เรามีงานไปบายเนียร์เลยนัดแฟนถ่ายหน้างาน และให้แฟนรอหน้างานจะได้กลับด้วยกัน เพร่ะงานเลิกดึกไม่อยากกลับคนเดียว แฟนบอกว่าว่างหลังหกโมง เราก็ไม่เป็นไร พอหลังหกโมงแฟนก็ไม่มา ก็เลยโทรไป แฟนบอกว่าอยู่ออฟฟิศ แต่คิดว่าโกหกเพราะเสียงมันเหมือนอยู่ในห้อง ตอนนั้นเริ่มโกรธล่ะ  สักพักแฟนโทรมาบอกไปถ่ายรูปหลังเลิกงานได้ไหม (ตอนนั้นคือแบบ จะบ้าหรอใครเขาถ่ายหลังเลิกงาน) แฟนบอกว่าไปตอนนี้ไม่ไหวและขอให้เรากลับเอง เพราะ พี่ที่ทำงานชวนกินเหล้า มึนหัว ไปไม่ไหว ตอนนั้นเราโกรธสุดๆๆ นัดกันจะไปถ่ายรูป มากินเหล้า เราก็บอกว่ากลับเองอันตราย แฟนเลยบอกว่างั้นรอที่bts แต่ไม่ได้เอารถไป เราก็โอเคอย่างน้อยก็มีเพื่อนกลับ พอเลิกงานเราโทรไปแฟนไม่รับ พอถึงbts โทรไปอีก ไม่รับ เลยคิดว่าแฟนน่าจะยังไม่มา ตอนนั้นเริ่มตะหงิดตะหงิดล่ะ ว่าทำไมไม่มารับ เวลาตอนนั้นห้าทุ่ม ก็เลยตัดสินใจกลับเองแล้วค่อยบอกให้มารับที่bts ปลายทาง ระหว่างทาง เราโทรไปหลายสิบสาย แฟนก็ไม่รับ ตอนนั้นเราเริ่มน้ำตาคลอแล้ว ว่าถ้าแฟนไม่รับ ไม่รู้จะกลับยังไง เพราะแถวนั้นเปลี่ยว แถมถ้าจะขึ้นหอต้องสแกนบัตร แต่บัตรอยู่ที่แฟน ตอนนั้นคือสติแทบแตก นั่งมองโทรศัพท์ โทรทั้งเบอร์เครื่อง เฟส ไลน แต่ก็ไม่รับ แบตก็จะหมด นั่งร้องไห้บนbts ความรู้สึกตอนนั้นแย่สุดๆ ไม่รู้จะทำไง โทรหาเพื่อน บอกว่าให้มานอนกับเพื่อนก่อน เลยตัดสินใจนั่งbts ย้อนกลับไปหาเพื่อน เวลาตอนนั้นเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว นั่งร้องไห้ตลอดทาง เพราะไม่คิดว่าตนเองจะเจอสถานการณแบบนี้ ต้องนั่งรถคนเดียวตอนห้าทุ่มเที่ยงคืน กลัวก็กลัว ชุดบายเนียรก็สั้น เราไม่ใช่คนกรุงเทพ รู้ว่ากรุงเทพอันตรายมาก รุ่งเช้า ได้รับมิสคอลจากแฟน แฟนบอกขอโทษ เมาแล้วเผลอหลับ สะดุ้งตื่นตื่นตอนตีสอง โทรหาเราไม่รับ เลยขับรถตามหาเราทั้งคืน  เราคิดว่าไม่หายโกรธง่ายๆแน่สำหรับเรามันคือร้ายแรงมาก ถ้าเกิดตอนนั้นเราถูกแท้กซี่หรือใครบางทำมิดีมิร้าย จะเกิดไรขึ้น รักเขามาก แต่เขาทำแบบนี้ก็ไม่ไหวอ่ะ
ป.ล. ขอโทษที่เขียวยาวไปหน่อย