หลายท่านอาจยังไม่ทราบว่า แท้จริงแล้ว...ดวงดาวอันไกลโพ้นนับหลายร้อยปีแสงนั้น  ยังมีกลุ่มนักรบที่คอยปกป้องกาแล็กซี่ทางช้างเผือกอยู่มานับหลายปี

กลุ่มนั้นคือกลุ่มที่คอยรวบรวมบุคคลฝีมือดีในแต่ละด้านมา ไม่ว่าจะ สติปัญญา พละกำลัง ความรวดเร็ว ความเป็นผู้นำ หรือแม้กระทั่ง พลังพิเศษ กลุ่มนั้นถูกชาวทางช้างเผือกเรียกกันว่า Galaxy Hero!!!

 

  "ปัดโธ่เว้ย!!!เจ้าปีศาจบ้านั่น หลอกล่อเราเข้ามาในถ้ำนี้ได้!!!น่าเจ็บใจจริง" สิ่งมีชีวิตรูปร่างคล้ายสิงโตยืนสองขา สบถขึ้นมาอย่างเสียงดัง "เงียบๆ หน่อยน่า เลโอ เดี๋ยวเจ้าพวกนั้นก็ได้ยินหรอก" ซานาเดรียตักเตือนคนในทีมที่เธอมักเรียกว่า เลโอ ซานาเดรียเป็นสตรีใบหน้าหมวย เธอมีรูปร่างคล้ายคลึงกับมนุษย์ หากแต่ มือทั้งสองข้างของเธอกลับเป็นปีกสีแดงฉาน เฉกเช่นกับนก

  "อีกอย่าง ขืนนายส่งเสียงดังจนเจ้าพวกนั้นเจอเราเข้า ชั้นคนนี้จะฆ่านายให้ตายแล้วหนีไปหาพวกหัวหน้าซะ" เธอเริ่มขู่เลโอด้วยการหยิบปืนมาจี้คอหอยของเขา แม้เธอจะไม่มีนิ้ว แต่ฝีมือการยิงปืนจากปีกทั้งสองของเธอก็ไม่เป็นรองใครในกาแล็กซี่

  "ขะขะ...เข้าใจแล้วน่า เอาปืนออกไปได้แล้ว" เลโอเริ่มลดเสียงลง เขาอยู่ในทีมเดียวกันกับซานาเดรียมานาน จนรู้ว่าเมื่อคนอย่างซานาเดรียพูดอะไรไว้ ก็จะจดจำและทำตามที่พูดอย่างไม่มีเงื่อนไข "ดี" เธอพูดก่อนเอาปืนเก็บอย่างช้าๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเลโอจะทำตามที่พูด แต่ว่า เธอกลับล้มลงไปที่พื้นถ้ำโดยไม่ทราบเหตุ "เฮ้!!!เฮ้!!!ซานาเดรีย!!!" เลโอรีบเขย่าตัวหญิงสาวหลังจากที่เธอล้มลงไปไม่นาน "หุบปากซะเจ้าโง่ แล้วก็รีบแกล้งทำเป็นล้มลงได้แล้ว" เธอกระซิบบอกเลโอ เพราะเธอทราบมาว่า"เจ้าพวกนั้น"ไม่ทำร้ายสิ่งมีชีวิตล้มลงขา "เข้าใจแล้วละ" เลโอพูดด้วยเสียงที่เบาลงก่อนรีบทำตาม

 

  ปัง!!!ปัง!!!ปัง!!!ปัง!!!เสียงปืนพลาสมาจาก"เจ้าพวกนั้น"ทำให้ทั้งสองต้องหาที่กำบังหลบกระสุน "ฮึ!!! ยิงไม่โดน!!! น่าเจ็บใจจริงๆ " หนึ่งในฝูงมือปืนบ่นขึ้นมา "เอาเถอะ ยังไงซะ หัวหน้าเจ้าพวกนั้นก็รวบรวมมือดีมาทั่วกาแล็กซี จะยิงไม่โดนก็ไม่แปลก" ชายในชุดเกราะซึ่งเป็นผู้บงการ"เจ้าพวกนั้น"ปลอบใจลูกน้องตนเองก่อนตบบ่าเขา  "ซึ่งนั้นก็รวมถึงนายด้วย!!! เลโอนอส!!! " เขาตะโกนชื่อเล่นจริงๆ ของเลโอซึ่งแปลว่าผู้กล้าหาญชาญชัย อันที่จริงทั้งทางช้างเผือกแล้วมีแต่คนเรียกเขาด้วยชื่อนี้ทั้งนั้น มีเพียงซานาเดรียที่เรียกเขาแค่เลโอ ซึ่งแปลว่า เจ้างั่งเทอะทะ

