เราคบกับแฟนเรามาทั้งหมด3ปีค่ะ แต่รู้จักกันก่อนคบก็ประมาณ8เดือน ใน1ปีแรกที่คบกัน เรากับเขาเรียนที่เดียวกัน เราจะเจอกันแทบทุกวัน หลังจากนั้นเขาก็กลับไปเป็นทหาร(ไม่ใช่คนไทยนะคะ) ทำให้เราต้องห่างกันค่ะ แต่เราก็ยังคุยกันทุกวัน มีบางทีเขาเหมือนเคยชินกับการห่าง เขาก็จะใส่ใจในบางเรื่องน้อยลง พอเราถามไรงี้เขาก็จะรู้ตัวแล้วเหมือนปรับตัว เราแทบไม่เคยทะเลาะกันเลยค่ะ แบบขึ้นเสียงใหญ่โตอะไรแบบนี้ เราจะมีงอนๆงี่เง้าบ้าง แต่เราก็คุยกันด้วยเหตุผลมาโดยตลอด เราไม่เคยบังคับเขาหรือทำตัวเหนือเขาเลยนะคะ เราสองคนจะ50-50 คนละครึ่งทางตลอด คุณยอมฉันยอม สลับกัน
มีครั้งนึงเราคุยๆกับเราแล้วเหมือนเขาใส่ใจน้อยลง เราก็เลยถามอีก เขาก็บอกเราว่า "รู้สึกเหมือนเราห่างกัน ทำให้เขาไม่ได้รู้สึกรักเราเท่าเดิม แต่ก็รักนะ" ตอนนั้นเขาบอกเราว่าเราคิดกับเรา เหมือนเพื่อนสนิทคนนึง เราก็คุยๆปรับความเข้าใจกัน ก็กลับมาเป็นปกติค่ะ หลังจากนั้นเราก็ไม่มีปัญหาไรกันอีกเลย
จนเมื่อปีที่แล้ว เขาไปเรียนต่อภาษาที่นั้น ทำให้เรามีโอกาสเจอเขาแทบทุกอาทิตย์ ก็บอกตรงๆว่าเราก็ผิดที่เหมือนเราเจอแต่เพื่อนที่หวังผลประโยชน์กับเรา ทำให้เราทิ้งความสุขส่วนใหญ่ไว้กับเขา เพราะเหมือนเขาก็คือคนเดียวที่จริงใจกับเรามากที่สุด ตอนนั้นเรื่องงี่เง้ามากมายที่เราเคยงอแงกับเขาเวลาเราอยู่ไทย เราเข้าใจเขาทุกอย่างเลยค่ะ เหมือนเราได้เจอและได้เห็นเขา ตอนนั้นทำให้เรารักเขามากขึ้นมากๆ รวมถึงเราก็เห็นเหมือนกันว่าเขาก็รักเรามากๆ เพราะเหมือนเขาไปทำงานเครียดๆจัน-ศุกแต่เสาร์อาทิตย์ เขาก็พยายามมาหาเรา เป็นแบบนี้ตลอด7เดือนเลยค่ะ
แต่ช่วง4เดือนหลังๆ เราจะงอแงให้เขามาหาบ่อย เหมือนอาทิตย์ไหนเขาไม่มา เราจะน้อยใจมากๆ เหมือนเราก้ไม่มีใคร เพื่อนสนิทคนเดียวก้อยู่กับแฟนไรงี้ แต่เขาก็ทำตัวกับเราปกติ เขาจะเป็นคนนิ่งๆ โลกส่วนตัวสูงมากๆ หน้าไม่ค่อยแสดงออกอะไร ไม่ได้จะยอตัวเองจะ เราทำให้เขายิ้มได้ตลอดเลย หลายครั้งที่เขาจะบอกเราตลอดว่า "รู้ไหมว่า ยูน่ารักมากๆ"
จนมีวันนึงที่เราคิดว่า หนักสุดตั้งแต่คบกัน คือเขานัดกับเราไว้ แต่คืนก่อนวันนัด เขาไปปาร์ตี้กับเพื่อน แล้ววันนัดกันเขาดันไม่สบาย เราโกรธมากๆเลย แต่เหตุผลเราคือเขาบอกเราว่า รู้สึกปวดหูเหมือนไม่สบาส เราก็เลยบอกเราว่า งั้นกลับบ้านสิ เด่วป่วยนะ เขาก้บอกว่าไม่ๆ วันนี้ปาร์ตี้ๆ พอเช้าวันรุ่งขึ้นเขามาไม่ได้ เราก้แบบน้อยใจ เหมือนแบบรู้ว่าตัวเองไม่สบายก็ยังจะทนอีก แล้วอาทิตย์นั้นดันเด่วอาทิตย์สุดท้ายที่เราสามารถไปเที่ยวกับเขาได้ เพราะอีกอาทิตย์คือเราต้องไปอยู่บ้านเขาเพราะใกล้กลับไทยแล้ว
