สวัสดีครับ พอดีผมไม่รู้ว่าควรจะไปพบจิตแพทย์หรือยัง เรื่องของผมมันมีอยู่ว่า ผมได้บอกเลิกแฟนไปได้ประมาณ4เดือนที่แล้ว ก่อนนั้นเราคบกันเกือบ 3 ปี อยู่ด้วยกันทุกวัน (ปัจจุบันเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ครับ) สาเหตุของการบอกเลิกครั้งนั้น เพราะผมไม่มีอิสระครับ เพราะอยู่ด้วยกันตลอด ไปเรียนก็ไปด้วยกัน กินข้าวก็กินด้วยกัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน ผมได้เคยพูดคุยเรื่องนี้ไปแล้ว ประมาณว่า ผมต้องการมีเวลาส่วนตัวในการอยู่กับเพื่อนบ้าง ขอไปร้านเหล้าด้วยกันบ้างอะไรแบบนี้ ตอนคุยก็โอเคครับ เข้าใจกันดี ช่วงที่เริ่มคุยเรื่องนี้คือช่วงปีที่ 2 ที่เราคบกัน ช่วงนั้นผมไปร้านเหล้ากับเพื่อนได้บ่อยขึ้นก็จริงครับ แต่กลับมา ต้องทะเลาะกันทุกครั้ง ย้ำเลยครับ ว่าทุกครั้ง เรื่องที่ทะเลาะก็ กลับไม่ตรงเวลาบ้าง เช่นบอกเที่ยงคืน แต่ในความเป็นจริงมันก็ค่อนข้างยากที่จะตรงเวลาแบบนั้น ไหนจะเมาๆบ้าง เพื่อนชวนคุย ไม่ได้ดูเวลาบ้าง ก็เลตไปบ้าง20-30นาที ไหนจะเพราะมีเพื่อนผญของผมไปด้วย (แฟนเก่าผม ไม่ถูกกับเพื่อนผญของผมสักคนเดียว ประมาณว่าผมเป็นเพื่อนกับทุกคน แต่ต้องไม่มีเพื่อนผญเลยเพราะแฟนไม่ให้ยุ่ง ในช่วงที่ไปร้านเหล้าแล้วมีเพื่อนผญไป ผมก็ไม่ได้ชวนนะครับ เพื่อนของผมมันชวนอีกที พอไปถึงร้านก็เจอ แต่ด้วยความบริสุทธิใจ ผมจึงบอกทุกเรื่อง พอบอกก็จะทะเลาะกัน เป็นแบบนี้ทุกครั้ง) จนช่วงเข้าปีที่3ที่คบกัน ผมไม่ไหวแล้ว ผมรู้สึกชีวิตผมอึดอัด ไม่มีเพื่อน ขอทางแก้เหมือนจะทำได้ ก็มีปัญหา เหมือนช่วงนั้นผมหมดความอดทนแล้ว ผมจึงบอกเลิกเธอไป ตอนนี้ผ่านมา 4 เดือน ผมมีคนคุยคนใหม่แล้ว (ปัจจุบัน ผมกับแฟนเก่าเราเป็นเพื่อนกันครับ เรียนคณะเดียวกัน งานกลุ่มส่วนใหญ่ก็อยู่กลุ่มเดียวกัน)
ประเด็นของเรื่องอยู่ตรงนี้แหละครับ เกริ่นมาสะนาน ฮ่าๆ
คือ แฟนเก่าผมเขาชอบมาพูดว่าแบบ กลับมาได้มั้ย รู้ตัวว่าผิด ไปต่อไม่ได้ ยังคิดถึง อยากให้กลับไปอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม ไม่อยากให้มีแฟนใหม่เลย(ตัวผม) ซึ่งนี้แหละครับ มันทำให้ผมรู้สึกผิดต่อเธอมาตลอด 4 เดือนที่เลิกกัน ผมชอบเก็บมาคิดว่า เธอจะอยู่ยังไง ใช้ชีวิตยังไง อยู่คนเดียวได้มั้ย (ในช่วงที่อยู่ด้วยกัน เราเลี้ยงหมาด้วยกัน 1 ตัว ใช้ชีวิตด้วยกันทุกวัน) จะพาหมาไปวิ่งคนเดียวยังไง ไปกินข้าวกับใคร ผมรู้นะครับว่าไม่ควรคิด เพราะผมเป็นคนตัดสินใจในการบอกเลิกเอง แต่สุดท้ายผมก็เอามาคิดว่าเป็นความผิดของผม ที่ทนเขาไม่ได้ แล้วทำให้ชีวิตเขาไปต่อไม่ได้ ถ้าผมทนต่อไป พยายามปรับตัวเองมากกว่านี้ ชีวิตเธอคงไม่ต้องมาเจอสถานการณ์แบบนี้ คือทุกวันนี้ผมโทษตัวเองแทบทุกวัน แต่ถามว่าให้กลับไปกลับไปมั้ย ผมก็ไม่กลับ แต่ผมหยุดโทษตัวเองไม่ได้จริงๆ แล้วทุกวันนี้ กลายเป็นผมแทบอยู่คนเดียวไม่ได้เลย ฟุ้งซ่านตลอดเวลา