สวัสดีนะคะ จขกทไม่อยากปิดกั้นตัวเอง แต่ตอนนี้ก็ปิดไปแล้ว เรามีอคติกับความรักมากๆ ทั้งจากประสบการณ์ของตัวเองและจากที่พบเห็น ทำให้เราไม่กล้าเปิดใจที่จะรักใครจริง เราตั้งคติไว้กับตัวเองว่าจะไม่เปิดใจให้ใคร นับวันเรายิ่งมีอคติมากขึ้นเรื่อยๆ เวลาเราพบเห็นใครก็ตาม เรามักพบเห็นพฤติกรรมที่ทำให้เราไม่กล้ามีความรัก และเรากลัวที่จะรักใครจริงค่ะ เรากลัวการเจ็บปวด กลัวว่าเราจะถูกหลอก  เราไม่เชื่อว่ารักของหนุ่มสาวจะมีรักแท้  ผู้ชายมักเป็นฝ่ายเห็นแก่ตัว ด้วยความที่เราพบเห็นพ่อเรามีบ้านเล็กบ้านน้อย เวลาผญ.คนอื่นเรียกเราว่าลูก ทำให้เรากลัวการมีความรักมากขึ้นเรื่อยๆ เวลาคนรอบข้างเราอยากมีแฟน ทำให้เราหงุดหงิด เราไม่อยากให้คนรอบตัวเรามีความรัก เพราะถ้าเราเห็นผู้ชายมาหลอกน้องเรา เราคงแค้นมากๆแน่  เราเบื่อเวลาเห็นคนที่มีครอบครัวหรือแฟนกันทะเลาะกัน  เรารู้สึกว่ามันน่าเบื่อ เราเบื่อผู้ชายที่ไม่ซื่อสัตย์ เราไม่ชอบแบบนี้เลยค่ะ  เวลาใครเข้ามาเราก็มักปิดกั้น บางทีก็หน้าบูดใส่บ้าง บางทีก็เมินใส่   เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเรากลัวการมีความรักได้ขนาดนี้   เราไม่อยากเป็นแบบนี้ แต่เรากลัวมาเสมอ  ทำไงดีคะ