เราดันโชคร้ายด้วยที่เขาไปส่งเราไม่ได้ แต่ก้ไม่อะไรเพราะแม่เขาเป็นคนไปส่งเราเอง แม่เขาบอกว่าเป็นห่วงเรา อาทิตย์นั้นทำให้เราเสียดายมากๆ เราบ่นกับเขาอยู่หลายวันเลยว่าเขาเหมือนเห็นเพื่อนสำคัญกว่า ทั้งที่เขาก้รู้ว่าเรากำลังจะกลับแล้วนะ เราพูดแบบนี้อยู่ประมาณ3-4รอบ จนเขาบอกว่าอีกแล้วหรอ จะพูดอีกกี่รอบ คำตอบก็คือคำตอบเดิม จนเราแบบโอเคเข้าใจแล้ว เราก้ถามเขาว่ายูคิดใช่ไหมว่า เรายังมีอีกอาทิตย์นึงที่ไปอยู่บ้านยู ยูเลยไม่ได้สนใจอะไร เขาก็บอกว่าใช่
หลังจากนั้นเราก้ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันอีกค่ะ เราก้ไปอยู่บ้านเขาปกติ ก้บอกตรงๆ วันที่เขามารับเรา เขาก็มีทำหน้าแบบเบื่อๆ แต่พอเราคุยนั้นนี่กับเขา เขาก้เหมือนปกติ เขาดูแลเราปกติเลย บอกรักกันปกติ จนวันที่เรากลับไทย เขาต้องออกไปทำงานด่วนวันนั้น เขาก้มาหาเราในห้อง เราร้องไห้ด้วยที่ต้องจากกัน เขาก้บอกว่าเด่วก้ได้เจอกันแล้ว เพราะเขาจะหมดทหารอีก3เดือนข้างหน้า ไมต้องร้องนะ เด่วก่อนขึ้นเครื่องให้เราโทรหาเขานะ เขาเข้ามาจุ๊บเราแล้วก้บ๊ายบายกันไป ก่อนขึ้นเครื่องเราก้โทรหาเขา เราก้คุยกันปกติ บอกรักบอกคิดถึงกันปกติ
จนเรากลับไทยมา เราก้คุยกับเขาปกตินะคะ เรามียุ่งๆเรื่องจัดของนั้นนี่ เขาก้จะมีมาถามว่าแบบยูมีความสุขใช่ไหมที่อยู่กับครอบครัว เราก้จะบอกเสมอว่าไม่ๆ เราคิดถึงเขามากๆนะไรงี้ เขาจะพูดบ่อยว่า เห็นเราอยู่ไทยเขาก็ดีใจที่เรามีนั้นนี่กินสบายไรงี้ อาทิตย์แรกเราสัมผัสได้ว่าเราเหมือนเบื่อๆ เราเลยถามว่าเบื่อหรอ เบื่อที่จะคุยกับเราไหม เขาก้บอกว่า เริ่มอีกแล้วหรอ เราก้บอกว่าไม่ได้เริ่ม คือถามจ้ะถาม
คนมันคุยกันทุกวันก้คือรุ้ปะว่ามีการเปลี่ยนแปลงอะ เรารู้สึกว่าเขาแฮปปี้กับการเล่นเกม ออกไปเที่ยวกับเพื่อน อยู่กับแม่อะไรแบบนี้(เขาคิดแม่มากๆเลย)
แล้วพออาทิตย์ที่สอง เหมือนอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาคือตอบเราน้อยมากๆ เหมือนคนเบื่อๆ รูปที่เคยส่งบ้อยๆก้แทบไม่มี จนเราทนไม่ไหวอะ เราเลยบอกว่า ถ้าอยากคุยกับเราตอนไหนก็ทักมาหาเรานะ เขาก้เลยพูดว่าเราเบื่อกับทุกอย่างตอนนี้ เราก้ถามว่ารวมถึงเราด้วยไหม เขาก้ตอบว่าตรงๆนะใช่ เขาบอกว่าเหมือนความสัมพันธ์ของเรามันไม่มีไรดีขึ้นหรือแย่ลง ไม่น่าตื่นเต้น เขาคิดกับเขาเหมือนเพื่อนมากกว่า
เราก้ถามเขาว่า ยูยังอยากไปต่อกับฉันไหม ถ้าอยู่โอเค เราสองคนจะผ่านจุดนี้ไปด้วยกันนะ เราตอบตกลง หลังจากนั้น2-3วัน เราก้ถามเขาว่า เป็นไงบ้าง มันดีขึ้นไหมไรงี้ เขาก้บอกว่าดีๆ คือตอนนั้นที่เราเข้าใจว่าเขาเบื่อ คือเขาคงเครียดเรื่องงาน เพราะเหมือนบอสเขากดดันเขามากๆ ก่อนเรากลับไทยเขามีงานด่วนมากๆเข้ามา แม่เขาก้บอกเราว่า เขาเครียดมากๆเลยนะ เรายังให้กำลังใจเขาเลยว่า เขาอาจจะเหนื่อยมากๆตอนนี้ แต่อีกไม่นานมันจะดีขึ้นมากๆนะ มันจะเป็นประสบการณ์ดีๆให้เขา
