อยากรู้ว่าจะทำยังไงให้เป็นคนคิดบวกหากเราอยู่ในครอบครัวที่ไม่ค่อยเข้าใจ บางทีปรึกษาเเล้วตอนเเรกนึกว่าเข้าใจ เเต่ก็ไม่เข้าใจค่ะ จขกท.เป็นคนที่ค่อนข้างคิดลบซึ่งเมื่อก่อนไม่ได้เป็นถึงขนาดนี้ค่ะ เเต่เมื่อเรียนสูงขึ้นไปอยากหาที่พักพิงจขกท.ก็ไม่รู้จะพูดกับใคร พูดกับย่าก็เหมือนจะเอาไปเปรียบเทียบคนนุ้นคนนี้บางทีก็น้อยใจเหมือนกันค่ะ
ปิดเทอมจขกท.ก็ไปหาเเม่มาค่ะปกติเป็นคนไม่ชอบที่จะไปหาเเม่อยู่เเล้วเเม่เป็นคนที่ค่อนข้างใจร้อน เเละวีนง่ายตอนเด็กเราก็ไม่ได้อยู่กับเเม่ด้วย เราเครียดหลายครั้งเวลาไปอยู่กับเเม่จนเราต้องพูดออกไปว่าเราเครียดเราเก็บมาทุกเทอมค่ะ จนมันเก็บไม่อยู่เลยต้องพูดตอนเเรกพูดไปก็นึกอีกว่าเเม่คงเข้าใจเราเเล้วเเหละ เเต่ก็ไม่ค่ะมันเหมือนเดิม เรายอมรับนะคะว่าเครียดจนเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าไปเลย บ่อยครั้งก็คิดว่าไม่อยากอยู่บนโลกนี้เเต่ก็ยังนึกถึงคนที่เรารักตลอดคือพ่อเราค่ะเเค่พ่อมีครอบครัวใหม่เเละเราอยู่กับย่าเลยไม่ได้คุยกันกลายเป็นว่าก็ไม่ได้สนิทเหมือนเเต่ก่อน เเต่ว่าเราก็พยายามมองโลกในเเง่บวกค่ะอยากลองปรับเปลี่ยนความคิดตัวเองดูใครเเนะนำยังไงได้ช่วยบอกเราหน่อยนะคะ