สวัสดีคับย้อนไปเมื่อ 2ปี ที่แล้ว ตอนนั้นผม

อายุ 21ผมก็มีแฟนอยู่คนหนึ่งแฟนผมอายุ 30 ผมกับแฟนเราสองคนรักกันมาก แต่ แฟนผมเป็นแม่หม้ายลูกตินนะคับ ลูกชาย 2 คน ลูกสาว 1 คน ลูกชายคนโตเรียนอยู่ ม.2 ลูกชายคนเล็กเนียนอยู่ อนุบาล 1 ส่วนลูกสาวเรียนอยู่ ป.3 ผมรักแฟนคนนี้มากคับผม 

รักเขาเพราะว่าผมได้เลือกเขาแล้วและก้ไม่มีเหตุผล

อะไรที่ผมจะต้องทิ้งเค้าเพราะว่าเขาเป็นแม่หม้ายลูกติดแฟนผมเขาทำหมันแล้วนะคับ ผมไม่เคยเสียใจเลยที่มีแฟนอายุเยอะและก็มีลูกติด ผมรักลูกๆของเขาเปรียบเสมือนลูกของผมทุกคน เราสองคนกินอยู่ด้วยมาประมาณ 2ปี กว่าๆตลอดเวลาที่เราสองคนอยู่ด้วยกันผมทำทุกอย่างที่แฟนผมทำ เช่น ซักผ้าทำกับข้าวและงานบ้าน ผมบอกกับแฟนผมเสมอว่าสามีที่ดีต้องเป็นได้ทั้งผัวและเมียในคนๆเดียวกัน แฟนผมเขาก้รักผมมากเช่นกัล ผมทำงานได้เงินเดือนเท่าไหร่ผมก้ให้แฟนผมหมดเพราะทางบ้านแฟนฐานะไม่ดี

ภาระก้เยอะผมไม่เคยท้อไม่เคยเหนื่อยที่มีแฟนอย่างเขา ทุกครั้งที่เราสองคนทะเลาะกันผมไม่เคยใช้กำลังกับแฟนผม ผมไม่เคยทำร้าย ผญ ไม่ว่าจะแฟนหรือคัยก้ตาม ผมจะเปนฝ่ายง้อตลอด55+ ผมรักเขามากมากที่สุด

จนกระทั้ง ถึงกำหนดที่ผมต้องไปเกณทหาร ผมบอกกับแฟนผมว่าผมขอสมัครทหารนะผมอยากผ่านการเป็นทหารมันได้อะไรหลายอย่างเลย ฝึกความอดทนฝึกความเข็มแข็ง แฟนผมก้ไม่ว่าอะไร แต่ร่างกายผมไม่ใช่ปกติเพราะขาทั้งสองข้างผมได้ใส่เหล็กตรงขาช่วงบนทั้งสองข้าง เกินอุบัติเหตุทางรถอะคับแต่มันนานมากแร้ว เเฟนผมก้เปนห่วง และหลังจากที่ผมได้ผ่านการฝึกทหารใหม่เสร็จจนจบหลักสูตร ทางหน่วยฝึกทหารก้ ปล่อยทหารใหม่กลับบ้านทุกคน เป็นวันที่ผมดีใจมากที่สุดในชีวิต เพราะผมจะได้กลับไปหาคนที่ผมรักทั้งแฟนและลูกๆ

แต่หลังจากนั้น เมื่อผมกลับไปหาแฟน ผมก้ไปรอแฟนที่หน้าโรงงาน เพื่อรอเขาเลิกงาน รอตั้งแต่เที่ยงวันยันสองทุ่ม พอแฟนผมเลิกงานออกมาเหนผมเขาทำหน้าเหมือนไม่ดีใจเลย ผมก็เเกล้งขอยืมมือถือแฟนบอกจะโทรหาพ่อ พอแฟนยื่นมือถทอให้ผมก็เก็บเข้ากระเป๋ากางเกงผม เท่านั้น แฟนผมก้มาแย้งคืนผมตกใจมาก เพราะตอนเราอยู่ด้วยกันแฟนผมไม่เคยหวงมือถือเลย ผมคิดว่าเขาต้องมีอะไรปิดบังผมแน่ๆ และสิ่งที่ผมคิดก้เป็นความจริง เขาคุยกะ ผช คนอื่น คือเขานอกใจผม ผมเสียใจมาก ผมตั้งใจกลับมาหาคนที่ผมรักแต่ไม่คิดว่าจะมาเจอแบบนี้ 

แฟนผมบอกผมว่าแค่คุยเฉยๆไม่ได้คิดอะไร แต่เท่าที่ผมอ่าน เเทนตัวเองว่า เค้าเตง

(เพื้อนๆคิดว่าแค่คุยกันจริงๆไม่ได้คิดอะไรจริงๆหรือ)

เเฟนผมบอกผมว่าผมปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวเขาเหงาเขาอยากมีเพื้อนคุย แต่เขาไม่คิดเลยว่าผมอยู่ในค่ายผมคิดถึงเขามากขนาดไหนมือถือก้ใช้ไม่ได้

ผมเสียใจมาก ผมกราบตีนอ้อนวอนเค้าขอให้เค้าเลิกคุยกะคนนั้นแร้วกลับมาเปนเหมือนเดิม แต่แฟนผมบอกว่า เขาไม่เหมือนเดิมอีกแร้ว ผช คนนั้นเขามีสวนยางมีรถเก๋งป้ายแดง ทำงานธนาคาร แต่ผม มีอะไรสู้คนนั้นไม่ได้เลยผมยอมรับ  แต่ไม่คิดว่าคนที่ผมรักมากที่สุดจะทำกับผมแบบนี้ ผมร้องไห้ขณะกราบตีนแฟนผมอยู่ลูกชายคนเล็กก้ร้องตามแร้วถามผมว่าพ่อเป็นอะไรร้องทำไมคัยทำพ่อ ผมเสียใจมากสุดท้ายผมก้ต้องเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าแร้วเดินออกมาจากชีวิตเขา สุดท้ายเราก้เลิกลากัน😭😭😭

ผมผิดใช่มั้ยที่ไปสมัครทหาร ไม่น่าเลย

ขอบคุณ pantip ผมได้ระบายความในใจออกไปแร้ว