ผ่านไปสักอาทิตย์กว่าๆ เหมือนบทสนทนาระหว่างเรากับเขาคือน้อยลงมากๆ เราเหมือนอยู่ในช่วงที่ขาก้าวนึงถ้าก้าวมากไปมันก้ไม่ดี ก้าวน้อยไปก้ไม่ดี คือเราทำตัวไม่ถูกเลย
เราถามเขาว่า บอกเราได้ไหมว่าเราสามารถทำไรได้บ้าง เราอยากให้ทุกอย่างมันดีขึ้น เราบอกตรงๆว่าเราไม่อยากเลิกกับเขานะไรงี้ เขาก้ตอบเรากลับมาว่า เขาคิดว่าระหว่างเรา ไม่มีอะไรกลับไปเหมือนเดิมได้ เขารุ้สึกกับเราแค่เพื่อน เราตัดสินใจโทรไปหาเขา (ปกติตั้งแต่คบกันมา เขาไม่ชอบคุยโทรศัพท์เท่าไร เราจะคุยในแชทเป็นส่วนใหญ่)
เขาก้บอกว่าไม่รู้สึกรักเราเหมือนเมื่อก่อน รู้สึกแค่เพื่อน รู้สึกว่าความสัมพันธ์ไม่ตื่นเต้น ไม่มีอะไรดีขึ้นหรือแย่ลงเลย แต่พอเราถามว่าคือยูจะเลิกหรอ เขาก้บอกไม่ๆ เราก้บอกเขาไปนะว่าเราอยากไปต่อเรารอเขาเป็นทหารมาตั้ง2ปี เขาก้บอกว่าเขาจะไปต่อ เราก้เลยถามว่าไปแบบไหน แบบอยากลองอยู่โดยไม่มีเราไหม เขาก้บอกไม่ๆ เราก้คุยกันแบบนี้เหมือนทุกๆวันแหละ ก้จบไป เราก้ไม่ได้วุ่นวายกับเขาอีกเลย
จริงๆเรายังไม่เข้าใจเหตุผลที่เกิดขึ้นเลยค่ะ เราไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นมาเพราะอะไร เราไปถามเพื่อนแฟนด้วยนะคะ เพื่อนแฟนก็บอกว่าไม่รู้ เขาไม่ได้พูดอะไร ปกตินิสัยเขาก็ไม่ค่อยเล่าหรือพูดอะไรให้เพื่อนฟังอยู่แล้ว ไม่ใช่แค่กับเรา แต่มันก็จริงนะ บ้านเค้านี่โลกส่วนตัวทั้งบ้าน แฟนเราแทบจะเล่าทุกอย่างให้แม่เขาฟังหมดเลย
จนหลังจากนั้น1อาทิตย์ เขาก้บอกว่าเขามีเรื่องอยากบอก ง่ายๆคือเขาอยากเลิก เราบอกนะว่าไม่ เขาก้บอกว่าเขาไม่รักเราแล้ว เขาคิดกับเราแค่เพื่อนแล้ว เราบอกว่าไม่ๆอยุ่หลายครั้ง เขาก้ตอบว่ามันจบแล้ว เราบอกงั้นเราโทรหานะ เขาบอกว่าไม่ๆ เขายังไม่พร้อม คือเราเลิกกันในแชทค่ะ เขาบอกเราว่า ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ตืดต่อกันเลย เราจะเจอกันในฐานะเพื่อนนะ คือถ้าจะเลิกเราก้อยากเลิกแบบต่อหน้าอะ ไม่ใช่ในแชท
เขาก้บอกว่าจะให้คบต่อทั้งที่ไม่รักแล้วอะนะ จะให้เขาทำยังไง เราบอกตรงๆว่าเราไม่เข้าใจเลย ว่าเหตุผลอะไร ในเมื่อก่อนกลับมาเราก้โอเคกันดี ไม่ได้มีปัญหาใหญ่โต เราถามเขาซ้ำไปอยู่หลายรอบ เพราะเราไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร เขาก้บอกว่าจริงๆเขาเคยรู้สึกในบางครั้งตอนเราอยู่ที่โน้น เราก้บอกเขาว่าเราก้รู้สึก ก้เราคบกันมา3ปี จะให้ตื่นเต้นเหมือนปีแรกมันจะเป็นไปได้ยังไง
เราก้รู้สึกว่าเขาก้คือเพื่อน พี่และก้แฟนเหมือนกัน เขาก้บอกว่าแต่พอหลังจากเรากลับไทยมา คือความรู้สึกเดิมก้กลับเข้ามา แต่ครั้งนี้มันแค่หนักกว่าครั้งก่อน เขาอยากให้เราโฟกัสที่ตอนนี้ อย่าถามถึงก่อนหน้านี้เลย เขาเบื่อและเขาก้ไม่ได้รู้สึกรักเราแล้ว แต่ขอเป็นเพื่อนกัน พอเราถามว่าคือเป็นได้หรอไม่อึดอัดหรอ เขาก็บอกว่าไม่อึดอัด
