ขอเกริ่นก่อนนะคะ(เรื่องยาวหน่อย แต่อ่านให้หน่อยนะคะ)​ ครอบครัวของเราไม่ได้สมบูรณ์​เพราะขาดแม่และพ่อทั้งสองเราเลยได้มาอยู่กะตาและยายซึ่งในบ้านอยู่ด้วยกัน4คนมีเราตายายและน้องเราก็ไม่ได้คิดว่าเป็นปมด้อยอะไรมากมายเค้าก็เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กเราก็นักแต่เราก็คิดว่าเราก็เหนื่อยที่ต้องมาโดนด่าแบบนี้ด่าแบบไม่มีเหตุผลพอด่าเรามาเราจะบอกเหตุผล​ก็ว่าเราว่าเราเถียงด้วยความที่เราอยู่อีสาน(จขกท.อายุ13)​ก็จะมีคำแรงๆเช่นอีห่* อีหน้าหมา ขอโทษ​ที่​ต้องใช้คำหยาบนะคะมันคือคำที่เราเจ็บใจมากเวลาโดนด่าตอนประมาณ​เราขึ้นป.5ใหม่ๆเราโดนด่าหนักมากจนเข้าไปร้องไห้อยู่คนเดียวในห้องน้ำบ้างห้องแต่งตัวบ้างแต่พอขึ้นป.6มาเรารู้สึกว่าเรามีความเป็นผู้ใหญ่​ขึ้นเลนไม่ค่อยเข้าไปร้องในห้องน้ำเริ่มเข้มแข็งขึ้นเหตุที่เราโดนด่าก็จะมี เราหน้าบูดมั่ง เล่น​โทร​ศัพย์มั่งตอนประชุมผู้ปกครอง​ที่​รร.บอกว่าเด็กไม่ค่อยมีการบ้านอยากให้เด็กมีการบ้านแต่พอเรามีมันก็มีเยอะเราเริ่มนอนดึกมาหาว่าเราเล่นโทรศัพท์​มั่งหละคุย​แชทกับผู้ชายมั่งหละเราก็น้อยใจเหนื่อย......มากแต่ไม่กล้าเข้าไปพูดตรงๆยายเราเล่นการพนันเราก็คิดว่ายายตื่นมาชงนมให้น้องคงเหนื่อยเลยปล่อยไปเล่นตั้งแต่10โมงถึง4-5โมงถึงกลับพอกลับมาก็บ่นๆเราเคยคิดฆ่าตัวตายเพราะเรื่องแบบนี้
เราต้องทำไงอ่ะถึงจะหลุดพ้นเรากละวเราเป็นโรคซึมเศร้าเพราะเราเครียดมากเราอยากปรับความเข้าใจกันแต่เราเป็นคนอายไม่ค่อยกล้าพูดอะไรขอคำแนะนำหน่อยนะคะ ขอบคุณ​ที่อ่านจนจบนะคะ