  "ชั้นเรียกนายอยู่!!!ได้ยินมั้ย!!!เลโอนอสส!! " เขาเรียกเลโอนอสซ้ำๆ แต่คำตอบที่ได้มีเพียงแค่เสียงสะท้อนจากถ้ำเท่านั้น "งั้น..." เขาเตรียมคิดแผนอยู่ ใช้เวลาไม่นาน เขาก็พูดออกมาทันที "พวกเรากลับ" และคำตอบของลูกน้องเขาก็เป็นเอกฉันท์ "ไม่ครับ/ค่ะ!!!" "งั้นก็ยิงหินงอกหินย้อยนี่ไปละกัน" เขาพูดขึ้น แต่ว่ากลับมีคำถามขึ้นมาจากลูกน้อง "ทำไมล่ะครับ ทั้งๆ ที่นี่เป็นโอกาสแท้ๆ" "ใช่ค่ะ ถ้าเราขายเจ้าพวกนั้นในตลาดหลุมดำ ก็จะได้เงินมหาศาลนะคะ" ไม่ทันที่พวกเขาจะพูดจบ บุคคลในชุดเกราะก็ห้ามพวกเขาทันที "แค่ตอนนี้เท่านั้นแหละ อีกอย่าง เจ้าพวกนั้นน่ะ อาจหนีไปแล้วก็ได้" เขาบอกกับลูกน้อง จากนั้นจึงพาพวกเขาออกจากถ้ำ ตามทางเดิมที่เข้ามา

  "พวกเราตามเขาไปดีไหม" เลโอนอสกระซิบกับซานาเดรีย ซึ่งคำตอบที่ได้ทำให้เขาประหลาดใจ "อย่าเลย ถ้าเจ้าพวกนั้นรู้ว่าเราตามจะยิ่งแย่ไปใหญ่ อีกอย่าง หัวหน้าก็บอกให้รอที่นี่ด้วย" "นั่นสินะ" เลโอนอสเห็นด้วย ถึงแม้เขาจะอยากลุยก็ตาม "งั้นเราลองสำรวจถ้ำดูไหม ไหนๆ หัวหน้าก็บอกแค่ให้รอที่ถ้ำ" เขาเริ่มแสดงความเห็น "เห็นด้วยนะ อีกอย่าง ถ้าใช้พลังของนาย เราก็ปลอดภัยจากสัตว์ร้าย" เธอพยักหน้าหมวยหวานๆ ของเธอหลังคำตอบก่อนทั้งคู่จะล่องหนจนกลมกลืนไปกับถ้ำ อันที่จริง พลังล่องหนของเลโอนอสนั้นมีเพียงสัญญาณตรวจจับลมหายใจของเจ้าพวกนั้นที่จับได้ นอกนั้นไม่ว่าจะการตรวจความร้อนรึอะไรก็ค้นหาพวกเขาไม่ได้

  "อ๊ะ!!!ดูนั่นสิ แสงสว่าง ต้องเป็นทางออกแน่ๆ " เขาตะโกนพร้อมกับสะกิดซานาเดรีย เนื่องจากหากเลโอนอสใช้พลังล่องหนแล้ว จะไม่มีใครได้ยินเสียงเขา ยกเว้นสิ่งมีชีวิตที่เขาใช้พลังล่องหนด้วย "เห็นแล้ว ไม่ต้องสะกิด" เสียงเล็กผสมใบหน้าหวานช่างดูขัดแย้งกับอุปนิสัยของซานาเดรียซะจริงๆ โธ่เอ๊ย~~~ถ้าเธอนิสัยดีกว่านี้ล่ะก็ จะจีบเธอมาเป็นแฟนซักหน่อย เขาคิดในใจ แต่ว่า "ชั้นได้ยินนะ คิดเสียงดังไปแล้วนะนายน่ะ" เธอดุเขาด้วยเสียงที่เล็กแหลม ก่อนที่ทั้งคู่จะเจอจุดหมายปลายทาง

