ตั้งแต่เราเกิดมาเรามีแฟนคนเดียว ปัจจุบันยังคงคบอยู่ คบได้จะ 3 ปีแล้ว เราเคยมีเหตุที่ทำให้ต้องเลิกกัน
แฟนหนีเราไปเล่นสงกรานต์ เราเลยทะเลาะกัน แฟนเราก็ติดเพื่อนด้วยช่วงนั้น ก็บอกเลิกเรา เพราะเวลาเรา
โกรธใครแล้วเราโกรธจริงจัง เขาง้อเราไม่ไหว เราเสียใจเพราะเราไม่เคยมีแฟน เราเลยชวนเพื่อนไปที่บ้าน
ของเขา แล้วไปง้อเขา พอเราไปถึงกำลังขึ้นไปบนบ้านเขาชั้น 2 เขานั่งขวางบันไดอยู่พร้อมกับเล่นมือถือ
เขากำลังคุยกับผู้หญิงคนอื่น พอเค้าเงยหน้าเห็นเราเขาก็กอดเรา แล้วบอกว่าโอ๋ไม่ร้องนะ เราร้องไห้เพราะเห็นเค้า
กำลังคุยกับคนอื่น ตั้งแต่วันนั้นเค้าก็กลับมา แต่เค้ายังแอบคุยกัน แล้วเราเข้าเฟสบุ๊คเขา เราเห็นข้อความที่
เขาคุยกับพี่สาวคนสนิท พูดในทำนองว่า เขาไม่อยากกลับมา เขากลับมาเพราะพ่อของเขาบังคับ และสงสารเรา
เราเสียใจมากค่ะ ร้องไห้หลายคืน และทำร้ายตัวเอง จนเราถามเขาว่าจะเอายังไง เขาบอกเขาเลือกเรา แต่ยังแอบคุยกับผู้หญิงคนนั้น
เราต้องหาวิธีทุกอย่างที่จะทำให้เรารู้ทันเขา จนเขาจนปัญญาที่จะแอบคุย เขาก็เลิกขาดกับผู้หญิงคนนี้ แต่ความรู้สึก
ของเรากลับเหมือนเดิม เราคิดมากทุกวัน ระแวงทุกวัน บางทีก่อนจะนอนก็นึงถึงเรื่องเหล่านี้ หังเพลงบางเพลงก็น้ำตาไหล
เศร้าอย่างบอกไม่ถูก เหมือนมันกลายเป็นจุดด้อยจุดเจ็บของเรา เป็นแบบนี้มานานแล้ว จนตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่
เราอยากทราบว่า เราเข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้าไหม

ปล.ยาวหน่อยนะคะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้น 🙏