เฮ้อ..ใครเป็นเหมือนเราบ้าง บอกเลิกทั้งที่ยังรัก คบกันมา 8 ปี ซึ่งเขาเป็นแฟนคนแรกเราเลย เราคิดตลอดว่าเขาเป็นคนแรกของเรา
และอยากให้เป็นเขาตลอดไป แต่ตอนนี้ไม่ไหวคือคบกันไปเหมือนไม่มีอนาคตเลย เขาทำงานแต่เอาเงินที่ได้ไปกินน้ำท่อมหมด
แล้วที่เราไม่ชอบคือเขาทะเลาะกับพ่อแม่เขารุนแรงมาก เรื่องที่ทะเลาะก็เรื่องไก่ชน เรื่องนก ซึ่งเรามองว่ามันไม่เป็นปัญหาใหญ่เลยไม่น่าจะเอามาทะเลาะด้วยซ้ำ พ่อแม่พูดอะไรเขาไม่ฟังเลย ส่วนเราห้ามเขายังงัยก็ไม่ฟัง เพราะเวลาห้ามหรือพูดอะไรเขาบอกว่าขนาดพ่อแม่เขา เขายังไม่ฟังเลย แล้วเราเป็นใคร แต่เราก็ปล่อยผ่านมาตลอด ถ้าถามถึงความเอาใจใสตั้งแต่คบกันเราเป็นฝ่ายวิ่งหาเขาตอลด เอาใจใส่เขาตลอด แต่ถ้าเรางอนเขาก็ไม่เคยง้อ คือสุดท้ายเราต้องเป็นฝ่ายง้องเขาเองตลอด จนมาถึงตอนนี้เขาบอกให้เราถอยห่างออกมาจากเขา เราก็คิดทบทวนทุกอย่างที่ผ่านมาเลยตัดสินใจบอกเลิกเขาไป เพราะถ้าคบกันต่อไปก็อยู่กันแบบนี้แต่ไม่มีอนาคตเลย ถ้าถามว่าเรารักไหม รักมากหรืออาจเป็นความผูกพันมาตลอดเวลา 8 ปี เราก็ไม่รู้ เราก็ไม่รู้ว่าตัดสินใจถูกหรือผิดแต่เลือกไปแล้ว เรายอมถอยห่างออกมา ยอมเจ็บครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย เผื่อทุกอย่างจะดีขึ้นกว่าเดิม แต่โคตรเจ็บ โคตรทรมานสุดๆ
ผิดไหม บอกเลิกทั้งที่ยังรักมาก
และอยากให้เป็นเขาตลอดไป แต่ตอนนี้ไม่ไหวคือคบกันไปเหมือนไม่มีอนาคตเลย เขาทำงานแต่เอาเงินที่ได้ไปกินน้ำท่อมหมด
แล้วที่เราไม่ชอบคือเขาทะเลาะกับพ่อแม่เขารุนแรงมาก เรื่องที่ทะเลาะก็เรื่องไก่ชน เรื่องนก ซึ่งเรามองว่ามันไม่เป็นปัญหาใหญ่เลยไม่น่าจะเอามาทะเลาะด้วยซ้ำ พ่อแม่พูดอะไรเขาไม่ฟังเลย ส่วนเราห้ามเขายังงัยก็ไม่ฟัง เพราะเวลาห้ามหรือพูดอะไรเขาบอกว่าขนาดพ่อแม่เขา เขายังไม่ฟังเลย แล้วเราเป็นใคร แต่เราก็ปล่อยผ่านมาตลอด ถ้าถามถึงความเอาใจใสตั้งแต่คบกันเราเป็นฝ่ายวิ่งหาเขาตอลด เอาใจใส่เขาตลอด แต่ถ้าเรางอนเขาก็ไม่เคยง้อ คือสุดท้ายเราต้องเป็นฝ่ายง้องเขาเองตลอด จนมาถึงตอนนี้เขาบอกให้เราถอยห่างออกมาจากเขา เราก็คิดทบทวนทุกอย่างที่ผ่านมาเลยตัดสินใจบอกเลิกเขาไป เพราะถ้าคบกันต่อไปก็อยู่กันแบบนี้แต่ไม่มีอนาคตเลย ถ้าถามว่าเรารักไหม รักมากหรืออาจเป็นความผูกพันมาตลอดเวลา 8 ปี เราก็ไม่รู้ เราก็ไม่รู้ว่าตัดสินใจถูกหรือผิดแต่เลือกไปแล้ว เรายอมถอยห่างออกมา ยอมเจ็บครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย เผื่อทุกอย่างจะดีขึ้นกว่าเดิม แต่โคตรเจ็บ โคตรทรมานสุดๆ