ตอน 1 https://ppantip.com/topic/38739834
ตอน 2 https://ppantip.com/topic/38746328

เรื่องนี้ผมแต่งเองหมดทั้งสิ้น ได้เอาโครงเรื่องบางส่วนมาจากล็อกอินเก่าผมครับ555 แต่จำไม่ได้ละว่ากระทู้ไหน เพื่อความบันเทิงสนุกสนาน วิจารณ์ ติ
ชมได้นะครับ พูดถึงเนื้อเรื่องเล่นๆ ได้นะครับ อาจจะมีมั่วๆ ปญอ. บ้าง เพราะหัดแต่งเรื่อง
ตอนนี้จะไม่ค่อยมีไรมาก แค่สองคนนี้มาพักผ่อนพูดคุยแลกเปลี่ยนความเห็นกันเฉยๆ พอดียังคิดพล็อตไม่ออกว่าเนื้อเรื่องจะไปทางไหนดี

ทั้ง 3 คนฟื้นขึ้นมาจากการสลบจากพลัง
โกคู : เจ้านั่นหายไปไหนแล้วเนี่ย เราใช้ท่าเคลื่อนย้ายในพริบตาจับพลังจิตไปหามันไม่ได้ด้วย
หงอคง : เจ้านั่นมันไม่มีจิตเพราะมันกำเนิดขึ้นมาเอง จากฟ้าดินผสานกับสิ่งชั่วร้าย ข้าว่าพวกเราอยู่ที่นี่ก่อนก็ได้ ตั้งหลักก่อน
เบจิต้า : เออๆ ก็ได้