 

 

  "หัวหน้า!!!" ทั้งคู่ตะโกนพร้อมกัน ก่อนจะจะหายจากการล่องหน "อ้าว ว่าไงทั้งสอง เดทกันเป็นไงมั่ง ฮ่าๆ " ฝ่ายทักทายก่อนคือ เดก้ารอส หัวหน้าของGalaxy Hero  "ไม่ได้เดทกันซะหน่อย ชิ!!! " ซานาเดรียหันหน้าไปทางอื่นก่อนจะงอนแก้มป่องรอให้หวานใจมาง้อ"เอาน่า ผมก็พูดเล่นไปงั้นแหละ" นายหัวหน้าพูดก่อนจะเกี่ยวนิ้วก้อยตนเองกับปีกของซานาเดรีย

  "เอางี้มั้ย เดี๋ยวเสร็จภารกิจนี้ผมซื้อเค้กมะพร้าวให้" เขาพูดหลังจากจ้องไปที่ตาสีน้ำตาลเข้มของสตรีหน้าหมวย "ก็ได้ค่ะ...แต่ว่าต้องทำตามที่พูดนะคะ ไม่งั้นซานจะโกรธหัวหน้านะคะ" เธอมองไปที่ใบหน้าของคุณหัวหน้า ถึงจะไม่หล่อมากสำหรับชาวโลก แต่กลับเป็นเทพบุตรสำหรับซานาเดรีย

  "อ้อ! เลโอนอส ผมเอานี่ให้คุณ" เขายื่นกล่องใสมาให้เลโอนอส ข้างในนั่นคือดาบที่มีคมสีดำขลับและด้ามดาบที่เป็นสีเหลืองทองอร่าม "นี่มัน...ดาบอัสนีบาตระบำ!!!" เขาพูดชื่อของดาบนั่นขึ้นมาหลังจากรับมาแล้ว ดาบอัสนีบาตระบำคือดาบที่มีราคาแพงที่สุดและเมื่อรวมกับสิงโตอย่างเขาแล้ว มันจะทรงอานุภาพมาก"ขอบคุณมากครับ" เขารีบโค้งตัวลงเป็นการขอบคุณ "ไม่เป็นไรหรอก คิดซะว่าเป็นของขวัญละกัน" หัวหน้ายิ้มจนเห็นฟัน "อ้อ!!!ทั้งสองคน ยานของเราอยู่ทางนั้นนะ" เขาผายมือออกไปทางป่าข้างบน "งั้นเรารีบไปกันเถอะครับ" เลโอนอสรีบพูด และเขาก็ยิ้มออกมาได้ยินคำตอบจากปากหัวหน้า "เอาสิ อีกอย่าง คนอื่นในทีมเขารอเราอยู่นะ"

  เมื่อทั้งสามคนมาถึงในยาน ก็พบว่าสมาชิกในทีมรอพวกเขาอยู่ ซึ่งนั่นรวมไปถึง ฮันต้า หุ่นยนต์รูปร่างเหมือนเท็ดดี้ที่ซานาเดรียชอบระบายอารมณ์ลงตอนเธอโกรธเสมอ "ฮึก~~ในที่สุดผมก็เจอทุกคนแล้ว" เลโอนอสเริ่มร้องไห้ขึ้นมาหลังพบว่าทุกคนยังสบายดี "หึ!" คาไซรัสหญิงสาวที่นั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้ตอบเลโอนอสด้วยเสียงไม่พอใจนัก"อย่าเรียกสมาชิกอย่างชั้นว่าคนนะ ไม่งั้นล่ะก็..." หางสีน้ำตาลของเธอตั้งขึ้นมาพร้อมจุดไฟสีน้ำเงินในทันที "ทุกคนอย่าเพิ่งโกรธกันสิ อีกอย่างตอนนี้มีสมาชิกเรายังไม่ได้ขึ้นยานด้วย"

