เราเรียนจบปริญญาตรี แล้วทำงานเป็น call center รู้สึกมีความสุขกับงานที่ทำ คิดว่าเป็นงานที่ใช่ที่สุด ระหว่างทำงานชีวิตพบเจอปัญหาบางอย่าง ทำให้ต้องลาออกจากงาน หลังจากนั้นผ่านไปหลายปี เราได้เรียนต่อปริญญาโท หลังจากจบมาแล้ว ก็พยายามหางานสายที่ตัวเองเรียนมา เราเรียนตรี กับโท คนละสาย ความตั้งใจคือ อยากเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัย ที่ไหนเปิดสอนและคุณสมบัติของเราตรงตามประกาศ เรารีบไปสมัครสอบทันที เฉพาะค่าสมัครสอบรวม ๆ แล้วก็หลายพัน  เคยผ่านเข้าไปถึงรอบสัมภาษณ์ แต่ก็ไม่ติดสักที่ ท้อใจมาก หลายครั้งนั่งร้องไห้ในห้องน้ำ รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า เรียนสูงแต่เอาตัวไม่รอด คำกล่าวที่ว่า ความรู้ท่วมหัว แต่เอาตัวไม่รอด ช่างตรงกับเราเสียจริง ๆ ครั้งล่าสุดคือ สอบสัมภาษณ์เมื่อวาน 4/4/62 ประกาศผลวันนี้ เราก็ไม่ติดอีก ร้องให้หนักมาก เครียดสุด รู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระให้แฟน แฟนต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ทั้งค่าเช่าห้อง ค่างวดรถ ส่งกลับบ้านตจว. ให้ลูก เราช่วยเหลืออะไรแฟนไม่ได้เลย 
                        ระหว่างหางานวุฒิปริญญาโท เราก็สมัครงานวุฒิปริญญาตรี แน่นอนสายงานก็คือ Call Center ที่คิดว่าถนัดสุด สมัครหลายที่ แต่เงียบทุกที่ เหตุผลคือ เราอายุเกิน ก็เลยเปลี่ยนสมัครงานอย่างอื่น ทั้งแคชเชียร์ พนักงาน pc ก็เงียบกริบ.........ยิ่งตอกย้ำว่าเราไม่มีคุณค่าจริง ๆ  ชีวิตล่องลอยไปวัน ๆ ไม่มีจุดหมาย มีเป้าหมายนะแต่ไปไม่ถึงซะที อยากลงทุนค้าขายก็ไม่มีเงินทุน ก่อนหน้านี้ขายสินค้าออนไลน์ ก็ขายไม่ได้แม้แต่ชิ้นเดียว มีใครล้มเหลวในชีวิตเหมือนเราไหม แล้วมีทางออกกับชีวิตยังไง  เครียดลงกระเพราะเลยทีเดียว กดดันมากค่ะ ยิ่งเห็นแฟนทำงานหนักมาก ๆ ใส่เสื้อผ้าชุดเดิม ๆ เก่า ๆ คอปกเสื้อขาด ยิ่งสงสาร ยิ่งรู้สึกผิด ยิ่งรู้สึกตัวเองไม่มีประโยชน์ ไม่มีคุณค่า  เป็นภาระให้แฟน 
                   
         ****ปล. โปรดอย่าสมน้ำหน้า หรือซ้ำเติมกันเลยนะคะ เราต้องการเพียงบอกเล่าระบายความอึดอัดในใจ เพราะเครียดจริง ๆ