ว่าด้วยเรื่องแฟนเราเกิด 31 ธค. ค่ะ เราตั่งใจจะทำมห้วันนั้นพิเศษมากๆ แต่เขาพูดกับเราตั่งเเต่ต้นปีนีเว่าจะไปเที่ยวภูเก็ตเราก็โอเค เเต่ไม่คิดว่าเขาจะไปในวันปีใหม่ เขามาบอกเรา เราก็บอกเขาไปว่าไม่โอเคมากๆ ถ้ายังไม่ฟังกัน ปีต่อๆไปจะไม่มีวันเกิดเเกแล้วนะ เราจะไม่พยายามทำไรให้แบ้ว เราทนรอมาเป็นปีๆ ไม่มีใครให้ความสำคัญกับเรื่องของแกเท่าเรา อันนีเเมื่อเดือนก่อน เเต่พอมาตอนนี้ เจามาบอกว่าคนที่บ้านเขาไปด้วย คือเราเข้าใจเราไม่เคยห้ามแต่เราไม่โอเคอะ คือเขารู้ก่อนาี่เขาจะชวนคนที่บ้านว่าเราไม่โอที่เขาจะไปในวันเกิดเขา เเต่เขาบอกว่า วันเกิดไม่สำคัญ จะมีไปทำไม ค่อยจัดวันอื่น ปีก่อนเขาก็อยู่กับเรา ปีนี้จะอยู่กับครอยครับ้างไม่ได้หรอ เเล้วเขาก็ยอกว่าเราอคติกับครอบครัวเขา ทั้งๆที่ความจริวเราเเค่อยากอยู่กัยเขาในวันเกิด คือเจาจะจัดงานเลี้ยงที่ไหนก็ได้ กับใครก็ได้ เราขอเเค่มันไม่ไกลขนาดนี้ ไกลขนาดนั้นเราจะตามไปสุขสันวันเกิดเธอยังไง เเต่เขาบอกไม่ต้อวการมันไม่ใช่วันสำคัญ ปีหน้าเราจะไปเรียนต่อแล้ว ปีนี้อาจเป็รปีสุดท้ายที่เาาจะมีเวลาให้กัน เเต่ดูสิ แล้วสุดทัาย เราก็ต้อวเสียใจ เราไม่ได้งอนเขา คือเราเสียใจ ผิดหวังมากๆ ไม่รู้ต้องทำไง ไม่รู้จะตัดสินใจยังไง ควรไปต่อหรือพอแค่นี้ ทุกอย่าวมันขัดเจนเรื่อยๆ เราเเค่ขอให้เธอหปวันอื่น เธอบอกเราอคติมันเกินไปไหม ทุกคนเราเครียดมาก พรุ่งนี้จะสอบ Tgatแล้วชีวิต จะสอบก็ต้อวมาเจออะไรเเบบนี้ ทำไงดี ประสาทจะหลอน บางทีเคยคิดนะ ถ้าเรากระโดนตึกมันจะจบทุกอย่างได้มั้ยเเต่แบบ พ่อเเม่อะเขาทรมาณเเทนเราอะ เเต่อรกใจคือมันไมาไหวจริงฟ ต้อวทำไงยังให้มีกำลังใจในขีวิตคะ (อาจพิมงงๆ สงสัยคำไหนถามได้นะคะ)