  เสียงเล็กๆ ทำให้ทุกคนต้องหาต้นเสียง ซึ่งนั่นก็คือ เดลต้า แฮมสเตอร์จากดาวโลก "ตอนนี้น่ะสมาชิกที่ขึ้นยานเรามีแค่ หัวหน้า คาไซรัส เลโอนอส ซานาเดรีย ราปิด แล้วก็ผม เดลต้า" เขาอธิบายก่อนจะขยับแว่นกรอบสี่เหลี่ยมขึ้น "ซึ่งตอนนี้มีแค่แอนดัสที่ยังไม่ขึ้นยาน" "แล้วเขาอยู่ไหนล่ะ" ราปิดหนุ่มชีตาร์ผู้มีความเร็วเป็นเลิศถาม "จากการวิเคราะห์ของผมแล้ว เขามีโอกาสอยู่ที่รังเจ้าพวกนั้น78.33% ทะเลทรายใกล้ ๆ นี่20% และแม่น้ำซารัง1.67%” เดลต้าตอบก่อนจะหันหน้าไปยังหัวหน้าและถามคำถามขึ้น "จะว่าไป ทำไมหัวหน้าถึงให้พวกเราเรียกศัตรูว่าเจ้าพวกนั้นล่ะครับ" หลังจากเดลต้าพูดเสร็จ เขาก็หัวเราะแห้งๆ ขึ้นมา"ก็ผมไม่รู้จะตั้งชื่อว่าไงนี่"

 

  "แต่เอาเถอะ ตอนนี้พวกเราต้องตามหาแอนดัสก่อน" หลังจากเขาออกคำสั่งเสร็จ สมาชิกในทีมก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า"รับทราบ!!!"

"เอาละ!!!ผมจะตั้งเป้าหมายไปที่รังเจ้าพวกนั้น ทุกคนเตรียมตัว!!!" หลังจากพูดเสร็จ ทุกคนก็รีบประจำตำแหน่งของตน ก่อนจะกัปตันจะซิ่งเจ้ายานที่มีนักรบพิทักษ์ทางช้างเผือกอยู่

  ไม่กี่วินาที ทุกคนก็มาถึงเป้าหมาย"นี่สินะ...รังของเจ้าพวกนั้น" ราปิดพูดขึ้นหลังจากเห็นขนาดของมัน จริงๆ แล้วมันสมควรจะถูกเรียกว่าปราสาทมากกว่า "ว้าว~~~สวยจังเลย" สองสาวอุทานอุทานอย่างลืมตัวเมื่อเห็นความสวยงามของรังเจ้าพวกนั้น จนเกือบลืมไปว่าความสวยงามนั่นได้มาจากอะไร

  "พวกเรา!!!เตรียมตัวลงจากยาน" หัวหน้าออกคำสั่งอีกครั้ง หลังจากทุกชีวิตลงมาจากยาน เขาก็กดปุ่มบนรีโมตคอนโทรล ทันใดนั้นยานก็เล็กลงเรื่อยๆ และในที่สุดก็ลอยมาสู่ที่มือของเขา "เอาละ!!ทุกคนแบ่งกันเป็นทีม ผม ราปิด แล้วก็เลโอนอส ไปตามหาจากทางซ้าย ซานาเดรียหาจากข้างบน เดลต้ากับคาไซรัสไปทางขวา ตกลงตามนี้นะ" หลังจากเขาออกคำสั่ง ทุกคนก็แยกย้ายไปตามแผนที่ได้รับ

หารู้ไม่ว่า มีใครบางคนแอบดักฟังพวกเขาอยู่

  "พวกแกได้ยินมั้ย" ชายในหน้ากากพูดหลังจากดปุ่มที่หูฟังข้างซ้าย "ได้ยินชัดแจ๋วเลยครับ" เสียงตอบรับจากลูกน้องเขา ทำให้ยังพอมั่นใจได้ว่ามันจะเป็นไปตามแผน "ดี งั้นพวกแกไปดักยัยปีกแดงกับคนอื่นนั่นซะ เดี๋ยวชั้นจะจัดการกับหัวหน้าเอง" เขากระจายคำสั่งออกไปก่อนจะนั่งลงกับพื้นและคิดในใจ

 หึ เจ้าเดก้ารอสเอ๊ย วันนี้ในปีถัดไปจะเป็นวันครบรอบวันตายของแก

  "ทุกคน ตอนนี้ผมเจอแอนดัสละนะ" เขากดไปที่หูฟังก่อนจะพบว่าไม่มีใครลิงค์หูฟังกับเขาเลย "นี่! ทุกคน!!! " เขาเรียกซ้ำๆ แม้จะไม่มีใครตอบมาเลย "เลโอนอส ราปิด หันหน้ามานี่ซิ" หลังจากเขาเรียก ทั้งสองก็หันหน้ามาหาเขาทันที  "มีอะไรรึเปล่าครับ" ราปิดถามก่อนจะได้คำตอบที่เขาไม่คาดคิด

