะเป็นคนอกตัญญูไหม