พอเราถามว่าคุณไม่แคร์ใช่ไหมถ้าเราจะไม่เจอกันตลอดไป เขาก้บอกว่าใช่ แต่ไปๆมาๆเขาก็บอกว่ายังอยากเจอกันในบางครั้ง เขายังอยากรู้สึกดีๆกับเราเหมือนเดิมแต่อาจจะในฐานะเพื่อน เขารู้สึกดีและไม่อยากให้เราหายไปไหน เราก็ไม่รู้จะทำยังไงในเมื่อเขายืนยันจะเลิกท่าเดียว
เราเลยบอกเขาไปว่าเราไม่อยากเลิกด้วยเหตุผลนี้ เราผ่านหลายๆอย่างมาด้วยกัน ทั้งที่ตอนคบมันคือเรื่องของเราสองคน เราตกลงคบกัน แต่แย่จังที่ตอนนี้เราไม่มีแม้แต่โอกาสตัดสินใจ แต่สัญญากับเรานะ ถ้าเขามีปัญหาอะไรหรือยังไง ขอให้เราเป็นหนึ่งคนที่เขานึกถึง เราจะอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างๆเขาเสมอ เขาก็บอกว่า ยูด้วยนะ เขาก็พร้อมที่จะช่วยเหลือเราเหมือนกัน
เรารักเขามากๆเลย รักแบบไม่มีเหตุผล เขาไม่ใช่คนดีที่สุด เขาก้เป็นคนที่บางครั้งเรารำคานในบางนิสัยเหมือนกัน แต่เราไม่เคยที่จะมองเห็นใครดีไปกว่าเขา ตั้งแต่วันแรกจนวันนี้ ปกติเราไม่ค่อยสนใจจะคบกับใคร แต่ละคนที่เขามาก็จะแบบคุยๆแปปๆก้อยากคบ แต่กับเขาเราเหมือนเราคุยกันแบบเพื่อนๆมาก่อน แล้วพัฒนา เราคุยกับคนมาเยอะนะ แต่เขาเป็นคนแรกที่เราแบบโอเคกับการเป็นแฟนกัน เราพยายามทำหลายๆอย่างนะ เรียนภาษาเราก้เรียนเพราะหนึ่งในเหตุผลก็คือเขา แต่วันนี้เราไม่มีอารมณ์แม้แต่จะอ่านทวนเลย เหมือนกำลังใจส่วนนึงมันหมดไป
เราเคยคิดด้วยนะคะว่าเขาจะแอบมีคนอื่นไหม แต่เราเชื่อใจจริงๆคะ เพราะตลอด3ปี เรากับเขาไม่เคยมีปัญหากันเรื่องนี้เลย แล้วจากนิสัยของเขา แต่เราก็เผื่อใจไว้นะคะ เราเลยตัดสินใจล๊อกอินเฟสและไอจีเขา คือเรามีรหัสของเขาหมดเลย เขาบอกเราไว้ แต่ก็ไม่มีอะไร นอกจากเพื่อนเขาและเรา
เราอยากรอเขามากๆเลย คือเราไม่เข้าใจว่า ก่อนหน้านี้1เดือน ถึงแม้จะมีปัญหาแต่เราก็รักกันดีนะ คุยกันดีทุกอย่าง แต่พอเรากลับมา มันก็เริ่มห่างๆ ทั้งที่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราห่างกันด้วย เรายังทำใจไม่ได้ เราเคยได้ยินว่ามีคนรอ รออยู่2-3ปีเลย แล้วสุดท้ายผู้ชายก็กลับมา ปัจจุบันเขาแต่งงานมีลูกกันแล้ว เรารู้นะว่าแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่เราก็ยังอยากรอ เราอยากรอเผื่อวานวันนึงเขาจะกลับมา เมื่อเช้าเราแอบล๊อกอินเขาไอจีเขา เขาเห็นเขามาส่องเราด้วย คือเราไม่รู้ว่าทำไม แต่เรารู้สึกดีใจนะ55555 เราตั้งใจนะว่าถ้าเราปลดประจำการ เราจะทักไปยินดีกับเขา
เล่ายาวไปหน่อย อยากถามว่า ใครมีประสบการณ์รอแฟนแล้ว แฟนกลับมาบ้างคะ? แล้วในระหว่างที่รอนี่มีการติดต่อกันไหม? แล้วรออยู่นานไหมคะ? กี่ปีหรอคะ? ในเคสของเราเนี่ย เรามีโอกาสบ้างไหม?
