เคยเป็นแฟนกัน เรารักเขามาก แต่ต้องเลิกกันเพราะเขามีแฟนอีกคนมีลูกด้วยกันแล้วด้วย แต่หลังเลิกกันเราก็ยังมีติดต่อถามไถ่กันบ้าง ไม่ได้หายไปจากชีวิตกันสะทีเดียว ไม่ได้อยู่ใกล้กันนะ เห็นความเคลื่อนไหวกันผ่านเเฟส เราต่างทำหน้าที่ของตัวเองและคิดว่าเป็นเพื่อนกัน เกริ่นนิดนึงนะ คือ เรารักเขามาก มากจนตัดและเกลียดเขาไม่ลง ทุกอย่างเราเก็บความรักเขาไว้ลึกสุดใจ พยายามไม่เข้าไปเขี่ยหรือสะกิดใจให้ความรู้สึกมันพุ่งมากไป ส่วนเขาก็คงเลิกรักเราไปแล้วหละ เพราะลูกกับแม่ของลูกเขามีความอบอุ่น เราแอบรู้สึกบ้างเวลาเห็นเขาโพสรูปลูก รูปเมีย รูปครอบครัว แอบคิดนิดๆว่า "ทำไมไม่เป็นเราวะที่อยู่ข้างเขา" 555555คิดแล้วก็เศร้า แต่ทำใจได้มากแล้ว นี่ๆ กำลังจะบอกว่าเรารักเขามากจนลืมไม่ได้จริง 55555 
เรื่องมีอยู่ว่า
วันก่อนเรามีโอกาสได้เจอกัน เป็นครั้งแรกที่เจอกันในสถานะเพื่อน หัวใจเราตื่นเต้นมากที่เจอหน้าครั้งแรก แต่ต้องควบคุมมากเช่นกัน (ทีแรกนึกว่าตัวเองทำใจเฉยๆได้แล้ว) คุยกันเหมือนไม่เคยห่างกันไป แต่เขาก็ดูแลดีทุกอย่าง ดูแลเพื่อนเรา วางตัวกลางๆ ไม่ใกล้ชิดเรามาก คุยกันไปเรื่อยๆกับเพื่อนๆเรา แต่เราน่ะ ใจมันไปแล้ว แอบมองเขา มือนี่อยากเด้งไปจับไปกุมมือเหมือนที่เคยทำ เดินใกล้อยากจะเอนไปซบ ที่สำคัญกลิ่นของเขามันช่างเหมือนเดิมและคุ้นเคยมาก ตายไปเลยจ้า หัวใจเต้นผิดจังหวะ เหมือนมีควันถ่านเก่าๆจะเปลวขึ้นมา 555555 ควันถ่านเรานะ ส่วนของเขาน่าจะไม่มีแล้ว เรื่องของเรื่องคือจุดพีคมันอยู่ตรงนี้ เราได้ซ้อนท้ายมอไซต์เขา ตายเลยจ้า เราแอบมองเขา ดมกลิ่นต้นคอเขา คือมันคุ้นเคยไปหมด เผลอเกือบซบหลังด้วยนะ อดีตทุกเรื่องราวผุดมาในสมองสิคะ สุดท้ายคิดไปเองฝ่ายเดียว5555555 
เดี๋ยวจะเรียบเรียงเอาเหดุการณ์จริงอย่างละเอียดมาเล่าให้ฟังนะ อันนี้มันเป้นโมเม้นแบบรวมๆ

เราอยากระบายออก อยากคุย มันจุกในหัวใจ ใครไม่อ่านไม่เป็นไร แต่เราจะมาเล่าต้ังแต่เริ่มต้นเลย5555555555555555555555555
พูดแล้วมันโล่งอ่าาาาาาา