สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์บ้านทาวเฮ้าส์ ให้ทุกคนได้ฟังกันเด้อ เก็บใว้คนเดียวจนจิตตกไม่ไหวแล้ว 5555 ขอแนะนำตัวก่อนเลยนะคะ ขออนุญาตแทนตัวเองว่ามี่นะคะ มี่เป็นคนอุดรค่ะ เข้ามาเรียนและทำงานที่ขอนแก่น 8 ปีแล้ว ย้ายหอพักมาเป็น สิบๆ หอ ก็ไม่เคยเจออะไรนะคะเพราะเมื่อก่อนมีแฟนคบกันมา 6 ปีค่ะ ก้จะอยู่ด้วยกันตลอดแทบจะทุกเวลา จนมาถึงวันที่เลิกกันก็ต้องใช้ชีวิตคนเดียว ปีแรกก็ย้ายเข้าไปอยู่พักแห่งหนึ่ง อยู่ได้ 1 ปีก็ต้องย้ายออก เพราะมี่มีน้องหมาซึ้งลูกชายเจ้าของหอไม่โอเค ก็ต้องตะเวนหาบ้านเช่าที่สามารถเลี้ยงหมาได้ หามาเป็น 10 ก็ไม่ถูกใจ ทั้งที่ค่าเช่าก็ไม่ได้แพงอะไร จนมาเจอบ้านหลังนี้โดนบังเอิญ ขออธิบายบ้านก่อนเน๊าะ ทาวเฮ้า 2 ชั้น 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ เราโทรถามประมาณ 3 รอบ คิดแล้วคิดอีกว่าจะเอาดีมั๊ยค่าเช่า 6000 บ้านค่ะ ซึ้งถามว่าแพงมั๊ยแพงนะเพราะก็ไม่ได้อยู่ในเมืองอะไรขนาดนั้น แต่เหมือนมันมีอะไรดลใจให้ต้องเอา เชื่อมั๊ยว่าวันเดียวกันที่เราโอนมัดจำบ้านมีคนจะโอนจองบ้านเหมือนกันหลังเราแค่ ชม.เดียว อ่ะ แล้วก็ถึงวันที่ต้องย้ายไปอยู่ ครั้งแรกที่ขนของเข้าบ้านเป็นเวลาประมาณ เที่ยง ๆ ซึ้งต้องบอกก่อนว่าเรายังไม่ได้ไปเปิดหน้าต่างหรือเปิดประตูอะไรทั้งสิ้น ซึ้งลมไม่สามารถเข้าบ้านได้แน่นอน แต่พอเราเปิดประตูหน้าบ้านเข้าไปปุ๊บประตูชั้น 2 ก็ปิดดังปั้งงงงงง แรงมาก แรงจนเรามองหน้าน้องฝึกงานที่ไปช่วยเราขน จนเราต้องบอกน้องว่า โอเคพี่ขึ้นไปดูเอง ปรากฏว่าพอขึ้นไปดู ประตูเปิดอยู่ทั้ง 2 บาน และไม่มีแม้แต่ลมซักนิด เราก็คิดว่าสงสัยบ้านหลังข้าง ๆ มั้ง  คืนแรกเพื่อนมานอนเป็นเพื่อนก็ผ่านไปไม่มีอะไรเกิดขึ้น คืน 2 เพื่อนก็มานอนด้วย แต่คืนที่ 3 เป็นคืนที่เราต้องนอนคนเดียว เรื่องมันแปลกตรงที่ว่า 3 วันแล้ว แต่ข้างบ้านทั้ง 2 ด้านไม่มีแม้คนอยู่เลย นั้นหมายความว่าเสียงประตูที่ปิดคือประตูบ้านเราเอง เฮ้อ วันนั้นเราเลิกงานเข้าบ้าน 6 โมงเย็น ประมาณ 1 ทุ่มเราก็ออกมากินข้าว เข้าบ้านอีกทีก็ 2 ทุ่มเกือบ 3 ทุ่มเข้าบ้านปุ๊บก็สำรวจระเบียง ปิดประตูเปิดแอร์ เปิดทีวีและก็ไปอาบน้ำ ตอนที่เราอยู่ในห้องน้ำ ก็ได้ยินเสียงเดินขึ้นบรรได เราก็เออ สงสัยหมาวิ่งเล่น ก็อาบน้ำไป ไม่ได้คิดไร อาบน้ำเสร็จก็เข้าห้อง อ่าวหมาอยู่ในห้อง ประตูก็ไม่ได้เปิด แล้วเสียงเดินขึ้นบรรไดล่ะ เอาแล้วใจตอนนั้นพยายามไม่คิดอะไร จนนอนไปได้สักพัก น่าจะเคลิ้มหลับไปจน ตี 3 ได้ เราได้ยินเสียงคนมาเรียกที่ข้างหูเป็นเสียงนิ่ม ๆ เบา ๆ ว่า ตื่น ตื่นได้แล้ว ตื่น เราเลยสะดุ้งตื่น จานั้นหมาเราก็เห่าซึ้งปกติแล้วหมาพีนธ์นี้จะไม่ค่อยเห่า (พันธ์ปักกิ่ง) เราก็ตกใจรีบลุกไปเปิดไฟ นางก็ไปเห่าที่หน้าประตู แล้วก็ขู่เราเริ่มใจไม่ดีมาก ๆ กลัว สั่นไปหมด แล้วก็ได้ยินเสยงเหมือนคนเดินขึ้นลงบรรได คิดอยู่ 2 อย่างว่าไม่ผีก็คน ตั้งแต่ตี 3 ถึง 6 โมงเช้าเรานั่งไม่นอนเลย พอมีแสงพระอาทิตย์เราก็รีบเปิดม่านออกให้หมดพอมีแสงสว่างเราค่อยนอน ขอเข้างานสาย 2 ชม.เพื่อนอน พอมาถึงที่ทำงาน ตรงกับวันหวยออกพอดี เราเลยกลับไปบ้านช่วงเที่ยงเพื่อไปจุดธูปและขอขมาเจ้าที่แล้วบอกกับท่านว่าเรามาดูแลบ้านถ้าเรามีโชคมีลาภเราจะซื้อหิ้งพระให้ เราเลยเหลือบไปเห็นบ้านเลขที่ตัวเอง 198/67 เราเลยซื้อปรากฏว่าถูกทั้งออฟฟิศ เราเลยสบายใจและคิดว่าคงไม่มีอะไรอีกแล้วคงนอนหลับฝันดีสบาย แต่ไม่สิ มันยังไม่จบ เดี๋ยวมาเล่าต่อ