ทั้งสามเข้าไปในกระท่อมเพื่อพักผ่อนและพูดคุยแลกเปลี่ยนความเห็นกัน
โกคู : จะว่าไปนะนายน่ะแข็งแกร่งเหมือนกันนิหงอคง นายฝึกวิชามาจากใครเลย
หงอคง : ข้ากำเนิดมาจากฟ้าดิน อาบแสงสุริยันจันทรามานับพันปี
โกคู : เอ๋ แล้วนายไม่เคยฝึกวิชาอะไรเลยเหรอ
หงอคง : ฝึกสิ หลังจาข้าเกิดมาไม่กี่ปี ข้าก็ไปเรียนธรรมวิเศษกับเซียนโพธิแถวเกาะลังกาในแถบชมพูทวีปโน่นแหนะ ท่านก็ให้ข้าฝึกวิทยายุทธ ฝึกจิต ฝึกสมาธิ ท่องพระสูตร จนข้าเก่งกล้า
โกคู : นายเคยสู้กับคนเก่งๆ ที่แข็งแกร่งมากๆ รึเปล่า ถ้าเคย บอกเราหน่อยว่ามีใครบ้าง ว่างๆ เราจะไปทักทายพวกเขาหน่อย
หงอคง : ไปทักทายหรือไปท้าต่อยตีอีกล่ะเนี่ย
โกคู : เออๆ ชั่งเหอะ นายตอบมาก่อน
หงอคง : มากโขเลยล่ะ เมื่อก่อนข้าสร้างวีรกรรมไว้เยอะทั้งไปไถกระบองกับชุดเกราะกายสิทธิ์จากจ้าวมหาสมุทรตงไห่ ไปลบชื่อตัวเองในบัญชีหนังหมาจนข้าเป็นอมตะ อยู่ยงคงกระพันมาถึงทุกวันนี้แหละ เคยไปป่วนสวรรค์เล่นเอาเทพน้อยใหญ่ กองทัพสิบหมื่น เง็กเซียนจ้าวแห่งสวรรค์ปวดกบาลมาแล้ว
โกคู : เอ๋ เป็นอมตะเหรอเนี่ย แถมเคยพิชิตสวรรค์มาแล้ว
เบจิต้า : เฮอะ แค่นี้เนี่ยนะ
หงอคง : หลังข้าอะละวาดสวรรค์ เง็กเซียนจนปัญญาจะปราบข้าก็เลยไปอัญเชิญพระพุทธองค์ยูไลให้มาปราบข้า ท่านขังข้าไว้ในเขา 500 ปี จนพบกับพระถังซัมจั๋งเนี่ยแหละ ข้าถวายตัวเป็นศิษย์แล้วคอยคุ้มครองเค้าไปอัญเชิญพระไตรปิฎกที่ชมพูทวีปคอยปราบเหล่ายักษ์มารปีศาจจนอัญเชิญพระไตรปิฎกได้สำเร็จ ข้าก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระโพธิสัตว์ ระหว่างเดินทางน่ะข้าก็ศึกษาธรรมะไปเรื่อยๆ จนรู้แจ้งและเข้าใจ จากเดิมที่ข้าเป็นคนโทสะง่าย มุ่งทะลุ ซุกซน ชอบอะละวาด ก็เปลี่ยนไป เรียบร้อยขึ้น อยู่อย่างสุขาวดีสุขสบาย
โกคู : จะว่าไปกระบองของนายเหมือนกับกระบองของเราเลยนะ
หงอคง : จริงเหรอนี่นายก็มีกระบองเหล็กศักดิ์สิทธิ์เหมือนกันเหรอเนี่ย
โกคู : ใช่ เราได้มาจากปู่น่ะ ตอนนี้เราเอาไปปักบนยอดหอคอยท่านคารินเพื่อเป็นรอยต่อถึงหอคอยพระเจ้าน่ะ มันชื่อกระบองสมใจนึก
หงอคง : หา กระบองสมใจนึก ชื่อเหมือนกระบองของข้าเลยนิ
โกคู : แหม่ บังเอิญจริง
หงอคง : แล้วพวกนายสองคนนี่มาจากไหนเหรอ
เบจิต้า : พวกเราน่ะ คือเผ่าพันธ์นักรบชาวไซย่า
หงอคง : อ๋อ ไอ่พวกลิงชั้นต่ำ หลงกิเลสในการต่อสู้นี่เอง มิน่าถึงมาท้าต่อยตีกะข้า
เบจิต้า : ว่าไงนะ กล้ามาดูถูกข้าเหรอ เจ้าไม่ตายดีแน่มาว่าข้าชั้นต่ำต้อย ข้าเป็นถึงเจ้าชายแห่งนักรบชาวไซย่านะเว้ย จะไม่ให้ใครมาหยามเกียรติและศักดิ์ศรีเด็ดขาด
หงอคง : นั่นแหละคือกิเลสของพวกเจ้า ที่ข้าว่าชาวไซย่าชั้นต่ำหน่ะ ไม่ได้หมายถึงชนชั้นแต่หมายถึงจิตใจต่างหาก เมื่อก่อนข้าก็คล้ายๆ พวกเจ้าเนี่ยแหละ พอข้าดับกิเลสลงได้ ข้าก็ละนิสัยพวกนี้ได้ บรรลุเป็นพระโพธิสัตว์
โกคู : เป็นพระโพธิสัตว์นี่เป็นไงบ้างเหรอ
หงอคง : ก็ฟังพระยูไลท่านเทศนา นั่งสมาธิบำเพ็ญเพียร คอยโปรดสัตว์ สอนธรรมะ เทศนาธรรม ก็อยู่ในแดนสุขาวดีน่ะ
โกคู : โห น่าเบื่อจังแฮะ
หงอคง : สำหรับคนที่ยังมีอวิชชาอยู่น่ะ แต่สำหรับคนละซึ่งกิเลสแล้วมันยิ่งกว่าสุขที่ได้ขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้าซะอีกนะ