มีใครเคยรอแฟนกลับมาคืนดีบ้างไหมคะ?
มีครั้งนึงเราคุยๆกับเราแล้วเหมือนเขาใส่ใจน้อยลง เราก็เลยถามอีก เขาก็บอกเราว่า "รู้สึกเหมือนเราห่างกัน ทำให้เขาไม่ได้รู้สึกรักเราเท่าเดิม แต่ก็รักนะ" ตอนนั้นเขาบอกเราว่าเราคิดกับเรา เหมือนเพื่อนสนิทคนนึง เราก็คุยๆปรับความเข้าใจกัน ก็กลับมาเป็นปกติค่ะ หลังจากนั้นเราก็ไม่มีปัญหาไรกันอีกเลย
จนเมื่อปีที่แล้ว เขาไปเรียนต่อภาษาที่นั้น ทำให้เรามีโอกาสเจอเขาแทบทุกอาทิตย์ ก็บอกตรงๆว่าเราก็ผิดที่เหมือนเราเจอแต่เพื่อนที่หวังผลประโยชน์กับเรา ทำให้เราทิ้งความสุขส่วนใหญ่ไว้กับเขา เพราะเหมือนเขาก็คือคนเดียวที่จริงใจกับเรามากที่สุด ตอนนั้นเรื่องงี่เง้ามากมายที่เราเคยงอแงกับเขาเวลาเราอยู่ไทย เราเข้าใจเขาทุกอย่างเลยค่ะ เหมือนเราได้เจอและได้เห็นเขา ตอนนั้นทำให้เรารักเขามากขึ้นมากๆ รวมถึงเราก็เห็นเหมือนกันว่าเขาก็รักเรามากๆ เพราะเหมือนเขาไปทำงานเครียดๆจัน-ศุกแต่เสาร์อาทิตย์ เขาก็พยายามมาหาเรา เป็นแบบนี้ตลอด7เดือนเลยค่ะ
แต่ช่วง4เดือนหลังๆ เราจะงอแงให้เขามาหาบ่อย เหมือนอาทิตย์ไหนเขาไม่มา เราจะน้อยใจมากๆ เหมือนเราก้ไม่มีใคร เพื่อนสนิทคนเดียวก้อยู่กับแฟนไรงี้ แต่เขาก็ทำตัวกับเราปกติ เขาจะเป็นคนนิ่งๆ โลกส่วนตัวสูงมากๆ หน้าไม่ค่อยแสดงออกอะไร ไม่ได้จะยอตัวเองจะ เราทำให้เขายิ้มได้ตลอดเลย หลายครั้งที่เขาจะบอกเราตลอดว่า "รู้ไหมว่า ยูน่ารักมากๆ"
จนมีวันนึงที่เราคิดว่า หนักสุดตั้งแต่คบกัน คือเขานัดกับเราไว้ แต่คืนก่อนวันนัด เขาไปปาร์ตี้กับเพื่อน แล้ววันนัดกันเขาดันไม่สบาย เราโกรธมากๆเลย แต่เหตุผลเราคือเขาบอกเราว่า รู้สึกปวดหูเหมือนไม่สบาส เราก็เลยบอกเราว่า งั้นกลับบ้านสิ เด่วป่วยนะ เขาก้บอกว่าไม่ๆ วันนี้ปาร์ตี้ๆ พอเช้าวันรุ่งขึ้นเขามาไม่ได้ เราก้แบบน้อยใจ เหมือนแบบรู้ว่าตัวเองไม่สบายก็ยังจะทนอีก แล้วอาทิตย์นั้นดันเด่วอาทิตย์สุดท้ายที่เราสามารถไปเที่ยวกับเขาได้ เพราะอีกอาทิตย์คือเราต้องไปอยู่บ้านเขาเพราะใกล้กลับไทยแล้ว
เราดันโชคร้ายด้วยที่เขาไปส่งเราไม่ได้ แต่ก้ไม่อะไรเพราะแม่เขาเป็นคนไปส่งเราเอง แม่เขาบอกว่าเป็นห่วงเรา อาทิตย์นั้นทำให้เราเสียดายมากๆ เราบ่นกับเขาอยู่หลายวันเลยว่าเขาเหมือนเห็นเพื่อนสำคัญกว่า ทั้งที่เขาก้รู้ว่าเรากำลังจะกลับแล้วนะ เราพูดแบบนี้อยู่ประมาณ3-4รอบ จนเขาบอกว่าอีกแล้วหรอ จะพูดอีกกี่รอบ คำตอบก็คือคำตอบเดิม จนเราแบบโอเคเข้าใจแล้ว เราก้ถามเขาว่ายูคิดใช่ไหมว่า เรายังมีอีกอาทิตย์นึงที่ไปอยู่บ้านยู ยูเลยไม่ได้สนใจอะไร เขาก็บอกว่าใช่