"ไม่นะครับ ผมก็ติดต่อได้ตามปกติทั้งซานาเดรียกับเดล--" ไม่ทันที่เข่จะพูดจบ ร่างของเขาก็ลงไปกับพื้นพร้อมปรากฏร่างคนในทีมซึ่งรวมถึงแอนดัสด้วย "นี่!!! ทุกคน!!!เป็นอะไรรึ---" ไม่ทันใด ร่างของเลโอนอสก็ล้มลงไป "เลโอนอส!!!เลโอนอส!!!แข็งใจไว้!!!" เขารีบเขย่าร่างของเลโอนอส "เขาไม่เป็นไรหรอก เจ้าสิงโตนั่นน่ะ...แต่นายอาจจะ" ชายในหน้ากากจิ้งจอกอธิบายก่อนจะนั่งลง "หมายความว่ายังไง แล้วก็...นายเป็นใครน่ะ" เขามองไปที่หน้ากากจิ้งจอกอย่างสงสัย และอีกอย่าง ทำไมเสียงเขาถึงคุ้นหูนัก "อยากรู้เหรอ...ก็แค่คนที่เดินทางผ่านมาน่ะ" เขาพูดก่อนจะถอดหน้ากากออก และใบหน้านั่นก็ทำให้คุณหัวหน้าตกใจอย่างมาก "จำใส่กะโหลกเอาไว้ซะ!!!"

 

  ใบหน้าใต้หน้ากากนั่น เหมือนกับเดก้ารอสราวกับเป็นคนเดียวกัน “นี่แก...คือชั้นเหรอ" เดก้ารอสไม่มีพี่น้อง ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนหน้าเหมือนเขา "ผิดแล้ว แกต่างหาก...คือชั้น" เขาอธิบายก่อนจะยกร่างของจอมพลัง แอนดัสแล้วเอาปืนจี้ศีรษะของเขา "หยุดนะ!!!" เดก้ารอสตะโกนขึ้นมาก่อนจะหยิบปืนขึ้นมา “โอ๊ะโอ๋...เดี๋ยวนี้ร่างโคลนกล้าขู่ร่างต้นได้ด้วยแฮะ" เขาวางชายผิวสีลงช้าๆ ถึงแม้แอนดัสจะเป็นจอมพลัง แต่ในดวงดาวเนโออาร์กอนที่มีค่าแรงโน้มถ่วงเท่ากับ20นั้น แค่การจะยกตัวเขาขึ้นมาแทบจะเป็นไปไม่ได้

  "นี่ชั้น...เป็นร่างโคลนเหรอ" เดก้ารอสถามอย่างประหลาดใจ แต่คำตอบที่ได้กลับทำให้เขาประหลาดใจกว่า "ถูกต้อง ที่ข้างหลังของนายน่ะมีคำว่า Complete Clone อยู่ ลืมไปแล้วเหรอ" ข้างหลังเขานั้น มีเพียงครอบครัวเขาที่เห็นและรู้ว่ามันคืออะไร แต่ว่าเขาก็ยังแปลกใจอยู่ดี ทำไมเขาถึงไม่ฆ่าชั้นล่ะ เขาคิดออกมา "นายคงไม่รู้สินะว่าธุรกิจของชั้นคืออะไร" ชายร่างต้นแบบเอ่ยขึ้นมา "การขายกัญชาอวกาศน่ะได้เงินก็จริง แต่การโคลนนิ่งน่ะได้เงินมหาศาล" "งั้นแปลว่า..." เดก้ารอสเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราว ถ้าร่างต้นแบบสวมรอยเป็นเขา ก็จะได้เกียรติยศ เงินทองมหาศาล และรวมไปถึงซานาเดรียด้วย "แกจะสวมรอยเป็นชั้นสินะ! " เขาโพล่งขึ้นมา "ถูกต้อง " ชายในร่างต้นแบบตอบ ก่อนจะกดอุปกรณ์คล้ายสร้อยคอ และพาทั้งคู่ไปที่แม่น้ำซารัง

[ยังไม่จบ]