โกคู : อวิชชาอะไรน่ะ เราไม่เข้าใจเลย
หงอคง : เออช่างเหอะ พวกเจ้าในตอนนี้สอนอะไรไปก็ไม่เข้าใจหรอก
โกคู : แล้วตอนนายคุ้มครองพระซัมจั๋งไรนั่นสู้กับปีศาจ มีปีศาจอะไรบ้างเหรอ
หงอคง : เยอะแยะแหละ เอาแค่บางตัวละกัน ก็เช่น ปีศาจหมีดำ สิงโตเก้าหัว พญาครุฑต้าเผิงปีกทอง นางกระดูกขาว ปีศาจแมงป่อง ยักษ์คิ้วเหลือง พญาหนอนเก้าหัว...
เบจิต้า : ฮึ่ย อย่าพูดถึงหนอนได้มั้ย
หงอคง : ทำไมล่ะ เป็นไรเหรอ
เบจิต้า : คะ...คือ...ฉันเอ่อ...ฉันรู้สึกไม่ดีกับมันน่ะ
โกคู : คือเบจิต้าเขากลัวหนอนน่ะ
หงอคง : แม่เจ้าโว๊ย เจ้าชายยอดนักรบผู้เก่งกาจ ผู้เป็นเลิศมีทั้งเกียรติและศักดิ์ศรีในจักรวาล ไม่เกรงกลัวใคร ดันมากลัวหนอนเนี่ยนะ ยิ่งมันมีเก้าหัวซะด้วย เผลอๆ ไปเจอเข้าคงไม่ขยะแขยงจนตัวสั่น วิ่งหนีหัวซุกหัวซุนหรอกเหรอ
เบจิต้า : เจ้าลิงบ้า อย่ามาซ้ำเติมปมด้อยข้าเซ่ เจ้าคาคาล็อตแกน่ะตัวดีเลยนะ แกก็กลัวเข็มไม่ใช่เหรอ
โกคู : นี่เบจิต้า อย่าพูดถึงปมด้อยของเราสิ
หงอคง : อะไรกันโว๊ย แม่เจ้าโว๊ย เจ้าโกคูก็กลัวกะอีแค่เข็มยิ่งกว่าเจ้าเบจิต้าอีก ชาวไซย่ามีจุดอ่อนแปลกประหลาดชะมัด กลัวอะไรโง่ๆ
จากนั้นก็มีแสงสีขาวพุ่งมาตรงหน้า แล้วมีคน 2 คนเดินมา
โกคู : อ้าว ท่านบิลส์ คุณวิส รู้ได้ไงเนี่ยว่าเราอยู่ที่นี่
วิส : ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน ผมก็รู้หมดแหละครับ คุณโกคู คุณเบจิต้า แล้วก็...เอ่อ...คุณเป็นใครครับ
หงอคง : ข้าคือพระโต่วจ้านเซิ่งโพธิสัตว์ มีนามว่าซุนหงอคง
บิลส์ : ซุนหงอคงเรอะ ชื่อเข้ากับซุนโกคูจริงๆ ดูท่าทางไม่ธรรมดานี่
วิส : ว่าแต่พวกคุณมาทำอะไรที่นี่เนี่ยครับ
โกคู : พวกเรามาฝึกวิชาน่ะ แล้วก็มาเจอกับเจ้าซุนหงอคงเนี่ยแหละ ตอนเราฝึกวิชา มีปีศาจมังกรมารตนหนึ่งบุกมาที่โลกด้วย เราสามคนสู้มันไม่ได้เลย แต่ก็ยังไม่ตายนะ พอตื่นขึ้นมามันก็หายไปไหนไม่รู้แล้ว
วิส : ปีศาจมังกรมาร...อ๋อ เจ้ามังกรคลุมชุดดำนั่นรึเปล่าครับ
หงอคง : ใช่แล้ว นี่เจ้ารู้เหรอว่ามันอยู่ไหน
วิส : ก่อนเดินทางมาผมคอยสอดส่องเที่ยวดูดวงดาวในจักรวาลเล่นๆ น่ะครับ เห็นมันเหาะไปที่ดาวของท่านไคโอชินน่ะครับ
หงอคง : ปัดโธ่ ทำไมไม่รีบจัดการมันหล่ะ
วิส : ผมก็สงสัยมันอยู่นะครับ ก็เลยจะมาบอกพวกคุณเนี่ยแหละครับ ไม่นึกว่าพวกคุณก็เจอกับมันเหมือนกันแถมสู้มันไม่ได้อีก
บิลส์ : คงมีเรื่องที่พวกเราต้องเสียเวลาไปจัดการกับมันอีกแล้วเหรอ
เบจิต้า : งั้นรีบไปเลยไหม
หงอคง : อย่าพึ่งเลยดีกว่า เรายังสู้มันไม่ได้หรอก ว่าแต่มันไปที่นั่นทำไมฃ
โกคู : นั่นสิ มันจะทำไรท่านไคโอชินรึเปล่า

ที่ดาวไคโอชิน เกิดความเสียหายทั่วดาว เพราะมีการต่อสู้กันเกิดขึ้น
ไคโอชินเฒ่า : กะ...แกเป็นใคร
ปีศาจเทวมังกรมาร : แกไม่ต้องรู้ว่าข้าเป็นใคร บอกข้ามา อุปของวิเศษชั้นสูง 16 ชนิด อยู่ที่ไหนบ้าง เอามันมาให้ข้า
ไคโอชินเฒ่า : ก็ข้าบอกแล้วไง ว่าข้าไม่รู้ เจ้าพูดอะไร ข้าฟังไม่รู้เรื่อง
ปีศาจเทวมังกรมาร : ตาแก่ แกเป็นผู้รักษาจักรวาลไม่ใช่เหรอ แกต้องรู้สิ บอกข้ามาซะ ไม่งั้นข้าจะทรมานเจ้า อุปของวิเศษชั้นสูง 16 ชนิด อยู่ที่ไหน!!!

จบแค่นี้ก่อน ว่างๆ จะมาเขียนต่อ