หลังจากนั้นเราก้ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันอีกค่ะ เราก้ไปอยู่บ้านเขาปกติ ก้บอกตรงๆ วันที่เขามารับเรา เขาก็มีทำหน้าแบบเบื่อๆ แต่พอเราคุยนั้นนี่กับเขา เขาก้เหมือนปกติ เขาดูแลเราปกติเลย บอกรักกันปกติ จนวันที่เรากลับไทย เขาต้องออกไปทำงานด่วนวันนั้น เขาก้มาหาเราในห้อง เราร้องไห้ด้วยที่ต้องจากกัน เขาก้บอกว่าเด่วก้ได้เจอกันแล้ว เพราะเขาจะหมดทหารอีก3เดือนข้างหน้า ไมต้องร้องนะ เด่วก่อนขึ้นเครื่องให้เราโทรหาเขานะ เขาเข้ามาจุ๊บเราแล้วก้บ๊ายบายกันไป ก่อนขึ้นเครื่องเราก้โทรหาเขา เราก้คุยกันปกติ บอกรักบอกคิดถึงกันปกติ
จนเรากลับไทยมา เราก้คุยกับเขาปกตินะคะ เรามียุ่งๆเรื่องจัดของนั้นนี่ เขาก้จะมีมาถามว่าแบบยูมีความสุขใช่ไหมที่อยู่กับครอบครัว เราก้จะบอกเสมอว่าไม่ๆ เราคิดถึงเขามากๆนะไรงี้ เขาจะพูดบ่อยว่า เห็นเราอยู่ไทยเขาก็ดีใจที่เรามีนั้นนี่กินสบายไรงี้ อาทิตย์แรกเราสัมผัสได้ว่าเราเหมือนเบื่อๆ เราเลยถามว่าเบื่อหรอ เบื่อที่จะคุยกับเราไหม เขาก้บอกว่า เริ่มอีกแล้วหรอ เราก้บอกว่าไม่ได้เริ่ม คือถามจ้ะถาม
คนมันคุยกันทุกวันก้คือรุ้ปะว่ามีการเปลี่ยนแปลงอะ เรารู้สึกว่าเขาแฮปปี้กับการเล่นเกม ออกไปเที่ยวกับเพื่อน อยู่กับแม่อะไรแบบนี้(เขาคิดแม่มากๆเลย)
แล้วพออาทิตย์ที่สอง เหมือนอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาคือตอบเราน้อยมากๆ เหมือนคนเบื่อๆ รูปที่เคยส่งบ้อยๆก้แทบไม่มี จนเราทนไม่ไหวอะ เราเลยบอกว่า ถ้าอยากคุยกับเราตอนไหนก็ทักมาหาเรานะ เขาก้เลยพูดว่าเราเบื่อกับทุกอย่างตอนนี้ เราก้ถามว่ารวมถึงเราด้วยไหม เขาก้ตอบว่าตรงๆนะใช่ เขาบอกว่าเหมือนความสัมพันธ์ของเรามันไม่มีไรดีขึ้นหรือแย่ลง ไม่น่าตื่นเต้น เขาคิดกับเขาเหมือนเพื่อนมากกว่า
เราก้ถามเขาว่า ยูยังอยากไปต่อกับฉันไหม ถ้าอยู่โอเค เราสองคนจะผ่านจุดนี้ไปด้วยกันนะ เราตอบตกลง หลังจากนั้น2-3วัน เราก้ถามเขาว่า เป็นไงบ้าง มันดีขึ้นไหมไรงี้ เขาก้บอกว่าดีๆ คือตอนนั้นที่เราเข้าใจว่าเขาเบื่อ คือเขาคงเครียดเรื่องงาน เพราะเหมือนบอสเขากดดันเขามากๆ ก่อนเรากลับไทยเขามีงานด่วนมากๆเข้ามา แม่เขาก้บอกเราว่า เขาเครียดมากๆเลยนะ เรายังให้กำลังใจเขาเลยว่า เขาอาจจะเหนื่อยมากๆตอนนี้ แต่อีกไม่นานมันจะดีขึ้นมากๆนะ มันจะเป็นประสบการณ์ดีๆให้เขา
ผ่านไปสักอาทิตย์กว่าๆ เหมือนบทสนทนาระหว่างเรากับเขาคือน้อยลงมากๆ เราเหมือนอยู่ในช่วงที่ขาก้าวนึงถ้าก้าวมากไปมันก้ไม่ดี ก้าวน้อยไปก้ไม่ดี คือเราทำตัวไม่ถูกเลย
