สวัสดีค่ะ  อยากเลิกกับเเฟนค่ะ  เเค่เลิกไม่ได้เพราะรัก ยอมโง่ตลอดพอไม่ไหวอยากเลิก เเต่เลิกไม่ได้ เพราะใจมันผูกพันธ์ไปเเล้ว 
เรื่องมันมีอยู่ว่า อันนี้เล่าเจอกันครั้งเเรกนะคะ

เราเป็นเด็กบ้านนอกค่ะ  ไปเรียนในเมืองคือเด็กปี1  อยากเเบ่งเบาภาระพ่อเเม่เลยไปทำงานพิเศษ  คือเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย ทำงานพิเศษได้3 วัน ก็เจอลูกค้ามาทานข้าว เป็นกลุ่มวัยรุ่นค่ะ  ก็นั่งมองเขาประมานว่า นานทีจะมีลูกค้าผู้ชายมากิน ดีด้า พิเศษ เเล้วอีกกลุ่มที่มาทีหลังเป็นกลุ่มผู้หญิงค่ะ น่ารักมาก  เเบบชื่นชมในใจเลยค่ะว่า  น่ารักจริงๆ ก็ยืนมองลูกค้า เเบบเก็บโต๊ะ อะไรงี้ ก็คอยสังเกตตลอดนะคะ กลุ่มผู้ชาย กลุ่มผู้หญิง ก็สงสัยทำไม  ไม่มองหน้ากันเลย ทั้งๆที่ผู้หญิงน่ารักมาก.  เเต่กลุ่มผู้ชายมาเเซวเด็กบ้านๆทำงานพาทไทม์ พอกลุ่มผู้ชายกินข้าวอิ่มนางก็เดินมาขอเฟสเราเราก็ให้  ประมาน3 ทุ่มนางก็ทักมาคุยยตลอด  

พอมีงานที่มอนางก็มาส่ง พาไปกินข้าว เย็นเราก็มาทำงาน  เป็นเเบบนี้ประมาน2 เดือน
เดือนที่3. เราไม่มีเวลา เพราะเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย นางมาขอเลิกคุยเราก็โอเค  ไม่มีอะไรมาก. เเค่ตกใจนิดหน่อย  ละทีนี้เรื่องพีคมาก พึ่งมารู้ทีหลังว่า นางมีเมียเเล้วคือกลุ่มผู้หญิงที่มา  เพราะ เเฟนเก่านางมาระรานตลอดเเต่ไม่อะไรอยู่เเล้ว ปล่อย

ตอนเเรกไม่อะไรหรอก นางมาขอคุยต่อ  คุยๆ จนเกินเลยไปเลย

เดือนที่4 
ก็มีอะไรเกินเลยไปเเล้ว  นางพึ่งมาบอกว่านางทำผู้หญิงท้อง มั่นกัน เเต่เลิกกันเเล้ว กลุ่มผู้หญิงที่มากินข้าวกันวันนั้น  ตกใจมาก เเบบ เหมือนเอาอะไรมาฟาดหน้าอ้ะ. เเล้วประเด็นคือ คนเเรกอะเน้าะ. เราก็เเบบ เอออาจจะเลิกกันเเลเวจริงๆก็ได้

สักพักจ้า. เเฟนเก่าที่มั่นกันมาเตือนเลิกกันเเลเวทำไมทำงี้

เเต่เราเรียนคนละที่  นาง2 คนเรียนที่เดียว  รู้มาว่า ไปไหนมาด้วยกันตลอดเพราะฝ่ายหญิงชอบถ่ายรูปมาอวดเย้ยตลอดว่าอยู่ด้วยกัน

ก็ขอเลิกเเต่นางไม่ยอม   

เดือนที่6  มารู้อีกทีว่าไปเที่ยวด้วยกัน   อันนี้เจ็บสุด

ตอนนี่เดือนที่8 ละ.  เดี่ยวมาต่อ