เราถามเขาว่า บอกเราได้ไหมว่าเราสามารถทำไรได้บ้าง เราอยากให้ทุกอย่างมันดีขึ้น เราบอกตรงๆว่าเราไม่อยากเลิกกับเขานะไรงี้ เขาก้ตอบเรากลับมาว่า เขาคิดว่าระหว่างเรา ไม่มีอะไรกลับไปเหมือนเดิมได้ เขารุ้สึกกับเราแค่เพื่อน เราตัดสินใจโทรไปหาเขา (ปกติตั้งแต่คบกันมา เขาไม่ชอบคุยโทรศัพท์เท่าไร เราจะคุยในแชทเป็นส่วนใหญ่)
เขาก้บอกว่าไม่รู้สึกรักเราเหมือนเมื่อก่อน รู้สึกแค่เพื่อน รู้สึกว่าความสัมพันธ์ไม่ตื่นเต้น ไม่มีอะไรดีขึ้นหรือแย่ลงเลย แต่พอเราถามว่าคือยูจะเลิกหรอ เขาก้บอกไม่ๆ เราก้บอกเขาไปนะว่าเราอยากไปต่อเรารอเขาเป็นทหารมาตั้ง2ปี เขาก้บอกว่าเขาจะไปต่อ เราก้เลยถามว่าไปแบบไหน แบบอยากลองอยู่โดยไม่มีเราไหม เขาก้บอกไม่ๆ เราก้คุยกันแบบนี้เหมือนทุกๆวันแหละ ก้จบไป เราก้ไม่ได้วุ่นวายกับเขาอีกเลย
จริงๆเรายังไม่เข้าใจเหตุผลที่เกิดขึ้นเลยค่ะ เราไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นมาเพราะอะไร เราไปถามเพื่อนแฟนด้วยนะคะ เพื่อนแฟนก็บอกว่าไม่รู้ เขาไม่ได้พูดอะไร ปกตินิสัยเขาก็ไม่ค่อยเล่าหรือพูดอะไรให้เพื่อนฟังอยู่แล้ว ไม่ใช่แค่กับเรา แต่มันก็จริงนะ บ้านเค้านี่โลกส่วนตัวทั้งบ้าน แฟนเราแทบจะเล่าทุกอย่างให้แม่เขาฟังหมดเลย
จนหลังจากนั้น1อาทิตย์ เขาก้บอกว่าเขามีเรื่องอยากบอก ง่ายๆคือเขาอยากเลิก เราบอกนะว่าไม่ เขาก้บอกว่าเขาไม่รักเราแล้ว เขาคิดกับเราแค่เพื่อนแล้ว เราบอกว่าไม่ๆอยุ่หลายครั้ง เขาก้ตอบว่ามันจบแล้ว เราบอกงั้นเราโทรหานะ เขาบอกว่าไม่ๆ เขายังไม่พร้อม คือเราเลิกกันในแชทค่ะ เขาบอกเราว่า ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ตืดต่อกันเลย เราจะเจอกันในฐานะเพื่อนนะ คือถ้าจะเลิกเราก้อยากเลิกแบบต่อหน้าอะ ไม่ใช่ในแชท
เขาก้บอกว่าจะให้คบต่อทั้งที่ไม่รักแล้วอะนะ จะให้เขาทำยังไง เราบอกตรงๆว่าเราไม่เข้าใจเลย ว่าเหตุผลอะไร ในเมื่อก่อนกลับมาเราก้โอเคกันดี ไม่ได้มีปัญหาใหญ่โต เราถามเขาซ้ำไปอยู่หลายรอบ เพราะเราไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร เขาก้บอกว่าจริงๆเขาเคยรู้สึกในบางครั้งตอนเราอยู่ที่โน้น เราก้บอกเขาว่าเราก้รู้สึก ก้เราคบกันมา3ปี จะให้ตื่นเต้นเหมือนปีแรกมันจะเป็นไปได้ยังไง
เราก้รู้สึกว่าเขาก้คือเพื่อน พี่และก้แฟนเหมือนกัน เขาก้บอกว่าแต่พอหลังจากเรากลับไทยมา คือความรู้สึกเดิมก้กลับเข้ามา แต่ครั้งนี้มันแค่หนักกว่าครั้งก่อน เขาอยากให้เราโฟกัสที่ตอนนี้ อย่าถามถึงก่อนหน้านี้เลย เขาเบื่อและเขาก้ไม่ได้รู้สึกรักเราแล้ว แต่ขอเป็นเพื่อนกัน พอเราถามว่าคือเป็นได้หรอไม่อึดอัดหรอ เขาก็บอกว่าไม่อึดอัด
พอเราถามว่าคุณไม่แคร์ใช่ไหมถ้าเราจะไม่เจอกันตลอดไป เขาก้บอกว่าใช่ แต่ไปๆมาๆเขาก็บอกว่ายังอยากเจอกันในบางครั้ง เขายังอยากรู้สึกดีๆกับเราเหมือนเดิมแต่อาจจะในฐานะเพื่อน เขารู้สึกดีและไม่อยากให้เราหายไปไหน เราก็ไม่รู้จะทำยังไงในเมื่อเขายืนยันจะเลิกท่าเดียว
เราเลยบอกเขาไปว่าเราไม่อยากเลิกด้วยเหตุผลนี้ เราผ่านหลายๆอย่างมาด้วยกัน ทั้งที่ตอนคบมันคือเรื่องของเราสองคน เราตกลงคบกัน แต่แย่จังที่ตอนนี้เราไม่มีแม้แต่โอกาสตัดสินใจ แต่สัญญากับเรานะ ถ้าเขามีปัญหาอะไรหรือยังไง ขอให้เราเป็นหนึ่งคนที่เขานึกถึง เราจะอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างๆเขาเสมอ เขาก็บอกว่า ยูด้วยนะ เขาก็พร้อมที่จะช่วยเหลือเราเหมือนกัน
เรารักเขามากๆเลย รักแบบไม่มีเหตุผล เขาไม่ใช่คนดีที่สุด เขาก้เป็นคนที่บางครั้งเรารำคานในบางนิสัยเหมือนกัน แต่เราไม่เคยที่จะมองเห็นใครดีไปกว่าเขา ตั้งแต่วันแรกจนวันนี้ ปกติเราไม่ค่อยสนใจจะคบกับใคร แต่ละคนที่เขามาก็จะแบบคุยๆแปปๆก้อยากคบ แต่กับเขาเราเหมือนเราคุยกันแบบเพื่อนๆมาก่อน แล้วพัฒนา เราคุยกับคนมาเยอะนะ แต่เขาเป็นคนแรกที่เราแบบโอเคกับการเป็นแฟนกัน เราพยายามทำหลายๆอย่างนะ เรียนภาษาเราก้เรียนเพราะหนึ่งในเหตุผลก็คือเขา แต่วันนี้เราไม่มีอารมณ์แม้แต่จะอ่านทวนเลย เหมือนกำลังใจส่วนนึงมันหมดไป
เราเคยคิดด้วยนะคะว่าเขาจะแอบมีคนอื่นไหม แต่เราเชื่อใจจริงๆคะ เพราะตลอด3ปี เรากับเขาไม่เคยมีปัญหากันเรื่องนี้เลย แล้วจากนิสัยของเขา แต่เราก็เผื่อใจไว้นะคะ เราเลยตัดสินใจล๊อกอินเฟสและไอจีเขา คือเรามีรหัสของเขาหมดเลย เขาบอกเราไว้ แต่ก็ไม่มีอะไร นอกจากเพื่อนเขาและเรา
เราอยากรอเขามากๆเลย คือเราไม่เข้าใจว่า ก่อนหน้านี้1เดือน ถึงแม้จะมีปัญหาแต่เราก็รักกันดีนะ คุยกันดีทุกอย่าง แต่พอเรากลับมา มันก็เริ่มห่างๆ ทั้งที่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราห่างกันด้วย เรายังทำใจไม่ได้ เราเคยได้ยินว่ามีคนรอ รออยู่2-3ปีเลย แล้วสุดท้ายผู้ชายก็กลับมา ปัจจุบันเขาแต่งงานมีลูกกันแล้ว เรารู้นะว่าแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่เราก็ยังอยากรอ เราอยากรอเผื่อวานวันนึงเขาจะกลับมา เมื่อเช้าเราแอบล๊อกอินเขาไอจีเขา เขาเห็นเขามาส่องเราด้วย คือเราไม่รู้ว่าทำไม แต่เรารู้สึกดีใจนะ55555 เราตั้งใจนะว่าถ้าเราปลดประจำการ เราจะทักไปยินดีกับเขา
เล่ายาวไปหน่อย อยากถามว่า ใครมีประสบการณ์รอแฟนแล้ว แฟนกลับมาบ้างคะ? แล้วในระหว่างที่รอนี่มีการติดต่อกันไหม? แล้วรออยู่นานไหมคะ? กี่ปีหรอคะ? ในเคสของเราเนี่ย เรามีโอกาสบ้างไหม?